DE ROOS

Ik kocht een roos voor honderd vijftig eurocent
Mezelf heb ik er mee verwend
Hoewel ik niet lyrisch ben voor het gezicht
Vond ik de deze roos net een gedicht
Of een schilderij met kleur
Ook verspreidde zij een fijne geur
De blaadjes leken wel zacht satijn
De kleur vond ik net rode wijn

Zij leerde mij deze les
Dat als je je innerlijk wilt verrijken
Je met aandacht naar een roos moet kijken
Maar haalt men de roos uit elkaar
Dan ziet men niets meer van de roos
Dat is zonneklaar

Laat dus het ”Boek der Boeken” (de Bijbel)
Voor wat het is
Dan zal ook deze roos weer gaan bloeien
Als ik me niet vergis.

GEDICHTEN

Ik was een jaar of twaalf, dertien misschien
Dat ik de schoonheid van gedichten ging zien
Ik declameerde ze graag op clubs en vereniging
Mijn animo was dus niet gering

En mijn keuze was best ruim
Want ik hield van ernst en luim
Ook voelde ik me op de planken in mijn element
En gebruikte ook daar mijn talent

En ik wil langs deze weg wel verklappen
Dat je me vaak naar de boekwinkel zag stappen
Ik ging dan in Rotterdam kijken
Of er een gedichtenbundeltje was dat mij zou lijken

Nu zo’n halve eeuw daarna
Maak ik zelf gedichten ga maar na
En ik zeg het bij deze even
Ik heb er honderden geschreven

En al ga ik soms voor sommigen mijn boekje te buiten
‘t Is een prachtmiddel om je te kunnen uiten
Het is soms een spel van woorden op papier
Ik doe dit dan ook met veel plezier

En ik zeg het nu met een zekere air
Al zijn ze wellicht niet literair
Het is bewezen
Dat jong en oud ze kunnen lezen

En is het zo dat u er ook van geniet
Laat het dan eens weten aan ondergetekende

Iet.

KERKWEG

Wij woonden eens wel pech
Aan de kerk weg
Toen we er woonden zagen we er wat anders in
Maar nu gebruik ik het in negatieve zin

Want de kerk was zo ingeburgerd als gebouw
Maar nu lijkt ze wel in de rouw
Ze treurt om hetgeen er is geweest
En kijkt nog niet uit naar het grote feest

Ze zit nu bij de pakken neer
En zegt: zo kan het echt niet meer
Al wat mooi was is verdwenen
Een schaduw is er voor verschenen

Maar op het pad terug naar af
Zie ik een heel klein bloempje op het graf
Het bloempje staat zacht te wuiven op haar steel
En dit past mooi in het geheel

Kerk weg? Welnee
Want de puinhoop bracht nieuw leven mee
En ik zie het nu pas
Het bloempje komt voort als uit de as

Want het vuur verteerde alle schijn
En daarom is dit leven fijn
O God, wat heeft U de kerk toch lief
Ik zie de kerk weer positief

I.B.K.