EEN PAS OP DE PLAATS

De laatste paar weken hebben mij wel wat inspanning gekost, zodat het nu weer tijd wordt voor een pas op de plaats.

ik hoop, (zo de Here wil) met de volgende christelijke feestdag weer van de partij te zijn.

Iet Bezemer-Keemink

ZAGEN ZAGEN, WIEDE WIEDE WAGEN (herinnering)

U kent dit versje nog wel uit de oude doos

Ik heb ook wel bomen omgezaagd

Zonder dat mij dat werd gevraagd

Je kunt dit geestelijk bekijken

Maar ook naruurlijk kan dit blijken

Want al geven bomen een plezier

En zijn ze nodig voor mens en dier

Zij benemen je soms wel wat licht

En ook zodoende ook wel zicht

Twee bomen stonden destijds bij ons  keukenraam

En al was ik als houtvester niet bekwaam

Toch velde ik in een van mijn dromen

Eén van die bomen

Maar ik had een man die was voor natuurbehoud

En bomen vellen maakte hem benauwd

Dus bleef de boom staan, daar kun je van op aan

Totdat mijn man een paar dagen uithuizig was

Dit kwam mij bijzonder goed van pas

En met schroom benaderde ik de boom

Eindelijk zou hij worden neergeveld

En ik voelde me een sterke held

En het koste wel zweetdruppeltjes dat begrijpt u allen

Maar na een paar uur zagen is de boom gevallen

Maar waar moest de boom toen heen?

Echt ik voelde me ineens helemaal alleen

Maar met de moed der wanhoop heb ik de boom

Achter de schuur gebracht

Echt ik leek wel een paardenkracht

Vol spanning zat ik daarna op mijn man te wachten

Die had ik moeten missen wat dagen en nachten

Toen hij thuiskwam had hij gelukkig niets in de smiezen

Zodat ik niet gelijk mijn gezicht hoefde te verliezen

De andere dag keek ik door het keukenraam

En ik voelde me zeer bekwaam

Maar wat zag ik, tot mijn grote schrik

Ik zag mijn man met driftige passen naar het land gaan

Waar de buurman zijn producten had staan

Bliksemsnel voelde  ik, dit is niet pluis

Maar hoe kreeg ik hem zo gauw weer naar huis?

Koffie, daar was hij atijd wel voor te vinden

En met dit woord kon ik hem wel binden

Gelukkig kalmeerde hij toen hij dit woord hoorde klinken

En kwam spoedig in huis om een kopje koffie te drinken

"Wat moest jij bij de buurman" vroeg ik argeloos

"Nou", zei hij en zijn stem klonk nog wat boos

"Hij heeft een boom omgezaagd

Zonder dat hij het aan mij heeft gevraagd".

"O", zei ik en stamelde wat verlegen

"Dan had wel de verkeerde op zijn kop gekregen".

Mijn man keek me toen aan en zei:

"Jij hebt het toch niet gedaan?"

Ik sloeg toen mijn ogen wat neer en zei:

"Ja lieve man, maar ik doe het nooit meer".

Deze belofte heb ik gehouden allicht

Maar ik had wel een lichte keuken en helder zicht.

 

PS

Het is gebleken

dat  deze rijm

ook zinnebeeldig

kan worden bekeken

Wie het kan vatte, vatte het.

DE HERSCHEPPING

God heeft ons een herschepping beloofd

Zalig is hij die dat geloofd

En in een visioen zie je dit voor ogen

God zal dan geen kwaad gedogen

De milieuvervuiling is dan voorbij

Een schone wereld voor jou en mij

Nooit wordt er meer over schuld gesproken

Met Christus bloed is dit geloken

De draak is nu voorgoed verbonden

Kan ons niet meer verleiden door de zonden

Dood, rouwen, depressiviteit,

Is dan verleden tijd

De kerken zijn voorgoed verdwenen

Gods eigen tent is dan verschenen

De Godsverduistering is er niet meer

Wij leven altijd met God de Heer

Oorlogen zijn dan voorgoed van de kaart

"Shalom" is dan echt goud waard

Een voorproefje op dit eeuwig vrederijk

Ligt nu al binnen ons handbereik

Want het koninkrijk van God is dan bgonnen

Als je het van satan hebt gewonnen

Het grote gevaar is dan geweken

Dat is bij veel christenen gebleken

God komt ons straks zegevierend tegemoet

Dan wordt het echt, eind goed al goed.

