MOETEN MENSEN ALLEMAAL BEKEERD WORDEN?

Nu dat zal nog een hele klus worden.

Want zoveel mensen zoveel zinnen.

Als je bijna 80 jaar in een bepaalde traditie ben opgevoed valt het niet mee om  een ander geloof aan te hangen.

Maar ja, als je als je altijd water bij de wijn moet doen is dat ook niet aantrekkelijk.

ik hoorde  laatst een gesprekje via de televisie over de vraag: of je altijd  trouw moet blijven in een huwelijk.

De een dacht van wel, de ander niet. De laatste vond een nieuw begin met een andere partner ook wel aantrekkelijk.

Het huwelijk kan ook een sleur worden.

Ja en zo kan het ook bij het geloof zijn, de eerste liefde kan gedoofd worden.

Dan maar weer eens van geloof veranderen?

Johannes een bekende apostel uit de Bijbel geeft het advies wanneer je geloof op een zacht pitje staat, het vlammetje weer wat hoger te zetten.

Terug te keren toen er nog sprake was van een vurige liefde.

Je huwelijk hoef je niet te ontbinden wanneer er op een gegeven ogenbik een sleur in gekomen is.

Zo is het ook met het geloof, je kunt weer terug keren naar de eerste liefde.

En dan kan het gebeuren dat het geloof weer opbloeit en er weer nieuw leven komt. En er kan een diepgang komen die je niet voor mogelijk hebt gehouden.

Moeten alle mensen bekeerd worden?

Het kan, maar het is wel goed wanneer je met jezelf begint. En dan kan het een sneeuwbaleffect krijgen om het wat populair te zeggen.

Want als er een schaap over de dam is volgen er meer.

DE BOMEN ZIJN HIER NOG GROEN

Vlakbij het uitgaanspunt van het

de Kaapse bossen ten noorden van Doorn

Foto van Corrie Hollaar

HEEFT DE HEL HAAR LANGSTE TIJD GEHAD?

Deze  vraag kwam ik tegen bij het dagblad "Trouw" op internet.

Het is niet mijn lievelingsonderwerp maar toch vond ik het de moeite waard om er kennis van te nemen.

Ik sloeg er diverse boekwerkjes op na en kwam tot de ontdekking dat er nogal verschil van inzicht is.

Wat ook met de alverzoening te maken heeft.

Ik las zelfs dat diverse predikanten ook die mening zijn toegedaan.

Dit lijkt mij vreemd omdat dit gewoon niet Bijbels is.

En de predikanten moeten hun kennis daar toch vandaan halen

Het lijkt wel wat op een uitspraak van een priester die niet geloofde in de duivel. Volgens mij liet hij zich dan behoorlijk beduvelen.

Vroeger werd hel en hemel nog weleens als tegenstelling ter berde gebracht. Maar volgens mij zijn beide onderwerpen nu genivelleerd.

Ook het laatste wordt soms met een sisser afgedaan onder het motto er is nog nooit iemand teruggekomen uit de hemel dus kun er ook niet veel van weten.

Maar zowel de hemel als de hel komen in de Bijbel voor.

Ja het is een kwestie van: "Onderzoek alle dingen en behoudt het goede".

Daar wil ik  het nu maar bij houden dit keer.

WIE WAAGT DIE WINT ( Uit de bundel Wijsbegeerte)

Op gegroeid in de christelijke sfeer

Grootgebracht met de christelijke leer

En...toch ging je al weifelend door het leven

Omdat je je niet geheel aan God wilde geven

Je wilde zo graag iets voor je zelf behouden

En dat gaf nu juist het benauwde

Want God houdt niet van een beetje dit

of een beetje van dat

Hij houdt van de keuze wit of zwart

Van welis en nietes , van ja en nee

Niet op de wip van alle twee

Hij heeft ons Zijn zoon geheel gegeven

Zodat wij in vrijheid kunnen leven

Dit was een zaak van leven en dood

Want dit offer was bijzonder groot

Zou je dan niet je reseve laten varen?

God wil je in eeuwigheid bewaren

En als je je laat vallen in Zijn armen

Neemt Hij je op in Zijn erbarmen

Dit kan veel strijd kosten

Maar je hoort dan wel tot de verlosten

Geef nu antwoord op deze vraag:

Wie is jou redder ook vandaag?

