ALLES OP EEN RIJTJE

Eigenlijk ben ik allang bezig om alles op een rijtje te zetten van kind, puber en volwassene.

Eerlijk gezegd valt me dit niet mee. Maar stukjes bij beetje lukt het wel.

Als een van de tien kinderen van mijn ouders was ik de middelste. Ja eigenlijk een van de elf omdat mijn ouders ook een baby hebben gehad die na enkele maanden is overleden.

Dit was voor mijn tijd en ik heb er ook weinig van vernomen.

Emoties was men in ons gezin niet zo gewend om naar buiten te brengen en te uiten. En eerlijk gezegd is dit bij mij zo gebleven.

Het is daarom eigenlijk verbazingwekkend dat ik, na mijn man z'n overlijden, zo aan het schrijven ben gegaan en dit tot nu toe heb volgehouden (met wat pauzes er tussendoor).

Maar eerlijk gezegd, ik kon niet anders, ik werd daartoe gedreven.

Zover ik heb kunnen nagaan heb ik de meeste dingen wel onder de loep genomen van mezelf. Ik geef toe, soms wat witzwart bekeken.

Ik geloof niet dat ik een erg buitenbeentje ben geweest in mijn jeugd. Maar ik liep aardig in het gareel.

Toen ik verkering kreeg met mijn man waar ik 30 jaar getrouwd ben geweest, werd ik plotseling wel wat ernstiger en dacht ik over veel dingen meer na, die voordien minder in mij opkwamen.

Ook vond ik dat hij beslist heel wat meer bagage had dan ik.

Nu was hij ook vijf jaar ouder dus wat meer levenservaring, maar dat was het toch niet alleen.

Ik vond dat hij een groot geloof had. Tevens een geloofsblijheid wat hij niet onder stoelen of banken stak.

Eigenlijk was ik daar wel jaloers op.

Op 20 jarige leeftijd deed ik belijdenis Ik wilde God wel dienen.

Af en toe denk ik wel, wat wist ik eigenlijk toen weinig af van het het geloof . Volgens mij was ik een traditionel  gelovige.

Totdat ik in aanraking kwam met mensen die niet zo traditioneel waren opgevoed. Of misschien ook wel, maar wel een andere richting waren toegedaan.

Toen ik na een zware bevalling haast het loodje legde, werd ik zelfs angstig wat het geloof betreft. Zou ik bij mijn sterven wel in de hemel komen, was een vraag die mij telkens plaagde.

Juist  in die tijd was de Pinkstergemeente  nogal actief, wat de gemoederen, ook in de gereformeerde kerk waar ik lid van was, nogal onrustig maakte.

Ik wilde echter het naadje van de kous weten en bestuurdeerde wat boeken over deze materie.

Ik had uit het gelezene begrepen dat als je twijfelde moest bidden om de Heilige Geest volgens de Bijbel. Daar twijfelde ik toen niet aan. Ik wilde het weten, alles of niets en handelde er ook naar.

De eerlijkheid gebiedt dat mijn verwachtingen niet beschaamd uit kwamen.Vol enthousiasme gaf ik het enkele mensen te kennen.

Maar niet iedereen deelde mijn enthousiasme, zodat dit wel een teleurstelling was.

En volgens mij is dit nog niet het geval.

Maar daarover graag een  volgende keer.

 

 

 

 

.