DE VROUW EN DE DRAAK (Openbaring 12)

Ik stel vandaag de antithese aan de kaak

En vertel nu iets over de vrouw en de draak

De vrouw hier was in verwachting van het Kind

Het Kind werd door de draak niet bemind

En de draak trad toe met zijn zeven koppen

Wilde de verwachting van het Kind stoppen

Maar God nam het op toen het was gebaard

Zo is het Kind in de hemel en niet meer op aard

Maar de slang stak daarna

Al zijn koppen weer bij elkaar

Concentreerde zich op de vrouw om die te binden

Wilde haar en haar nakroost verslinden

En dit nageslacht wil hij nog steeds onderdrukken

En het lijkt soms wel of hem dit zal lukken

Maar het zaad, symbool voor de christelijke kerk

Werd toch door zijn zwakheid sterk

Want al gaat de draak door tot op de kansel

En slaat hij ook daar met zijn ransel

Hij zal hen niet verslinden

Die zich aan Jezus Christus binden

En straks zal de kerk weer stralen als zijn bruid

Dit is Zijn koninklijk besluit.

VISIOENEN UIT DE TIJD?

Het is zeer opmerkelijk dat het aantal bezoekers op mijn weblog gisteren heel gering was. Maar het is echt niet de bedoeling dat ik al de hoofdstukken van openbaring van Johannes een voor een ga behandelen. Daar voel ik me niet bekwaam genoeg voor.

Maar enkele troostvolle gedachten wil ik wel verwoorden.

Diverse mensen heb ik in de loop van de tijd gehoord dat zij de Openbaring van Johannes een boek vinden waar zij niet graag mee geconfronteerd willen worden.Er staan zulke akelige dingen in.

En dat is ook zo. Maar is de wereld zoals hij er nu uitziet voor de televisie soms ook niet angstwekkend? En komen diverse dingen niet overeen met de visioenen  van Johannes?

We kunnen wel vredesconferenties houden, maar daar is de vrede niet altijd mee  gewaarborgd.

We kunnen onze ogen wel sluiten voor rampen die ons zijn overkomen en ook nu misschien nog in het verschiet zijn.

Maar ook christenen worden daar niet voor gevrijwaard en moeten soms door zware beproevingen heen.

Ik heb zelf familileden, die veel hebben geleden door hun ziektes, die verlangden naar de dood. In de laatste rouwkaart stond zelfs: "ik zie uit naar de Heer".

Ik hoop als mijn leven eindigt ik hetzelfde kan zeggen.

Een vriendin van 26 jaar die al van haar 14de  jaar kanker had schreef: op haar rouwkaart: " Ik heb geleefd en ga nu weer naar huis".

Indrukwekkende en moedgevende woorden.

En ook bij de openbaring van Johannes komen deze uitspraken voor, zij het in andere bewoordingen.

De uitspraak: "er komt een nieuwe hemel en een nieuwe aarde" en  "God zal alle tranen van hun ogen afwissen" is bij velen wel heel bekend, en zal in veel gevallen troostend werken.

Ik zag dat in het liedboek van de kerken wel meer dan honderd gezangen aan de openbaring van Johannes waren besteed.De volgende keer zal ik een gedicht neerzetten van mijn man over het "Nieuwe Jeruzalem".

 

'

.

JOHANNES OP PATMOS (uit de Bijbel)

Johannes was verbannen

(als zovelen)

Om het Evangelie wil

Van mensen verstoten

Maar niet van God

Integendeel

Visioenen kreeg hij te zien

als geen ander

"Schrijf op Johannes wat je ziet"

En hij zag en schreef:

"Ik zag en zie:

Zeven kandelaren in de lucht

En iemand in het midden gelijk een

Mensenzoon

Zijn hoofdhaar was wit als wol, blank als sneeuw

Bekleed met een gewaad

dat tot zijn voeten reikte

en aan de borst een gouden gordel

Zeven kandelaren als symbolen

van de zeven gemeenten

Die hun licht laten schijnen

in donkere nachten"

Halleluja

Het Lam dat onze zonden op zich nam

Tot heiliging

Ik zag en zie...

En ik viel als dood voor Zijn voeten

Maar Hij zeide: "Vreest niet,

Ik ben de eerste en de laatste

en de levende

Het begin en het einde

En ik leef en gij zult leven

tot in eeuwigheid

Amen

DWEPERS

Ja, die zijn er geweest en die zullen er wel altijd blijven.