UIT DE BUNDEL VAN "MOEDER DE GANS"

(Voor een van mijn kleinkinderen)

Kom schuif eens even bij

Dan krijg je een verhaaltje van mij

Ik kwam uit een groot gezin

En dat was toen gewoon "ïn"

Ik had zeven zusters en twee broers

Anderen waren weleens jaloers

Want wij hoefden ons niet te vervelen

Maar konden regelmatig met elkaar spelen

Erg veel speelgoed hadden wij niet

Maar toch gaf ons dat geen verdriet

Want wat wij hadden was super sterk

Het speelgoed maken, was mijn vaders werk

Zelfs jouw ouders hebben er meegespeeld

Dus ook die hebben zich niet verveeld

Twitteren of computeren was er niet bij

Met de knopendoos waren we toen blij

Ook met spelletjes waren we in onze sas

"Mens, erger je niet" kwam ons goed van pas

En vakantie houden in het buitenland

Paste gewoon niet bij onze stand

Van een kleerrek maakte we een tent

En werden met limonadesiroop verwend

Weet je wat je hieronder op de foto ziet staan

Dat was een wringerbox, de was werd toen buiten gedaan

Nu hebben de meeste een elektrische wasmachien

En kun je deze attributen alleen nog in en museum zien

Er valt nog veel over vroeger te verhalen

Maar daar zal je misschien nu wel van balen

Want de tijden zijn veranderd zoals je weet

Maar ''t is wel goed als je het verleden niet vergeet

 

KINDERGEDACHTEN WAT IS EEN MISSIE?

Op een keer zei Peter (9 jaar)

"Ik word onderwijzer of missie-zendeling

"Papa wat is dat eigenlijk missie-zendeling"

Zijn vader licht hem uitvoerig in  en vraagt daarna:

"Peter,wat word je dan katholiek of protestant"

Peter bromde: "ïk dacht dat ik al protestant was".

  

Peter was zeer geliefd bij de meisjes uit zijn klas

Een meisje had gezegd" Peter B is het einde".

  

Wij hadden een gesprekje aan tafel over de geboorte van onze kinderen.

Mama liet zich ontvallen dat ze de kinderen niet altijd even mooi vond bij de geboorte, in verband met onderkinnen enzovoort.

Toen zei Peter: :Ik vind dat je een gegeven paard niet in de bek moet kijken".

WAT IK HOORDE EN ZAG

Van poltici kun je best veel leren wanneer zij in de schijnwerpers staan.

Soms komt ook het persoonlijk inzicht sterk naar voren wat soms heel verschillend kan zijn.

Zo hoorde ik laatst dat de ene minister zei: "men moet van tijd tot tijd rust nemen om wat meer afstand te nemen. Relativeren (zover dit in de politiek past). Geen nachtwerk in het torentje bijvoorbeeld".

De ander zei: "nee het is best goed om het druk te hebben en weinig rust, want dan komt het ware "ik" naar boven en kun je de dingen scherp stellen".

Ik sta soms versteld wat politici kunnen verstouwen tegenwoordig.

Je moet toch wel van alle markten thuis zijn en heel wat in je mars hebben.

Het zou geen kwaad kunnen om hen van tijd tot tijd een hart onder de riem te steken. En voor een christen is het zeker op zijn plaats om te bidden om wijsheid,

De wijsheid van Salomo is ook niet uit de lucht komen vallen.

En een welverdiende pluim doet wonderen zoals je in de onderstaande tekening kunt zien.

 

WAT EEN TEGENSTELLING!

FOTO CORRIE HOLLAAR  ABBENBROEK

NABESCHOUWING

Laatst kwam ik in een modern blad een advertentie tegen van het humanistisch verbond.

Hier werd de nadruk gelegd op het verschil van het christendom en het humanisme.

Het hiernamaals en het hiernumaals.

Ik ben als christen ervan overtuigd dat beide uitspraken bij het christendom onder dezelfde noemer gaan.

Ook bij christenen is het hiernumaals duidelijk aanwezig, Evenals het hiernamaals.

De onderwerpen die ik in de vorige artikelen naar voren heb gebracht spreken voor zich, dunkt me.

Die hoop moet al ons leed verzachten.

 

Tenslotte nog een spreuk uit de Bijbel:

Rechtvaardigheid maakt een mens groot

Onrecht is een schandvlek voor de natie.

(Spreuken 14 vers 34) uit de Groot nieuws Bijbel.

AFSCHEID VAN DE CLUB

 

 

Hier werd het voorbereidende werk verricht voor de handenarbeidclub .  Pitriet en figuurzagen.

Hier wil ik ook gelijk mee eindigen. Natuurlijk valt  er nog veel meer te vertellen over deze periode. Mijn man heeft zelfs wel eens geopperd om eem boek er over te schrijven, maar daar is door zijn vroegtijdig overlijden niets van gekomen.

