EEN SPANNEND MOMENT

lHet verhaal wat ik nu ter berde wil bengen is van een onbekende dominee,uit het verleden, met veel humor en  zelfspot.
Op een gegeven ogenblik zou de Koningin op bezoek komen.
Zij zou ook het nieuwe jeugdhuis met een bezoek vereren.
En dominee werd verzocht om de koningin te begeleiden
en om een toespraak te houden.
Nu was dominee niet voor een kleintje vervaard, maar hij was er toch knap zenuwachtig van en zijn toespraak werd met grote nauwkeurigheid gemaakt.
Wat de ontvangst betreft was het tot in de puntjes geregeld.
Het jeugdhuis had echter twee ingangen.
De eerste en beste indruk, naar dominee's goeddunken, was de eerste ingang die zij tegen kwamen.
Hij stelde zich ook daarop met het moderamen en wat geselecteerde broeders uit de gemeente.
Je kunt tenslotte niet alles aan de Koningin presenteren.
Neem nu bijvoorbeeld broeder Plons. Die werd echt niet uitgekozen, stel je voor.
Niet dat er op broeder Plons veel op aan te merken viel, hij was vroom en had een hart van goud, was doodeerlijk maar zijn taalgebruik was niet van dien aard dat hij geschikt was om de Koningin toe te spreken.
Hij zei bijvoorbeeld, gedocht inplaats van gedacht, hij hebt en ik heeft.
En als hij zich aanbood om een karweitje op te knappen zei hij: "laanikhetmaareffendoen".   
Het kostte best moeite om Plons en anderen te ver-donkeremanen.
Tenslotte duwde ik hen min of meer naar de grote zaal omdat het portaal bij de ingang vrij moest blijven voor het koninklijk bezoek.
En toen kwam het grote moment de automobiel, de palfrenier en H.M de koningin met enkele hofdames kwamen er aan.
Het hart van de dominee begon harder te kloppen en dit was tendele voor het spannende moment dat hij straks zijn  toespraak moest lezen.
En ten dele voor zijn liefde voor het Oranjehuis.
Langzaam reed de chauffeur voort en of hij niet zulke goede instructies had gekregen,is onbekend gebleven,
maar hij reed door naar de andere ingang.
De dominee voelde dat het misging . Wat nu te doen?
Hij liep vliegensvlug met het moderamen en de geselcteerde broeders om het gebouw heen naar de andere ingang.
Maar de Koningin was al uitgestapt en stond de hand te schudden  van broeder Plons, die wij juist hoorde zeggen: "Dag Konigin hoe is het ermee?"
Hij liep met haar te wandelen en gaf wat uitleg  betreffende het nieuwe jeugdhuis.
En zo ging het maar door.
Dominee met zijn achterwacht drentelden ergens in de achterhoede en kregen eenvoudig geen kans.
En de Koningin scheen zich helemaal op haar gemak te voelen.
Na een kwartier was de plechtigheid ten einde
Vlak voor dat de Koningin wilde instappen bleek zij haar handschoen vergeten te zijn.
En de palvrenier haastte zich naar binnen om ze te halen.
En Plons die zich verbeeldde dat H.Majesteit er op zat wachten, stak zijn hand uit en opende het portier met de woorden: "laatikhetmaareffendoen".
Waarop de Koningin hem vriendelijk toeknikte  en zei:
"O, niks te danken hoor dominee."
Dat deed de deur dicht . Stel je voor dominee Plons.
Met droevige ogen keek dominee de hofauto na.
Er ritselde wat in zijn binnenzak.
Het was zijn toespraak.