Maar om mensen dwepers te noemen die een bijzondere ervaring hebben gehad en daar ook openlijk vooruit komen, vind ik wel erg kortzichtig.

In een van mijn studieboeken las ik een artikel wat mijn aandacht hield gevangen. Daar werd verteld dat in diverse landen christenen met een geestelijke enthousiaste ervaring, niet op prijs gesteld werden.

En dat  profetische boeken zoals Daniël, Zacharia en de openbaring van Johannes, niet naar voren gebracht mogen worden in de kerken.

Het is dan geen wonder dat diverse kerken lauw zijn geworden en de Bijbel in z'n geheel niet echt als Gods Woord beschouwen.

Dat dit gemakkelijke boeken zijn, nee dat geloof ik niet en ik heb er de laatste jaren dan ook weinig over horen preken. Heeft dit ook soms met bovengenoemde redenen te maken?

Ik ben geen theologe maar ik ben wel nieuwsgierig geworden hieromtrent.

En ik doe een poging om wat studie te maken en dit mede te delen met gegadigden.

In het verleden heb ik er  over gelezen en nagedacht. De volgende passage morgen, komt  overeen met Openbaring van Johannes 1.

DANKGEBED 5 Mei 2011

God, dank U, dat wij deze bevrijdingsdag mogen beleven

Terwijl in veel landen de werelden beven

Hetzij van natuurgeweld of van onrusten in eigen gebied

God, dit doet ook ons heel veel verdriet

Wij vragen soms, waaraan hebben wij de vrijheid te danken?

Want ook in ons land zijn er wel onheilsklanken

Een danklied komt niet bij iedereen van de grond

Wellicht ook door een diepe wond

God geef dat wij U nooit zullen vergeten

Want dit bezorgt ons geen goed geweten

Want wie op God, de Rots, vertrouwt

Heeft zeker op geen zand gebouwd

        huisvlijt   I.B.K

HERDENKING 4 MEI 2O11

DE OUDHEIDKAMER IN PERNIS

In 1994 is de"Oudheidkamer" tot stand gekomen.

Het doel was en is om oude dingen te bewaren uit lang vervlogen tijden.

Pernis heeft een rijke traditie en was vroeger bekend om z'n land en tuinbouw. Ook de visserij was vroeger van groot belang. De ploeg en de vis kwamen dan ook voor in het wapen van Pernis.

De oude Pernissers droegen vroeger ook speciale kleding.

En uit vergeten hoekjes kwam zo nu en dan nog een kledingstuk te voorschijn, die zij graag aan de oudheidkamer wilde afstaan.

Ook oude foto' s en oude boeken bleken van waarde te zijn voor de "oudheid kamer".

Gaslampjes, sunligzeep, tuitenragers, kop en schotels,krantenknipsel uit de vorige eeuw, Van Melleblik. Kleerhangers, trekzaag, een houten bok, gehaakte witte nachtmuts, heren nachthemd, hooikist, een vloeiblad van schoolmelk, griffeldoos pruiken, om er enkele van het hele assortiment te noemen , alles was welkom en is het nog.

In het pand waar de ''oudheidkamer'' is gevestigd heeft vroeger een kuiperij gezeten en later de klompenmaker.

Dankzij giften en subsidies was men ook in staat om een tweede pandje te kopen wat naast het eerdergenoemde pand lag, zodat er een stevige uitbreiding kwam.

Enkele jaren geleden is er ook een traplift gekomen zodat ook ''slecht lopende" de bovenste verdieping kunnen bezichtigen waar al het fotomateriaal ligt en diverse archieven, en waar het veelal een gezellig onderonsje is.

Ook geeft de oudheidlamer een  blad uit wat de naam draagt "Op "t Sluis', 'waar zeer belangrijke artikelen in staan, van Pernnissers en oud Pernissers. Door dit blad zijn er ook bij mij weer veel herinneringen teruggekomen.

Vooral de oorlogstijd en de watersnoodramp kwamen duidelijk weer in zicht. En er  kwamen dingen naar voren waar je van te voren nog nooit van gehoord had en wat wel respect opleverde.

Ook zijn er regelmatig wisselende exposities die de moeite waard zijn.