Misschien is het afscheidslied van de club ,wat Tim destijds heeft gemaakt, wel een passend einde.

Ik citeer:

Weinig uw woorden , groot was uw daad

Hier een herinnering uit de woonwagenstraat

Met de dank, daaraan verbonden

Een laatste groet hiermede nagezonden

Dat God u verdere leven zegenen mag

Dat is wat ons volkje  gaarne zag.

                                                       EEN  KAMPBEWONER

STERRECLAME IN 1954

Toen het plan was om een bazar te organiseren om de kas wat te spekken, hadden we ons eigen postpapier om meer cachet aan de zaak te geven. De krant wilde ook wel meewerken met wat berichtjes.

De resultaten waren er ook naar. Evenals de grote fabrieken uit de omgeving liet ook de middenstand zich van hun beste zijde zien.

Nu wil ik erwel bij vermelden dat de middenstanders vanaf het begin ons al welgezind waren.  Pro-deo was in dit verband zeer zeker op z'n plaats.

In die tijd werd meester Bezemer wel de tweede Johan van Bodegraven genoemd. Johan van Bodegraven was destijds een bekende bedelaar voor  goede doelen via  de NCRV radio.

Ja ook als meester Bezemer kwam aangelopen, moest de knip wel open.

EEN EIGEN BLAD

Iemand van het kamp opperde het plan om een eigen tijdschrift uit te geven. De naam mochten de kampbewoners zelf verzinnen. Er kwamen diverse namen waaronder: " De wegwijzer" die ook beloond werd met een Bijbel in vertelvorm. Het had een dubbele betekenis omdat woonwagenbewoners reizende mensen zijn (of waren) en omdat men ook op geestelijk gebied er van uitging dat de leiding van de Evangelisatieclub ook als een wegwijzer wilde fungeren.

Casimeer Luberto (een artiesten naam) was de prijswinnaar.

Wij hadden ook een actie ondernomen om steunabonnee's te werven voor de "Wegwijzer". Een van de leidsters maakte het volgende rijm waarop nog al wat reacties opkwamen.

   

HET KWARTJE

Tussen briefjes van honderd en briefjes van tien

Zat een klein nik'len kwartje je kon het haast niet zien

  

Het voelde zich nietig het voelde zich klein

Wie zou bij al die heren nou niet nietig zijn

  

Het briefje van honderd verhief plotseling zijn stem

En al die andere briefjes luisterden  naar hem

  

"Och broeders ", zo sprak hij  "waar leef ik toch voor

Want straks moet ik toch naar het belasting kantoor".

  

"Och broedertje honderd", sprak vijftig heel vlug

"Ik kom voor de kolen maar 'k kom nooit meer terug".

  

"En ik" sprak het tientje: "ik ben haast niets waard

Al ben ik met moeite bijeen vergaard".

  

Er heerste een stilte  (al klinkt het wat zot)

want ieder bepeinsde zijn droevig lot.

  

"En jij nietig kwartje", sprak men ploseling in 't koor

"Vertel het ons toch zeg, waar dien jij toch voor?"

  

"Ik",  sprak het kwartje met zilveren klank

"Al ben ik maar nietig, ik ontvang heel veel dank".

  

"Want ik ben voor 't cubwerk "De kruisbanier".

Ik steun steeds het maandblad "de Wegwijzer hier".

  

De briefjes zij stamelden: "wat is dat toch fijn

O, wat een weelde een KWARTJE te zijn!"

APARTE ERVARINGEN

Hoewel de woonwagenbewoners niet altijd het verschil wisten van mijn en dijn,is daar in de vijftiger jaren wel wat verandering in gekomen.

Het aantal clandestiene bezoekjes op het kolenterrein van de gebroeders Keemink wat naast het woonwagenkamp lag, werden zeer beperkt. Dat kwam mede door het feit dat meester Bezemer hen een pin op de neus gezet had met de woorden: "wee je gebeente als je nog een keer aan de kolen zit van mijn a.s schoonpapa".

Of de andere kolenterreinen die daarnaast lagen daarna beter bezocht werden is mij onbekend gebleven

's Lands wijs 's lands eer was op het woonwagenkamp wel van toepassing.

Toen in een gesprekje uitkwam dat wij toen wij verloofd aren nog niet met elkaar naar bed gingen, stonden zij verbaasd. Hoe was het mogelijk.

Maar de eerlijkheid gebiedt dat in deze jaren de club de Kruisbanier" in een goed blaadje kwam te staan bij de burgers.

Ook bleken zij veel capiciteiten te hebben terwijl hun vindingrijkheid soms groot was.

