DE WELEERWAARDE HEER

 

Deze titel is niet bedoeld als een sneer

Want al zit er spotlust in mijn bloed

De bedoelingen zijn meestal goed

Soms ga ik mijn boekje weleens te buiten

Maar dit is ook een vorm om me te kunnen uiten

Want als de fluitketel kookt gaat hij wel zingen

Duurt dit te lang dan gebeuren er andere dingen

Dan vliegt met kracht de dop in de lucht

Dit is meer dan het ontsnappen van een zucht

Maar na veel gefluit, kan de stoom eruit

Nu kom ik terug op de titel van het gedicht

En zie ik geen schaduw maar alleen licht

Hier wordt door een weleerwaarde onderwijs gegeven

Christelijk gedachtengoed overdragen is zijn streven

En eerlijk gezegd geef ik een zucht van verlichten

Dat ik het kan houden bij deze gedichten

Want dit wil ik wel beweren

Iedeen kan geen theologie studeren

Er zullen ook minder begaafden zijn

Laat mij maar op mijn terrein

Breien en naaien zoals mijn moeder deed

Maar let wel op, want dit is meer dan een kreet.

EEN KIJKJE ACHTER DE SCHERMEN

Enige jaren geleden vroeg ik aan een predikant die een gezin had van vier kinderen: "gaan uw kinderen nog naar de kerk?'

Hij antwooordde wat schuchter op deze rechtstreekse  vraag en zei: " drie van de vier gaan niet meer,  ja", voegde hij er aan toe: "ze moeten de weg nog vinden hè".

Ik gaf als antwoord: "het kan ook zijn dat ze de weg gevonden hebben maar niet meer in de kerk terecht kunnen".

ik geloof niet dat me dit in dank afgenomen werd.

Maar ik denk dat beide kanten waar zijn. Sommige jeugdigen  en ouderen moeten de weg nog vinden of hervinden.

Men is tegenwoordig zo zelfstandig geworden dat men niet meer in de voetsporen van hun gelovige ouders gaan.

Dit is trouwens wel een gezond standpunt. Tenslotte zijn ze zelf verantwoordelijk voor hun eigen keuze's.

Het geloof is niet meer zo vanzelfsprekend als een jaar of vijftig geleden.

Als je toen niet meer naar de kerk ging werd je als een ongelovige beschouwd.En was je voor de binnenkerkelijke een buitenkerkelijke geworden.

Tegenwoordig is men niet zo snel meer om deze etiketjes op te plakken. Ja, je zou aan het plakken kunnen blijven.

Laatst betitelde ze mij als randkerkelijken omdat ik door bepaalde omstandigheden de kerk niet meer kon bezoeken.

Maar voegde iemand er aan toe: "als we allemaal zulke randkerkelijken hadden zag het er in onze kerken niet zo gek uit".

En daar kon ik het er weer mee doen.

Als mensen tegenwoordig heel gemakkelijk de kerken verlaten heeft dit soms ook te maken met de vrijblijvendheid waarmee  men het Evangelie predikt.

Maar als z.g. randkerkelijken heb je het voordeel dat je niet zo eenzijdig  wordt opgevoed.

Je leert de kerk op een afstandje bekijken. Dat is voor een poosje helemaal niet gek.

Soms moet je erom lachen, terwijl ook het tegenovergestelde aan de orde kan zijn.

Wat wordt er toch een drukte gemaakt om het eigen gelijk te staven, om een bevestiging te krijgen wat we zelf al uitgedokterd hebben.

Gods Woord als richtsnoer houden we dan voor gezien.

Wij willen onszelf behouden, terwijl Christus het tegenovergestelde gedaan heeft.

Hij gaf zijn leven en kwam als het zaad in de aarde terecht.

Zelfs letterlijk, om ons het leven, nieuw leven te geven.

PS
Uit de bundel:
Ook leken kunnen (s) preken.
 

WAT IK HOORDE EN ZAG met commentaar

Dat: de PVDA wil dat asylkinderen niet buiten moeten verkommeren.

Ik denk dat elk weldenkend mens dit zal beamen.

 

Dat Arjan Plaisier (scriba van de Protestanse kerk) er op gewezen heeft dat de sommige Christelijke scholen eens moeten ophouden om het christelijke  in een negatief daglicht te plaatsen.

Dit lijkt me niet meer dan normaal.

 

Vroeger moesten we elk dubbeltje omdraaien voordat wij het uitgaven.

Nu is het schering en inslag dat we via de teve geconfronteerd worden met miljoenen  en miljarden

Niet om te pruimen dikwijls, want wat moeten wij daar mee?.

 

Dat je van een christelijke partij mag verwachten dat zij in woord en daad die naam wel waard zijn.

Evenzo de omroepen en andere organisaties die de naam Christelijk in hun vaandel hebben staan.

 

Dat velen het humanistisch gedachtengoed ook niet goed begrijpen

Het woordenboek geeft aan dat het een wereldbeschouwing  is. die zonder het geloof aan een persoonlijke God de menselijke waardigheid als levensdoel stelt.

Niet zo christelijk denk ik. Psalm 146 denkt daar anders over;

Ik citeer: "reken niet op mensenwaarde".

Vroeger was het: " Vest op prinsen geen vertrouwen".