REKKELIJKEN EN PRECIESEN

Mijn man en ik waren onze tijd ver vooruit.

Toen er nog geen sprake was van een basisschool, hadden wij al in de jaren vijftig een goede verbintenis met elkaar.

Mijn man was werkzaam op de lagere school en ik op de kleuterschool.

Ook op kerkelijk gebied waren we rekkelijk en precies.

Ik was dikwijls aanwezig bij kerkelijke gesprekken tussen mijn man en een dominee.

Als vrouw hield ik me (natuurlijk?) bescheiden op de achtergrond, maar luisterde wel goed en kwam tot de conclusie  dat mijn man en de predikant, hoewel zij verschillend dachten, beiden  gelijk hadden.

Toen mijn man was overleden heb ik lange tijd voor twee gedacht.

De ene keer ging de weegschaal naar de ene kant en de andere keer naar de andere kant zo kwam ik weer in evenwicht.

Hoe ik aan het bovenstaand onderwerp gekomen ben?

Wel er is een mooi blad uitgegeven wat Arminius heet.

Het is een herdenking van het feit dat Arminius 400 jaar geleden in het nieuws kwam als theoloog.

Arminius en Gomaris waren twee theologen die in die jaren met elkaar overhoop lagen.

Hoewel het een spannende geschiedenis is, is het ook een trieste geschiedenis geworden wat tot op heden doorgewerkt heeft.

Maar eerlijk is eerlijk we gaan tegenwoordig wel hartelijker met elkaar om.

Verdraagzaamheid is een woord wat tegenwoordig hoog in het vaandel staat. (alhoewel dit niet op iedereen betrekking heeft, dat is duidelijk).

Elkaar tot hand en voet te zijn valt niet altijd mee, maar is wel onze opdracht.

Stel je voor dat mijn man een dictator was geweest dan had ik voorzeker niet zoveel van hem kunnen leren. Maar we waren aan elkaar gewaagd.

En we hielden veel van humor, wat de zaken ook wel in evenwicht bracht. Als voorbeeld heb ik morgen een verhaal in rijmvorm.