Ook in dit opzicht geen grote verschilpunten.

Toen ook hun toneel gaven werden ontdekt, mochten zij onder bekwame leiding een toneelstukje opvoeren zoals je in het onderstaande berichtje kunt zien, 

OPOE EN SIEM VAN HET WOONWAGENKAMP

 

Dit waren kampbewoners die bij iedereen als zodanig bekend stonden.

Ik kwam er vaak omdat zij dikwijls ziek was en las haar dan voor uit de kinderbijbel.

Opoe vond het wel mooi al snapte zij er niet veel van. Vooral het woord zonde sprak haar beslist niet aan. Ze zei soms heel naïef:

"Juffrouw, ik heb nog nooit kwaad gedaan".

Als ze ziek was bakte mijn moeder nog weleens pannenkoekjes voor haar, of kookte zij wat soep.

Toen wij van het rampenfonds wat kleding kregen wat overgebleven was van de Februari ramp (1953), hadden wij voor haar een molton onderbroek uitgezocht.Die kreeg zij bij het kerstpakket.

Dit werd zeer gewaardeerd en meester Bezemer mocht er zelfs getuige van zijn.

"Ik heb hem aan hoor", zei ze met wat warmte in haar stem en zij tilde haar rok op zodat meester Bezemer hem kon bezichtigen.

"En hij is heerlijk warm". Daar twijfelde meester Bezemer niet aan.

Op een keer kwam het zo ver dat haar bedlegerigheid zorgen ging baren. Meester Bezemer bewoog hemel en aarde (bij wijze van spreken) om haar een goed onderkomen te verschaffen. Zij kwam tenslotte in een verpleegtehuis in Rotterdam. Toen ik haar een keer opzocht stond ik stomverbaasd. Zij zag er heel proper uit met een schortje voor en keurig gekamde haren.

Meester Bezemer had ook plezier in haar gedaante -verandering na al de moeite. Maar wie schetst onze verbazing toen ze enkele weken later weer in haar eigen woonwagentje zat. Ziels gelukkig.

.

VERVOLG HERINNERINGEN WOONWAGENKAMP

Zo daar ben ik dan weer na een paar dagen uithuizig geweest te zijn.

Ik ga nog even verder  met wat herinneringen op te schrijven uit het verleden van het woonwagenkamp.

Ik vond bij mijn verzameling nog een oud bidprentje van een mevrouw die plotseling dood gebleven was. 's Morgens stond ze de ramen nog te wassen en 's middags was ze er niet meer.

Toevallig kwam meester Bezemer die avond nog laat op het kamp om een oudere man te bezoeken die ziek was.

Maar toen hij op het kamp kwam  was er een grote oploop en hoorde hij wat er gebeurd was. Hij schrok er erg van.

Hij wilde gelijk meneer Bos gaan condoleren maar werd opgehouden door de politie die inmiddels op het kamp was gekomen.

"Wat doet u hier?" vroegen zij aan meester Bezemer", en sommeerde meester Bezemer om mee te gaan naar het politiebureau wat vlak bij het kamp was gestationeerd.

Meester Bezemer keek stomverbaasd en vroeg wat dit te betekenen had.De politie vertelde hem dat zij argwaan hadden, van de plotselinge dood van mevouw Bos. Misschien was er vergiftiging in het spel.

En meester Bezemer werd ondervraagd alsof hij soms de grote boosdoener kon zijn.

Groot was de verontwaardiging van de bewoners van het kamp en er werd kort en duidelijk gezegd dat de politie van hun meester af moesten blijven.

Hij deed alles voor hen en als het nodig was, was dit omgekeerd ook het geval.

Uiteindelijk bleek dat mevrouw Bos aan een natuurlijke dood was overleden.

Wordt vervolgd

VERVOLG: VRIENDEN BESTAAN ECHT

Na het kopje koffie te hebben leeggedronken "zei Tim: "nu moet jij eens vertellen meester Bezemer, wat het motief is om die vrouw op te zoeken".

Daar hoefde meester Bezemer niet lang over na te denken.

"ik doe het in navolging van Jezus. Misschien ken je het verhaal wel uit de Bijbel van de Samaritaanse vrouw. Het staat in Johannes 4".

Tim schudde zijn hoofd ,daar had hij nog nooit van gehoord.

Ja hij wist wel  iets uit de Bijbel als goed Katholiek, nou ja goed...hij moest er eigenlijk zelf wat om lachen. "nou ja vertel maar"  zei Tim nieuwsgierig.

