EEN NACHTMERRIE

Dit is eigenlijk een vervolg op het vorige gedichtje over de hel. (en de Hemel)

Ik had me jaren gelden behoorlijk druk gemaakt op geestelijk gebied, met het gevolg dat ik behoorlijk vermoeid was geworden, en ik de slaap dikwijls niet kon vatte.

Maar wat ik als mijn plicht had gezien, wilde ik tot een goed einde brengen.

Maar daarna kreeg ik een terugslag die ik niet voor mogelijk had gehouden.

Van de ene minuut op de andere minuut werd het een warboel in mijn hoofd. En het vreemde was dat ik van mezelf een negatief beeld kreeg waar ik erg van schrok. Alles wat ik opgevangen had in kranten enzovoort kreeg ik op mijn bordje.

Ik noem enkele voorbeelden:

Het geloof kan iets ingebeelds zijn.

Heiligen kunnen naar de hel gaan.

Niemand ontspringt de dans

Een gezegde wat me een keer (zelfs door een geestelijke),was toegespeeld:  "jij bent een pieïtist (vrome) in de negatiefste zin van het woord".

Dat was nog al wat, en toen ik dit hoorde viel ik haast van mijn stokje.

Om kort te gaan kwamen al deze dingen naar me toe alsof het op mij van toepassing was. En ik voelde mij letterlijk verloren.

Het allervervelendste was dat ik geen positieve dingen meer naar voren kon halen van me zelf. Ik was in een zwart gat terecht gekomen
Een nachtmerrie.

Waarschijnijk was ik door de geringe krachten vatbaar voor de kwade machten.

Gelukkig zijn die dingen weer in de juiste proporties gekomen en zelfs mede door de kerk.

Ik heb best veel kritiek op de kerken gehad, wat ook zeer terecht is geweest.En toch heb ik er ook  veel lof over, omdat er dominees zijn geweest die via het Woord dat zij bediende een nieuw perspectief naar voren brachten, wat mij weer moed gaf.

Want het leven kan opnieuw beginnen, ook voor degene die in een zwart gat terecht zijn gekomen, om wat voor reden dan ook.

Dat die nachtmerries een diepe indruk op mij gemaakt hebben blijkt uit het feit dat ik bij tijd en wijl nog weleens zó'n nachtmerrie krijg.

Meestal wanneer ik behoorlijk moe ben nadat ik sterke staaltjes heb verricht.

Ík noem het dan ook maar een soort trauma.

Kun je dat met een soort hel vergelijken? Ja voor mij wel dus.

En dat je weer een kind van God mag weten en zich een medewerkster mag weten van God, is dit het tegenovergestelde.

Dat is vast en zeker.