WINTERSE KOU

Een dezer dagen heb ik mijn elektrisch deken weer te voorschijn gehaald

om ''s avonds in een warm nestje te komen.

Met het deken kwamen er ook herinneringen los uit de tijd dat ik de deken kocht, (1983) die ik graag met u wil delen. 

Ik heb het verwoord in een gedicht wat heet:

BEDGEHEIMEN

Aha, nu komt er wellicht een pikant gedicht

En de nieuwsgierigheid is groot

Al stellen we tegenwoordig alles open en bloot

Nu ik kan u gerust stellen, want ik ga u over een deken vertellen

Wij woonden een poosje in het land van Doornroosje

Of van de Gelaarsde kat, van elk sprookje was er wel wat

Als het mooi weer was, dan leek het een paradijs

Maar scheen de zon niet, dan was het daar ook grijs

En 's winters dan hadden we het soms heel erg koud

En hadden we het verre van benauwd

Op de slaapkamer vroor het dat het kraakte

Zodat we ook wel koud uit de slaap ontwaakten

Want tot ons verdriet was er een centrale verwarming niet

Een elektrische deken kon uitkomst bieden dat had ik wel door

Maar daar was mijn man helemaal niet voor

Mijn man wilde de kou trotseren

En zich als een stoere man blijven weren

Maar na een poosje nam ik een besluit

En ging op zo'n technisch wonder uit

Een deken kocht ik dan maar voor één persoon

Want dit leek me best wonderschoon

Maar toen ik vroeg naar de prijs

Leek me een eenpersoonsdeken niet zo wijs

En tevens schoot er door mijn brein

Dat een tweepersoonsdeken wel wat prettiger zou zijn.

Want al was ik niet egoïstisch, dit moet even vermeld

Op koude voeten van mijn man was ik niet zo gesteld

En weldra verdween ik met een pak onder mijn arm

En voelde mij van binnen al warm

En het is werkelijk waar

Mijn man vond het toch niet zo raar

Wij gingen zelfs weer graag naar ons bed

En ik had duidelijk stille pret

Ja dat was ons bedgeheim dat begrijpt u nu wel

Geniet van het leven, dam wordt het een spel.