En meester Bezemer vertelde het verhaal van de Samaritaanse vrouw, die midden op de dag aan het water putten was en daar Jezus ontmoette.Deze vrouw stond niet zo goed bekend omdat zij aan lager wal geraakt was en in wezen ongelukkig.

Vijf mannen had zij gehad en die ze nu had was haar man eigenlijk niet.

En toch had Jezus haar aangesproken. Ja Hij had haar eigenlijk zelf opgezocht om haar uit die ellendige situatie te redden."

En  nu wil jij dit hoertje, want zo zullen we het maar noemen, ook opzoeken om haar te redden", zei  Tim. "Krek" zei meester Bezemer en stond op om de wagen te verlaten en zijn woorden om te zetten in daden.

Tim was best onder de indruk, maar pakte meester Bezemer bij de kraag en zei: "Luister eens, jij kunt daar niet alleen heen, want zo gemakkelijk zal je haar niet meekrijgen en of je er zelf goed af zult komen...?

Ik ken namelijk de omgeving omdat ik er vroeger gewoond heb".

Maar meester Bezemer hield voet bij stuk.

Toen bedacht Tim zich niet langer en zei: "nu dan ga ik met je mee".

En zo gezegd ook zo gedaan. Even later tufte Tim met zijn autootje het kamp af, richting Katendrecht.

Toen ze echter de burgemeester van Esstraat stoep afreden, zei Tim:

"Zeg stel dat jij dat meisje vindt, wat doe je er dan mee, je kunt haar toch niet bij jouw op je kamer nemen?  Dan gaan de mensen kletsen en trouwens dat kan natuurlijk ook niet".

Meester Bezener "grinnikte wat en zei:  "daar heb ik nog niet over nagedacht".

Waarop Tim zei: heb je niet een dominee die hiervoor een oplossing weet?" En het was alsof er spot in zijn woorden doorklonk.

Zo hoog had hij deze niet aangeschreven zoals de meeste kampbewoners.

"Nu je brengt me op een goed idee, stop maar want hier woont een predikant" zei meester Bezemer.

En nadat de auto stilstond stapte meester Bezemer uit richting de pastorie.

Hij deed even uit de doeken wat het probleem was. Het resultaat was dat hij weer opgewekt terug keerde naar de auto en zei: "nu het is voor elkaar hoor, zijn vrouw zou het bed opmaken".Het was even stil in de auto. Tim die zich nog weleens vergalopeerde aan krachttermen slikte wat weg en mompelde:

"Zo zulke pastoriebewoners zijn er dus ook".

Welgemoed gingen zij verder de rosse buurt tegemoet. Tim leerde meester Bezemer hoe hij met de eigenaars van de bars moest omgaan.Tevens hoe hij pilsjes moest drinken met één  bil op de kruk van de bar.

Tent in tent uit gingen zij. Toch was het resultaat nihil.

De vogel bleek gevlogen.

Waarschijnlijk naar Amsterdam was de conclusie.

Maar daar was het zoeken als een speld in een hooiberg

Een vergeefse tocht  dus?

Nee , volgens mij  beslist niet, want hierdoor heb ik een verhaal kunnen vertellen wat de moeite waard was.

Wordt vervolgd:

VRIENDEN BESTAAN ECHT

"Een vriend is iemand die voor je bidt voor je vecht". Het zijn de woorden van Toon Hermans die ook voor anderen kunnen gelden.

Tim woonde met zijn vrouw in het woonwagenkamp Pernis in de vijftiger jaren.

Wij kwamen er vaak om koffie te drinken en om wat te keuvelen.Hoewel wij bekend stonden als Evangelisatieleiding werd er niet gesproken over het geloof op nadrukkelijk verzoek van Tim, waaraan wij ons ook hielden.

De kinderen gingen wel naar de club "de Kruisbanier waar zij kwamen om te knutselen en tevens naar een verhaal uit de Bijbel luisterde.

Op een keer reed meester Bezemer ( inmiddels mijn verloofde) het kamp op. Al spoedig werd hij aangesproken door een kampbewoner met de woorden:"meester weet u het al, ze is weg".

Ze, was een 19 jarige vrouw, die al een poosje met een oude man samen woonde, die niet zo goed bekend stond.

Men stond er niet zo gek van te kijken dat zij nu weg was.

"Waar is ze heen", "vroeg meester Bezemer. Ja dat wisten de kampbewoners ook niet, "misschien wel naar de rosse buurt in Katendrecht".

"Dan ga ik ze halen", zei meester Bezemer en wilde het kamp weer verlaten.

Maar Tim nam het woord en pakte meester Bezemer bij zijn schouder  en zei: "maar dat gaat niet zo gemakkelijk, kom dan gaan we eerst een bakkie koffie drinken in mijn wagen".

