MENSEN ZOALS U EN IK

"Wie zeggen de mensen dat Ik ben"

zei Jezus tot zijn discipelen.

Petrus, de voortvarendste discipel zei:

"Gij zijt de Christus de Zoon van de levende God"

Ja, dat zei hij met veel vuur

Maar in het middernachtelijk uur

Heeft hij Jezus verraden met een vloek

Zijn belijden was toen zoek

"Zeg hoorde jij ook niet bij hem?"

Hij verzekerde met klem

Dat hij Jezus nooit had gekend

Hij had zich van Hem afgewend

Maar bij het kraaien van de haan

Was het met zijn bravour wel gedaan

Toen keken de ogen van Jezus hem aan

Een huiver is er door hem heengegaan

En hij weende bitter buiten

Met ogen als beslagen ruiten

De satan zal je ziften als de tarwe

Dat had Jezus hem al voorspeld

Nu was hij een verrader een bedrieger

Door satan nu terneer geveld

Na zijn verdriet en groot berouw

Werd hij weer aangenomen door de Heer

Weer kwam zijn belijdenis naar voren

Maar nu niet zo geestdriftig weer

Hij leerde nu zichzelf te geven

In dienst te staan van God de Heer

Het zaad dat kiemt dat komt tot leven

Vruchtvoortbrengend keer op keer

Zo mocht hij van de Heer getuigen

Al werd de druk hem niet bespaard

Wie neder knielt die mag weer leven

Wie God bewaard, is wel bewaard.