EEN GOED GERUCHT

Een van mijn vriendinnen heeft kanker en is sterk aan huis gebonden

Hoewel zij niet kerks is, bezoekt de dominee, die aan het verzorgingstehuis is verbonden, haar regelmatig. Gewoon voor een praatje.

Laatst verraste hij haar met ritje in de invalidewagen.

Volgens mijn vriendin liep hij als een jong veulen achter de wagen aan.

Zij vergeleek haar zelf met een oud paard ( 85 jaar) en vroeg of hij het niet wat rustiger aan kon doen, omdat het niet allemaal langs gebaande wegen ging.

En zo hielden ze elkaar in toom

En heb ik weer stof voor een leuk praatje

 

Een familielid heeft ook kanker.

Tijdens de chemokuur moest ze 6 uur plat liggen voor het infuus.

"Zo" zei ik tegen haar, "dat valt ook niet mee. Zes uur stilliggen in je eentje zonder wat te doen".

"Nu" zei ze, "alleen ben ik niet, want mijn dochter komt de eerste drie uur bij me zitten, (zij is verpleegster) en de andere drie uur mijn vriendin (zij is dominee).'

Ja, van zo'n verhaal kikker je zelf ook op.

 

Een jonge vriendin van mij (een oudleerling van mijn man) kreeg op 14 jarige leeftijd een gezwel in haar hoofd.

Na een operatie, ik geloof dat ze bij elkaar 12 keer geopereerd is, was ze

snorziek.

Maar daarna knapte ze weer op en ging regelmatig andere zieken

bezoeken.

Ook is ze in die tijd nog naar haar familie in Afrika geweest.

Toen ze 14 dagen bij mij heeft gelogeerd heb ik haar stofschilderen geleerd wat voor haar een leuke vrijetijdsbesteding bleek.

Hoewel ze niet goed kon schrijven stuurde ze veel kaarten naar Jan en alleman. Ook ik heb nog een aantal kaarten van haar liggen.

Op 26 jarige leeftijd is zij overleden. En is zij als een koningskind begraven.

"IK ben weer thuis"  stond er op de rouwkaart.