DE TECHNISCHE VOORUITGANG

DE ZAAGMACHINE

Ik lag in mijn bed

En luisterde met stille pret

Hoe mijn man zijn nieuwe zaagmachine

ging uit proberen

Hij moest het helemaal nog leren

Gerommel op de vlizotrap

En ik hoorde elke stap

En ineens vloog met groot gerucht

De vlizotrap door de lucht

Het luik werd nu dichtgedaan

En mijn man kon nu zagen gaan

Maar na een minuut of tien

Hield hij het voor gezien

Hij daalde weer naar beneden toe

Om het resultaat te laten zien aan moe

Met een trots gebaar

Liet hij een stuk bezemsteel zien echt waar

Dat had hij met zijn machine er afgezaagd

En niemand die het waagt

hiermee de gek te steken

De machine was een technisch vernuft

dat was gebleken

Toen ik hem vroeg waarom hij de vlizotrap 

naar boven had gedaan

Antwoordde hij, dat deed ik voor jouw rust

Anders was 't ie naar de maan

Mannenlogica dacht ik toen

Maar ik zel niets voor het fatsoen

Maar ik had en dat begrijpt u nu allemaal

Weer stof voor een mooi verhaal.

ENKELE LUCHTIGE TOETSEN

Laatst kwam ik op de teve een staaltje techniek tegen wat mij verbaasde.

Een man had een evenbeeld van hemzelf gemaakt. Ik geloof dat het een robot moest voorstellen. Met computer hoogstandjes liet hij zijn evenbeeld ook knipogen enzovoort. Kunstig hoor.

Maar ik hoop niet zo'n menselijke robot tegen te komen in het donker Brr.

Zelf heb ik ook nog wat staaltjes van techniek meegemaakt waarover het volgende gedichtje gaat.

DE SNELKOOkPAN

Ik  kreeg een mooie snelkookpan

En vertel u daarvan nu iets van

Hij was voor een eletrisch stel

Dus had een dikke bodem dat begrijpt u wel

Dus voor de dop begon te sissen

Moesten we wel wat warmte missen

Maar dit even terzijde

Ik zou mijn gezin verblijden

Met een pan erwtensoepgarnie

En in het koken daarvan bleek ik een genie

Alle ingredienten had ik in de pan gedaan

En ik kon op het resultaat welaan

Maar toen ik naa een poosje

in de keuken was gekomen

Zag ik de pan geweldig stomen

Ik handelde met spoed

Zoals een ervaren huisvrouw doet

De dop deed ik er af en stond toen paf

Als een geweldige spuit

Kwam de soep alle kanten uit

En vloog overal heen

En ik klaagde steen en been

Want nu had ik geen soep meer

Maar een bende werk

Ja, de technische vooruitgang vond ik sterk

Ik heb niet gelijk de pan eruit gesmeten

Maar de techniek met andere maatstaven gemeten.

OORLOG OF VREDE

Daar is het laatste woord nog niet over gezegd

Ook ik heb mij er niet bij neergelegd

Want om anderen de Zwarte Piet toe te spelen

Gaat mij op de duur ook wat vervelen

Is Nederland wel vrij in zijn denken en doen

Of houden we de schijn op voor het fatsoen

Want wanneer Nederland zich van God heeft afgekeerd

Kan het zijn dat God zich van Nederland weert

De prediking, vrede vrede en geen gevaar

Is gewoon een leugen dus beslist niet waar

Hoe een oorlog ontstaan kan weten we allemaal

Maar hoe te voorkomen is Bijbelse taal

Maar deze leggen vele naast zich neer

En zijn met puur wereldse dingen in de weer

Is er nog hoop voor ons in deze dagen?

Jawel, als wij het met Christus wagen

Hij is gekomen voor ons allemaal

Ongeacht werelddeel, cultuur kleur of taal

En al wij ons heden bekeren

Kan het zijn dat God het onheil af wilt weren

God zij geprezen klinkt het dan uit alle mond

Deze lof gaat dan de hele wereld rond

En dit wonder, ik zeg het tot besluit

Sluit ik ook in deze tijd beslist niet uit

Ora et labora (bid en werk) is mijn streven

Daarom heb ik dit gedicht ook geschreven

Verkondig dit Evangelie met heldenmoed

Dan wordt het ook voor ons :eind goed, al goed.

ADVENT: GOD KOMT NAAR ONS TOE

Advent is de periode van de voorbereiding van het kerstfeest waarin we de komst van Jezus op aarde vieren. Eveneens is Advent de periode van Jezus wederkomst, waar aan het einde der tijden  God alles in allen zal zijn.

ADVENT

Na wat kranten en teve geruchten

Slaak ik zo nu en dan wat zuchten

En vraag me dan af, waar moet dit naar toe?

