WIE ZONDER ZONDEN IS..Johannes 8 vers 1 tot en met 11

Gevloekt, gehoond, gesleurd met slijk bedekt

Haar kleed gescheurd heur haren losgereten

Zo kwam zij tot de Meester, Die gezeten

Verwonderd opzag uit diep gepeins gewekt

En al die Joden krijsend , spuwend, dringend

Zich door en om elkander henenwringend

Bedreigend schimpend en met vuisten ballend

De vrouw die op haar knieën  was gevallen

En met het hoofd gebogen in haar handen

Het stenigen wat zij verdiend had, wachtte

Toen zag haar Jezus aan, als in gedachten

En voelden al die ogen op Hem branden

Maar Hij doorzag hun listen en hu logen

En in Hem welde een oneindig mededogen

Met al hun laagheid al hun onverstand

En schrijvend schreef Hij  woorden in het zand

Maar hoger, hoger klom hun lust tot moorden

Zij roepen: “stenigt haar naar Mozes wetten",

Wie zou die vrouw het stenigen beletten?...

Toen sprak de Meester langzaam deze woorden:

Zo een van u onschuldig is en weet

Dat hij ook heimelijk nimmer zonde deed

Daar liggen veel stenen in het land”

En  weder schreef hij in het losse zand

Zij zagen op, verwonderd en verlegen

Wat vreemde klanken klonken hen daar tegen.
en wie een steen geraapt had liet hem vallen

Toen ging er een en weer een, eindelijk allen

En toen de stilte om Hem henen viel

“sta op, kom tot mij verdwaalde ziel

Ik spreek u vrij, verdraag uw leed geduldig

Ga heen getroost voor God zijt gij niet schuldig”.

Dit is een oud gedichtje wat ik heb voorgedragen in 1946