ECHTSCHEIDINGEN

Ze zeggen tegen mij weleeens het is erger dat je je man ( vrouw) door een echtscheiding verliest dan door de dood.

Eerlijk gezegd kan ik me daar wel iets van voorstellen.

Want het lijkt me heel erg wanneer je zielsveel van je vrouw of man hebt gehouden die  in een andersman armen te zien verdwijnen. Het is om doldriftig van te worden.

In Zwolle ben ik in aanraking gekomen met tientallen echtscheidingen, waar ik heel veel ellende van heb vernomen, wat eigenlijk niet te beschrijven is.

En de kinderen zijn in veel opzichten de dupe.

Wanneer je daarna weer een goede vriendschapverhouding hebt met een ander kan dit wat leed verzachten. Maar hoe dieper de verhouding is geweest hoe feller de pijn.

Zelf vind ik dat er op de teve en en de kranten veel te luchtig over gesproken wordt, ja soms wel indirect gepropageerd wordt.
Ook "sterren'' stralen niet allemaal een licht uit in dit verband.

In mijn knipselboek vond ik laatst een artikel uit het dagblad "Trouw"
met de titel: Eeuwige trouw is uit de tijd. Het kwam in het kort hierop neer: Trouwen 'voor eeuwig' past niet bij de moderne tijd.
Echtparen zouden na 25 jaar opnieuw een boterbriefje moeten halen.
De rest zal ik achterwege laten, wat het is niiet goed om daar over nu uit te wijden.

Er zijn momenteel veel boeken in omloop die een scenario hebben dat het nog erger kan dan dat het nu is. Visioenen genoemd.

Maar in een van deze boeken las ik dat er vooral bij jonge mensen een verlangen zal komen naar geborgenheid van een liefderijk gezin.

God is in staat om de wonden van kinderen uit gebroken gezinnen te helen. 
En dat geeft weer hoop voor de toekomst.