KERKBALANS

Het onderstaand gedichtje kwam ik tegen in mijn herinneringsdoos.

En zoals u weet: wie van zijn herinneringen kan genieten leeft tweemaal.

 

KERKBALANS  (in de zeventiger jaren)

 

Heeft u het al vernomen wat ons zondag is overkomen?

Wij hadden een gecombineerde dienst

En eensgezind zaten we onder het gehoor

Van onze predikant want die ging bij ons voor

Hij was nog maar net begonnen met zijn preek

Toen bleek dat het fundament waarop hij stond

Gelijk gemaakt kon worden met de grond

De preekstoel die bevestigd was aan de muur

Kwam naar beneden, dat was zuur

De dominee zagen we met z'n allen

Van zijn voetstuk vallen

Gelukkig was hij nog een jonge vent

En aan bokkesprongen wel gewend

Zodat hij weer kwiek

Zich richtte tot het geschrokken publiek

Hij sprak over de herbouw van de kerk

En ging ondanks zijn val gewoon door met dit werk

En sommige mensen hebben gedacht

Wat die slimme dominee zelf onder woorden bracht

"t Is ook soms een zware dominee

Daar kan die preekstoel niet tegen.

Maar al was hij soms zwaar op zijn terrein

Hij had een lichte tred en dat vonden wij fijn

Want dank zij dit wonder

Bleef hij verkondigen op de vlonder

Al met al was het als ik me niet vergis

Wel een hele belevenis          

                      

       Een toeschouwster

       (tevens bevriend met de betrokken predikant)