EEN DOODLOPENDE WEG?

Onlangs ben ik naar een begraafplaats geweest.

Het was prachtig zonnig weer en de herfstkleuren van de struiken en de bomen kwamen prachtig uit.

Voordat we de begraafplaats opgingen zagen we een bordje met het opschrift "doodlopende weg". "Heel toepasselijk", zei er iemand tegen mij.

"Nu " zei ik," dat vind ik niet hoor in geestelijke opzicht,want er komt hierna nog iets".

Maar ja wat?

Dit is moeilijk uit te leggen op deze weblog maar ik zal het proberen te verwoorden met enkele uitspraken van kinderen. En een gedicht van mijn man.

Sinds ik een tia heb gehad sta ik er wel meer bij stil. Niet iedereen wordt geen 94 jaar zoals mijn grootmoeder of opoe, zoals wij ze vroeger noemden.

Dat ik op dit ogenblik al naar de hemel verlang, nee dat geloof ik niet bewust. Maar ik wil er wel iets meer van weten.

De Bijbel staat er vol van dat weet ik wel .

Maar hoe of wat, ik denk dat ik nog wat moet inlezen voordat de  grote  reis begint. Maar toch de reis ligt wel in 't verschiet. Een tekst die wij een keer toegestuurd kregen luidde:

God heeft ons geen kalme reis beloofd, maar wel een behouden

aankomst. En dat is in ieder geval veelbelovend.