DE TOVERFLUIT

Esmaralda zat stilletjes te dromen

Over de vrede die zou komen

Ja, ze had er al zo vaak aan gedacht

Maar niemand die de vrede bracht

Oorlog, pijn en verdriet

Nee, dat was de vrede niet

Maar toch was er vrede in haar hart

Al was het soms gemengd met smart

Toen nam ze ineens haar toverfluit

En kreeg er een melodietje uit

Het klonk zo helder en klaar

Ja, dat was een stukje vrede van haar

Steeds mooier werden de klanken

Het werden klanken om te danken

En allen die haar hoorden

Hoorden de liedjes zonder woorden

Zij waren er zelfs van ontdaan

En wilden nu ook danken gaan

Zij leek warempel de rattenvanger van Hamelen wel

En allen wilden meedoen aan dit spel

De bakker en de kruidenier

Kregen gewoonweg weer plezier

De schoolleidster met haar klas

Zij waren allemaal in hun sas

De zeeman en de dominee

Zij deden allemaal mee

De technicus en de ministers allemaal

Spraken nu dezelfde taal

En wat ook heel bijzonder was

Zij liepen niet meer in de pas

Zij huppelden en sprongen

Terwijl zij vrolijke liedjes zongen

Het werd weldra een groot festijn

En allen mochten mee doen groot en klein

Esmaralda die genoot

En haar verwondering was groot

Zij keek echt haar ogen uit

Kwam dit allemaal door haar fluit?

 

En in gedachte zien we de toverfluit weer

Maar het is geen gedachte zonder meer

Want die droom komt uit een keer.