DE "HOBBYHOEK" IN HOOGHALEN 1981

Ja, het is wat uit de oude doos, maar desnietemin dingen om
te koesteren.

Tussen Hijken en Hooghalen stond deze boerderij die wij (mijn man en ik) een aantal jaren als expositieruimte hebben gebruikt.
Om mensen naar onze Hobbyhoek te trekken was in het begin een probleem. Maar het bleek dat als één schaap over de dam is er meer volgen.
Want in de jaren dat we er gewoond hebben zijn er 12.000 mensen ons op komen zoeken. Dus dat is wel de moeite waard geweest, dunkt me.
Diverse voorvallen hebben we daar meegemaakt waar we wel van genoten hebben Enkele wil ik langs deze weg ter berde brengen.

HET JUISTE EVENWICHT

Wij (mijn man en ik)
Hadden in in Hooghalen best schik
Wij hadden daar een exposite opgezet
En dit bezorgden ons veel pret
Allerlei hobby's werden daar tentoongesteld
Wat in de kranten ook werd vermeld
"Welkom" stond er op de deurmat geschreven
En zo mochten velen het ook beleven

Op een keer kwamen er een paar dames op bezoek
Bekeken de glasschilderkunst en het schildersdoek
En met duidelijk klanken
Begonnen zij mijn man uitbundig te bedanken
"O wat heeft u dit allemaal goed voor elkaar
De olieverfschilderingen, prachtig niet waar?
Echt enig, geweldig, verschrikkelijk leuk"
Ik hoorde dit aan en lag haast in een deuk

En ging gauw naar de bar om kniepertjes te bakken
Dan kon de slappe lach gelijk zakken
Daarna bracht ik koffie, ik was toch in de buurt
En daarvoor zo'n beetje ingehuurd
De dames spraken mij nog even aan
Hun enthousiasme was nog niet van de baan
"O mevrouw wat is uw man een genie
Die heeft werkelijk alles onder de knie
Die olieverfschilderijen op doek
Wat passen ze prachtig in deze "Hobbyhoek"

Toen zei ik met een zekere schik"
"Maar dames die schilderijen maakte ik"
"O mevrouw dat vinden wij wel vreemd en raar
Want uw man vonden wij juist de kunstenaar"
Ik keek daarna in de spiegel en dacht tot besluit
Ja, als kunstenares zie ik er niet uit.

Vervolg:

Een heer kwam de "Hobbyhoek" binnen
En naar alle waarschijnlijkheid
Ontwapende ik hem van achter de bar
Want hij raakte zijn afstandelijkheid kwijt
En voor ik hem iets had uit kunnen leggen
Hoorde ik hem vol enthousiasme zeggen
"O kinderen kom" en met verliefde gebaren
Zat hij naar de kunstuitingen te staren
"Kijk wat die mevrouw heeft geschilderd op doek
Het is het mooiste van heel de "Hobbyhoek"
En gedachtig aan de dames van de vorige keer
Liet ik hem in de waan, in die sfeer
In een schim zag ik plotseling mijn man
En dacht: die denkt er het zijne van
Jawel toen meneer weg was met zijn kroost
Ontnam hij mij mijn blijdschap en troost
Hij zei met jaloersheid in zijn stem
"Ik vond het grote aanstellerij van hem" 

Zo kun je concluderen door dit gedicht
Dat er sprake was van een natuurlijk evenwicht.