Ik las ook een keer een bijdrage van een oud Pernisser waar ik wat om moest  grinneken. Hij vertelde dat er een dominee in zijn jeugd was geweest, die een standje  uitdeelde omdat diversen de kerkdienst verzuimd hadden vanwege het schaatsen op de ijsbaan zondags.

Ik schreef daar een reactie op met de woorden:

Ja, daar kunnen we wel om glimlachen, maar dat gezag van de dominee had wel iets. Ik las in een oud Boek van Pernis dat er vroeger een dominee was die vermaningen uitdeelde omdat er op zondag vis verkocht werd.

De schade was 600 gulden en dat was in die tijd een hele smak geld. Sommigen zeiden: " laat die dominee de schade zelf maar betalen".

Maar één visser luisterde wel naar het vermaan van de predikant en  verkocht toen zijn vis op maandag.

Hij had toen zo'n grote vangst dat hij daarin de hand des Heren zag en zijn vis nooit meer op zondag verkocht.

Velen volgden zijn voorbeeld.

Ja, zo kan het dus ook.

WAT IN HET VAT ZIT VERZUURT NIET

In deze tijd komen er altijd veel herinneringen aan het licht.

Leuke en minder leuke.

Ook stamboekgegevens  lijken tegenwoordig "in" te zijn.

En de reünies niet te vergeten.

Toen mijn klasgenoten en ik 70 jaar waren geworden, is de eerste reunie gorganiseerd. In Pernis waar we vroeger op de lagere school hebben gezeten van 1939-1945. Dus eigenlijk de hele oorlogstijd.

Het was wel even zoeken want de meeste mensen hadden we ruim  50 jaar niet meer gezien.  Maar wanneer je elkaar in de ogen keek kwam er een blik van herkenning.

En natuurlijk waren de vele foto's een soort kapstokje. En het o en ach waren niet van de lucht.

Aangezien veel klasgenoten familie van elkaar waren gaven de familietrekjes ook een zeker houvast.

Van alle uithoeken van ons land kwamen ze. Slechts drie zijn er in ons dorp blijven wonen. En één is er geëmigreerd die een lange brief naar de klas heeft gestuurd.

De reünie werd in de consistorie van de kerk gehouden, wat voor de meeste van ons  geen onbekende plaats was. In de oorlog hebben we daar ook nog gezeten als vijfde klassers.

De absentielijst werd gelezen en er bleken 13 mensen te zijn overleden, zodat je de conclusie kan trekken dat niet iedereen de leeftijd van de  "sterken" bereikt heeft.

Ik had zelf wat liederen meegenomen uit de bundel "Kun je nog zingen, zing dan mee", die allemaal uit volle borst staande werden gezongen.

O.a. " O dierbaar plekje grond, waar eens mijn wieg op stond".

Ook een bekend lied met de titel "Koeltje suiz'len" ging erin als koek.

Het lied begon heel zachtjes,  maar eindigde met een luid gezang toen de storm kwam opzetten.   Echt het was of de tijd stilgestaan had.

En ik weet van velen die de meeste liedjes nog wel kennen uit die tijd.

Ja, wat in het vat zit verzuurt niet.

Bij het doorbladeren van de bundel: "kun je nog zingen, zing dan mee", viel me wel op dat er veel liefelijke liedjes bij waren.

"Ga nooit bij mij vandaan" een liedje uit deze tijd kwam er niet in voor, kennelijk was daar ook geen reden voor. Huwelijken, trouw tot in de dood waren toen nog gewoon "in".

Ook de luchtalarms  uit de oorlogstijd, behoorden tot de herinneringen.

Wij moesten dan vlug onder de banken kruipen.

En de koude die we soms moesten trotseren om toch naar school te gaan, waar we met een jas in de klas zaten vanwege de brandstoffen nood, waren nog op ons netvlies gegrift.

In het schip van de kerk waren we uitgenodigd om een orgelconsert aan te horen van een oude Pernisser, in onze ogen welteverstaan.

Na een voortreffelijke lunch die ook weer werd verzorgd door oude klasgenoten en/of aanhang  gingen we naar de "Oudheidkamer van Pernis".

Maar daarover wil ik een volgende keer iets meer over vertellen. 

SCHILDERIJ VAN WIL MAZELAND

Wil schildert in de traditie van de Noordelijke expressionisten .

l

WWW.WILMAZELAND.NL