DE SINT IS WEER IN HET LAND

Och wees vandaag niet boos

Maar hier komt een gedichtje uit de oude doos  (1974)

Wij woonden toen in Oosterhout dicht bij Breda

En waren kerkelijk  samen op weg, ga maar na

Hervormd  en gereformeerd  ontmoette elkaar  allang

Zelfs voor de Katholieken waren we niet bang

Sint-Nicolaas kwam soms zelfs in eigen persoon

En dat vonden wij destijds heel gewoon

Ik laat nu Sint-Nicalaas zelf aan het woord

Omdat ik het gedicht zelf uit zijn mond heb gehoord:

     

Zeer geacht publiek

Al ben ik van oorsprong katholiek

Toch heeft u mij geaccepteerd

En dat vind ik niet verkeerd

Want als we elkaar soms bekijken

Vind ik dat we op elkaar lijken

Her en Ger kijken elkaar al jaren aan

En dat is ook goed gegaan

En nu mag ik tot u komen

Ik doe het zonder schromen.

     

Want jullie zijn niet bang

Dat weet ik al heel lang

Om goede daden te doen

Niet alleen voor het fatsoen

Nee het is een innerlijk iets

En noem dit nu maar niets

 

Want de goede werken uit

dankbaarheid gedaan

Is iets waardoor wij ook

door het leven willen gaan

Zullen we weer,

naar elkaar luisteren in deze sfeer?

Want we hebben elkaar broodnodig

Daarom is deze oproep niet overbodig

Want van uit hetzelfde fundament

Bij jullie toch wel goed bekend?

Willen we elkaar stimuleren

En elkaar ook wel corrigeren

     

Na dit de hartelijke groeten

En ik hoop jullie weer gauw te ontmoeten.

     

PS.

Via het "Dagblad de Stem" kregen we een leuke reactie:

Wie zo langzamerhand er van overtuigd is geraakt

dat de goedheilig man alleen maar rijmpjes als :

Ik zeg maar zo, maar zo, maar zo,

je krijg  van sint ook nog een cadeau,

weet te produceren  dient zijn mening te herzien

En als u vanavond toch weer hoogst profane poezie

onder uw ogen krijgt als:

Maar zo erg kwaad ben je ook weer niet

en krijg je toch nog iets van Sint en Piet,

dan moet je maar denken dat Sint het vreselijk druk heeft gehad.