DE LIEFDESDAAD

Jezus was met  zijn discipelen  uitgenodigd om bij

Simon, (een farizeeër) een maaltijd te gebruiken

Zij hadden er wel zin in je kon het al van verre ruiken

Zij zaten wat ontspannend met elkaar te praten

Toen er een huilende vrouw aan kwam

Dat liep wel in de gaten

Zij liep zo op Jezus af en viel voor Zijn voeten neer

En stamelde: “mijn God en mijn Heer”

Zij had veel verdriet  en liet haar tranen stromen

En zocht bij Jezus een onderkomen

Er was niemand die haar echt begreep

Dat gaf zo’n afmattend gevoel

Naar Jezus wilde zij heen, dat was haar doel

De tranen vielen op Jezus voeten neer

Maar dat hinderde haar niet meer

Met haar haren droogde zij Jezus voeten

De discipelen keken  stom verbaast en zij dachten

Moeten wij deze vrouw niet weg sturen

Ze zijn ook bang voor het oordeel van de buren

Dan pakt de vrouw een flesje met een heerlijke geur

Zij  bekent daarmee echt wel kleur

Simon, de gastheer zit wat grimmig te kijken

Hij laat zijn afkeuring duidelijk blijken

Hij weet wie die vrouw is

Een publieke  vrouw dat is toch niet mis

Maar Jezus kent ook Simon zijn gedachten

En gaat in op al zijn klachten

“Simon, deze vrouw heeft iets gedaan wat jij hebt nagelaten

Heb je dit wel in de gaten?

Jij bent  vergeten mijn voeten te wassen na mijn reis

Zij deed het met tranen, dat vind ik wijs

Een kus als welkom hebt jij me niet gegeven

Van haar mocht ik de vredesgroet  beleven

Jij hebt mijn voeten niet gezalfd als teken van vreugde

Zij deed het met nardus, zodat mijn hart zich verheugde.

Ik geef de groet van vrede aan deze vrouw

Want zij toont duidelijk haar berouw".

De vrouw ging weer naar huis

Zij had even stil gestaan

Aan de voet van het kruis