EEN EIGEN BLAD

Iemand van het kamp opperde het plan om een eigen tijdschrift uit te geven. De naam mochten de kampbewoners zelf verzinnen. Er kwamen diverse namen waaronder: " De wegwijzer" die ook beloond werd met een Bijbel in vertelvorm. Het had een dubbele betekenis omdat woonwagenbewoners reizende mensen zijn (of waren) en omdat men ook op geestelijk gebied er van uitging dat de leiding van de Evangelisatieclub ook als een wegwijzer wilde fungeren.

Casimeer Luberto (een artiesten naam) was de prijswinnaar.

Wij hadden ook een actie ondernomen om steunabonnee's te werven voor de "Wegwijzer". Een van de leidsters maakte het volgende rijm waarop nog al wat reacties opkwamen.

   

HET KWARTJE

Tussen briefjes van honderd en briefjes van tien

Zat een klein nik'len kwartje je kon het haast niet zien

  

Het voelde zich nietig het voelde zich klein

Wie zou bij al die heren nou niet nietig zijn

  

Het briefje van honderd verhief plotseling zijn stem

En al die andere briefjes luisterden  naar hem

  

"Och broeders ", zo sprak hij  "waar leef ik toch voor

Want straks moet ik toch naar het belasting kantoor".

  

"Och broedertje honderd", sprak vijftig heel vlug

"Ik kom voor de kolen maar 'k kom nooit meer terug".

  

"En ik" sprak het tientje: "ik ben haast niets waard

Al ben ik met moeite bijeen vergaard".

  

Er heerste een stilte  (al klinkt het wat zot)

want ieder bepeinsde zijn droevig lot.

  

"En jij nietig kwartje", sprak men ploseling in 't koor

"Vertel het ons toch zeg, waar dien jij toch voor?"

  

"Ik",  sprak het kwartje met zilveren klank

"Al ben ik maar nietig, ik ontvang heel veel dank".

  

"Want ik ben voor 't cubwerk "De kruisbanier".

Ik steun steeds het maandblad "de Wegwijzer hier".

  

De briefjes zij stamelden: "wat is dat toch fijn

O, wat een weelde een KWARTJE te zijn!"