Meester Bezemer ging mee de wagen in en weldra zaten zij te genieten van de koffie die Tim zijn vrouw klaar gemaakt had.

Wordt vervolgd:

" 

Vervolg: HET WOONWAGENKAMP UIT DE JAREN 50

Op een avond werd er in het Gereformeerde jeugdgebouw in Pernis een belangrijke vergadering gehouden.

De Evangelisatiecommissie kwam bijeen met een belangrijke gast.

Het was dezelfde onderwijzer die bij het kerstfeestviering  het plan geopperd had om een woonwagenclub op te richten.

De commissie was er wel voor, maar de hamvraag was nu waar...

De onderwijzer vond het probleem niet zo groot, want dat kon toch in het Gereformeerde jeugdgebouw.Er viel even een stilte want het jeugdgebouw was pas geverfd. En de woonwagenkinderen stonden in die tijd niet bekend als de rustigste en de braafste kinderen.

De onderwijzer.(Fred Bezemergeheten) nam toen het woord en zei"

Dus als wij straks bij de hemelpoort komen en Sint Petrus vraagt aan ons, wat heb je met de woonwagenkinderen gedaan, moeten wij zeggen:

"Niets,want het jeugdgebouw was pas geverfd."

Iedereen was stil bij deze indrukwekkende woorden.

Er werd besloten het jeugdgebouw ter beschikking te stellen. onder voorwaarde dat de woonwagenkinderen niet meer kapot zou maken of beschadigen dan de Gereformeerde jeugdvereniging.

Aldus geschiedde.

7 Februari 1952 starte de club, die dezelfde avond al de naam kreeg van de Kruisbanier.

De betekenis daarvan werd uitgelegd via een boeiend verhaal.

Wij zaten erg in spanning die avond.

We dat waren drie meesters en drie juffrouwen waarbij ondergetekende.

Voor de binnenkomst was het een oorverdovend lawaai. Er waren heel wat kinderen op komen dagen, die van te voren waren uitgenodigd.

Op de bestemde tijd werd de deur van het gebouw geopend en wilde de jeugd naar binnen stormen.

Maar ze hadden buiten de waard gerekend, want met een stem als een donderwolk sommeerde  meester Bezemer hen tot stilte met de woorden:

"Zijn jullie helemaal gek geworden, hou je snater trek je klompen uit en kom dan naar boven".

Plotseling alsof er een wonder was gebeurd bedaarde de storm en werd het muisstil.

Zelfs de leiding was er stil van.

De club werd een succes. Na enkele weken hadden we zoveel kinderen dat de club in twee etapes moesten worden gehouden.

Nu is dat niet altijd zo gebleven omdat diverse woonwagenbewoners niet altijd dezelfde vaste standplaats hadden. Maar we hadden wel een vaste kern.

Wordt vervolgd:

HET WOONWAGENKAMP IN DE JAREN VIJFTIG

 

Het is wel grappig om diverse oud woonwagenbewoners voor de televisie te zien en te horen, waaronder Frans Bauer.

Hoewel ik zelf niet in een woonwagen ben geboren en getogen, ben ik er toch wel veel mee in aanraking geweest.

Dat kwam zo:  in het dorp Pernis (Rotterdam) wat mijn woonplaats was, was er een woonwagenkamp.

Wij moesten er als kind langs wanneer wij naar het zwembad gingen.

En eigenlijk vonden we dat best eng. Sommige waren heel apart aangekleed met lange rokken, wat in de jaren vijftig  beslist niet in de mode was en verder hadden we nog weleens negatieve dingen van hen vernomen.

Wij, als brave burgers, bemoeiden zich er niet veel mee.

Behalve met het Kerstfeest. Dan organiseerden de leden van de kerk voor hen een kerstfeest viering. Er werd dan een kerstverhaal verteld en chocolademelk gedronken en met een krentenbol (in die tijd kersttimp geheten) en een boekje gingen ze dan weer naar het kamp terug.

Op een gegeven ogenblik werd een onderwijzer  van de Gereformeerde school gevraagd of hij kerstverhaal wilde vertellen. Een zogenaamd vrij verhaal. Voor het Bijbelse kerstverhaal werd mijn vriendin uitgenodigd die onderwijzeres op de kleuterschool was. Ik ging met mijn vriendin mee.

Het was een drukte van belang voordat de kerstfeestviering begon

Toen de deur van het gebouw Concordia (onder aan de Burgemeester van Esstraatstoep ) openging mochten de woonwagenkinderen naar binnen.

