HOOGSPANNING (historisch)

Het was op een mooie zonnige dag in Hooghalen.
Mijn man zat genoegelijk te schilderen in de  werkkamer van de "Hobbyhoek". Glasschilderen was zijn hobby.

Er stapten enkele heren binnen, die weldra met hun boodschap op de proppen kwamen.

Zij hadden een schilderopdracht voor mijn man.

Maar toen ze uit de doeken deden waaruit die opdracht ontstond schudde mijn man zijn hoofd en zei: "nee, dat kan ik niet".

De opdracht was namelijk om een schilderij te maken van het oude

busstation in Assen. Zij hadden daar veel prettige herinneringen aan

en nu er een nieuw busstation in aanbouw was wilde zij een schilderij daarvan aanbieden bij de opening.

Maar de reden dat mijn man voor deze opdracht bedankte was het feit dat hij met zijn glasschilderen niet veel details kon weergeven, waar zij juist wel prijs op stelden.

"Maar dat schilderij dan" en zij wezen naar de ezel waarop een schilderij

stond dat half afgeschilderd was.

"Die is van mijn vrouw, ik zal haar even roepen mischien dat zij uw opdracht wel wilt uitvoeren".

En het duurde niet lang of ik verdween met de heren, wat busschauffeurs bleken te zijn, rnaar het oude busgebouw, om daar eerst een dia van te maken.

Halverwege het schilderij kwamen de busschauffeurs weer even kijken of het naar hun zin was.

En eindelijk was het zover en werd het schilderij, wat ik zelf had ingelijst, meegenomen.

Enkele weken daarna lag er een uitnodiging in de bus voor de opening van het nieuwe busstation, waar het schilderij officieel aangeboden zou worden.

Wij kwamen het gebouw binnen en zagen al gauw een wil laken in de lucht , waarachter het schilderij verborgen was.

Wij hadden zoiets nog nooit meegemaakt en zaten als het ware in hoogspanning.

Ik fluisterde nog zachtjes tegen mijn man "'als het schilderij maar niet,  

uit delijst valt"', want zo hoog schatte ik mijn eigen
technisch kunnen niet, met mijn geringe ervaring op dat gebied.

Maar gelukkig onder het toeziend oog van honderden gasten werd het doek weggehaald en werd het " kunstwerk" zichtbaar.

Opgelucht haalden we adem.

 

Maar tot onze grote verbazing stapten veertien dagen later weer enkele busschauffeurs de hobbyhoek binnen en onder hun arm...het schilderij.

Het was uit de lijst gevallen.
Toen wij zagen dat het euvel gemakkelijk verholpen kon worden moesten we nog lachen ook.

Zo werd deze hoogspanning toch weer een ontspanning.