Het waren er aardig wat en een flink geroezemoes, maar  terwijl er verteld werd was het muisstil.

Het was spannend en de spanning reageerden men  daarna  af met veel lawaai.

Chocolademelk en een kerstkransje ginger erin als koek. Al werd er aardig wat gemorst.

Na het kerstfeestcadeautje uitgedeeld te hebben, gingen zij naar huis.

De onderwijzer stond met een andere leider bij de deur, met de opmerking, "wat een volkie, wat een volkie".

"Wie bedoel je "zei de onderwijzer, "zijn wij dat volkie niet. Een keer per jaar geven wij ze een portie mee, waar zij het hele jaar mee moeten doen, terwijl de kinderen van het dorp overladen worden met clubs en dergelijke".

"Wat zou jij dan willen" vroeg de leider aan de onderwijzer. Deze antwoordde, "wel elke week een clubavond lijkt me niet zo gek".

En zo is het gekomen.

Wordt vervolgd:

STEM WIJS

 

Wij mogen stemmen

 

Wij willen stemmen

 

Maar geloof dit:

 

Aan 's Heren zegen

Is het al gelegen

VOOR EEN GROOT WERK HEB JE VEEL GEDULD NODIG

OPROEP AAN...

Ondergedoken

Nu verstoken

Van Gods Woord

Zodat je dit niet meer hoort

 

Tóón je nu maar weer

Je komt in een andere sfeer

Want je weet niet wat je hebt gemist

En dat je je ook wel heb vergist

 

De kerk heeft na je verzet

De deuren wijd open gezet

Met belangrijke ervaringen

Kun je daar wat vrolijker zingen

 

Het hoeft niet te zijn van hopsasa hei

Ook andere liederen maken je blij

Voor iedereen is er wel wat

Uit een oude en nieuwere liederenschat

 

De kerk naar de knoppen welnee

Jullie doen vast allemaal weer mee

Blijf niet als een muurbloempje aan de kant

Maar werk mee voor kerkelijk Nederland

 

In heel veel christelijke gezinnen

Gaan velen niet meer naar de kerk

Toch blijft de kerk ondanks haar fouten

Goddelijk werk.  

 

Oproep aan...

Och vult u zelf maar in

De kerk is voor allen

Ook voor het christelijk gezin.

VANAF "PLUS" MET DE BUS

s Morgens vroeg om kwart over negen

Stonden wij dus te wachten bij "Plus"

Wachtend op de bus

Van Hattem zouden we gaan varen

Dit keer op de rustige baren

Wij dat waren de senioren van de kerk

Eem dagje varen hoorde bij het goede werk

We moesten wel op gebaande wegen gaan

De vaargeulen, daar hielden wij ons aan

Bovendeks was het heerlijk om uit te waaien

En konden we naar voorbijgaande schepen zwaaien

En ik zeg het maar gelijk

Het eten en drinken was voortreffelijk

Ik zat tussen een aantal Zwollenaren

Die adrem en heel gezellig waren

Zij kwamen meestal uit een boerderij

Met hun verhalen  inspireerde zij ook mij

Ja het was wat uit de oude doos

Maar daarom was ik echt niet boos

Toen het leven nog kleinschalig was

Ik was daar best mee in mijn sas.

Groot, groter groots, was er toen niet

Nu drijft men soms over tot groot verdriet

Maar ja het leven zelf is ook eb en vloed

Maar een  evenwichtig leven is ook goed.

Maar ik eindig nu tenslotte dit schrijven

Men moet ook in 't leven binnen de vaargeulen blijven.

 

EEN MOLEN LANGS DE IJSSEL

ZIELEPOTEN

Ik zat in de trein en genoot

Zo niet onze zielepoot

Die kwam al wankelend aangelopen

Was weldra onder de bank gekropen

De baas leek ook een zielepoot

Zijn medelijden was bijzonder groot

De treinreizigers trokken ook een zielig gezicht

Na het horen van het droeve bericht

Want de hond:

Dat was het lijdend voorwerp in de trein

Had zijn poot gekneusd dat was niet fijn

Toch heb ik wel genoten

Van al die ziele poten

En het moet mij even van ''t hart

Gedeelde smart is niet altijd halve smart

PARELS

In een van mijn bundeltjes  vond ik nog een gedicht over parels wat ik u niet wil onthouden.

 

PARELS

Stille wateren diepe gronden

Bij schade zijn het ook diepe wonden

 

Velen leerden zo het spreken af

En zwegen als het graf

 

En huilden zo diep misschien

Dat je de tranen niet kon zien

 

Kwamen zo in een onderaards gewelf

Leerden luisteren naar zich zelf

 

Hoorden zichzelf steunen en kreunen

Hadden niemand waar ze op konden leunen

 

En in het donker van hun bestaan

Riepen ze de Heer ootmoedig aan

 

De Heer verhoorde dit gebed

Heeft hen in de ruimte gezet

 

Zo werden ze door dit lot

Klaargemaakt voor het werk van God

 

Uit de oester van hun bestaan

Kwamen zij als golvend graan

 

En zo waren ze gelijk

Een parel voor Gods Koninkrijk.

EDELSTENENTAAL

U weet denk ik allemaal

Iets af van een edelstenentaal

Je hebt de taal van de granaat en de hyacint

Die je ook wel bij de sieraden vindt

De taal van de diamamant met z'n vele facetten

Daar moet je bij het zien maar eens op letten

Ook de taal van de bergkristal en de helitroop

Zij zijn voor veel geld te koop

Je hebt de onyx en de opaal

Allemaal spreken zij hun eigen taal

Maar een voorname ben ik nog vergeten

Dat is de parel moet je weten

Deze wordt gevormd in de pareloester

U allen denk ik wel bekend

Als u een parel krijgt wordt u wel verwend

Want de vorming van een parel kan jaren duren

Wellicht is dit ook bij de vorming van de mens

Ik hoop dat God mij zo wil gebruiken

In ieder geval is dit mijn diepste wens.

KINDEREN EEN PAREL IN GODS HAND

In een van de onderwijsinstellingen in Zwolle las ik wat punten die op mij indruk maakte.  Het bovenstaande behoorde bij een van de punten. Geweldig dat in deze tijd daar de nadruk nog op gelegd wordt. Wat natuurlijk wel consequenties heeft.

Volgens ingewijde is er nog wel wat aan de hand bij de scholen.

Van hogerhand worden er wel tegenwoordig maatstaven aangelegd die de vrijheid van onderwijs wel in de weg kunnen staan met name de christelijke scholen.

In een van mijn archiefladen vond ik een geschreven lezing van mijn man uit de jaren vijftig, dus een halve eeuw geleden.

Ik weet dat hij in zijn onderwijsloopbaan de christelijke school hoog in zijn vaandel had, en hij was beslist daar ook voorstander van.

Dat in deze tijd veel water in de wijn gedaan is op diverse scholen is een feit. Je kunt in een kuil vallen die een ander voor je gegraven heeft.

Dit kan ook te maken hebben met de inbreng van hogerhand.

Langzamerhand kan er aan de vrijheid van onderwijs wel beknibbeld worden.

Ik vind het interessant dat mijn man in de vijftiger jaren er al voor waarschuwde. M.i.had hij ook op dit gebied een vooruitziende blik.

Wij zijn best actief wanneer het over financien gaat. Maar of we dit ook zijn op geestelijk gebied? Ook bij de politiek komt dit niet duidelijk uit de verf, wat het geheel wel onduidelijk maakt.

Een parel in Gods hand. Dat heeft consequenties voor ons allen.

En God kan ons ter verantwoording roepen onder het motto, wat heeft u met de kinderen gedaan, die Ik u toevertrouwd heb?

Laat de kinderen tot mij komen en verhindert ze niet.

Een opdracht om alert te zijn ook vandaag. 

LANDSCHAP IN ZUID-HOLLAND

BIJ PUTTERSHOEK   Door Corrie  Hollaar

LOOP NAAR DE MAAN

Dit is een uitdrukking die we vroeger nog weleens bezigde.

En we dachten dat die kans wel heel erg klein was.

Maar nu ga je bijna denken dat zoiets nog in het verschiet ligt.

Al zal je eerst een behoorlijk opstapje moeten doen.

Ja, de techniek lijkt geen grenzen meer te kennen.

Aan de ene kant vond ik de uitzending over de ruimtevaart

geweldig interessant. Maar toch ook wel eng.

Want een minuut van onbedachtzaamheid kan maken dat men jaren schreit, geldt ook in dit opzicht.

En het millieu wat moet daarvan terecht komen?

Maar gelukkig is er Eén die het "al" in zijn hand houdt.

Er schoot een vers in mijn gedachten wat ik wel troostvol vind.

Ik citeer enkele regels:

Wat zou ooit zijne macht beperken

"t Heelal staat onder zijn gebied

En wat zijn liefde wil bewerken

Ontzegt Hem zijn vermogen niet

We zijn als mens wat nieuwsgierig

uitgevallen.

Ook wat betreft Gods Koninkrijk?

www.dezonnigehoek.nl