Want de wereld is van die berichten zo moe

 

Aggresiviteit is aan de orde van de dag

Een bitter gezicht inplaats van een lach

Zelfs zelfmoorden komen teveel voor

En de oorzaak hebben we gewoon niet door

 

De vraag waar is dit alles vandaan gekomen

Is er veel verdriet zonder hoop, zonder dromen

En wat geven christen nog mee in deze tijd

Met al de onderlinge verdeeldheid angst en strijd?

 

De gevangenissen zijn vol en cellen te kort

Het wordt tijd dat dit wat anders wordt

Zodat wij hen niet de kast injagen

Zonder antwoord te geven op hun vragen

 

De kerk een ster in het donker, een baken in zee?

Wat  moet je daar in deze tijd nog mee

De twijfel viert hoogtij en ook hebben we last

Van onbijbelse leringen, dat staat vast

 

Maar je moet niet twijfelen maar gelovig hopen

Er gaat dan een hemel voor ons open

En ik zeg in dit gedicht tot besluit

Er komt een nieuwe schepping een nieuw geluid.

HET PARK IN HERFSTTOOI

OUDE BOMEN HEBBEN DIEPE WORTELS

Foto gemaakt door I. Bezemer

EEN MIDDAGJE UIT

Je hoeft niet ver van huis te gaan om toch een middagje uit te zijn.

Waar ik naar toe ben geweest?  Wel naar de kapster.

Het mistige weer was voorbij en zelfs de zon kwam achter de wolken vandaan.

Mooi weer om naar de kapper te  gaan met mijn snorfiets.

Ik ga al jaren naar dezelfde kapster, dus we kennen elkaar wel goed.

Terwijl ik onder de kap zat hoorde ik aan de overkant een verhaal van een oude dame die herinneringen zat op te halen.

Ik hoorde bekende klanken die associaties bij mij  wakker maakte.

Zij vertelde dat zij vroeger in de teil moest, inplaats van onder de douche of in een ligbad (bubbelbad?)

Ik moest wel lachen toen zij vertelde dat er een grote wasteil op de gas stond en je bofte wanneer je de eerste was die in de teil mocht met fris water. Het water werd niet ververst, maar er werd alleen een scheut warm water bijgedaan bij de volgende vier kinderen.

Maar degene die het laatst in de teil ging mocht de volgende keer het eerste, want eerlijk was eerlijk.

Heel wat oudere mensen kunnen dit ook bevestigen, want zij hebben dezelfde ervaringen.

Bij ons werd het vloerkleed opgerold en de dag daarna mocht het weer neergelegd op de pasgedweilde vloer. En het zondagse kleed kwam dan ook op de tafel. Zo werd de zondag ingeleid. Ik heb daar wel prettige herinneringen aan.  Misschien ook omdat het verschil zo groot was met een doordeweekse dag.

 

Toen onze kinderen klein waren mochten zij in het lavet (zitbad)  in de douche ruimte met warm en koud water. En wij onder de douche Een weldaad.

Zo nu en dan hoor ik mensen van middelbare leeftijd die de tijd nog kunnen herinneren dat zij schoon gewassen met een schaaltje knabbeltjes (in ons geval nibbit)  naar Swiebertje mochten kijken of naar anderen jeugdseries die ook volwassen konden  boeien.

Ik vind het prettig dat zo nu en dan wat uit de oude doos op de televisie tentoongesteld wordt.

En ze kunnen zeggen wat ze zeggen maar herinneringen raak je nooit kwijt. Maar je moet bepaalde dingen wel ophalen en koesteren.

Is de tijd nu anders? Wis en zeker. Er komt van alles op het scherm wat in het verleden niet aan de orde kwam of mocht komen zelfs.

Zijn wij daar mede schuldig aan ? Natuurlijk.

RTL vier bijvoorbeeld, is een omroep waar veel jongelui hun kennis van de wereld opgedaan hebben.

En de christelijke omroepen, zijn zij genoeg strijdbaar geweest om de jeugd in goede banen te leiden?

Verdraagzaam waren zij,  dikwijls helaas ook in een verkeerd  opzicht.

Maar er kan verandering komen wanneer  er gefuseerd wordt en men met vereende krachten  de  Christelijke indentiteit weer naar voren  brengt. Wees NUCHTER EN WAAKZAAM  (1 THESS 5-6)

Want wie zoet is krijgt lekkers, wie stout is de roe.

PS

Privé en Story of andere roddelbladen hadden we die middag echt helmaal niet nodig.

DE SINT IS WEER IN HET LAND

Och wees vandaag niet boos

Maar hier komt een gedichtje uit de oude doos  (1974)

Wij woonden toen in Oosterhout dicht bij Breda

En waren kerkelijk  samen op weg, ga maar na

Hervormd  en gereformeerd  ontmoette elkaar  allang

Zelfs voor de Katholieken waren we niet bang

Sint-Nicolaas kwam soms zelfs in eigen persoon

En dat vonden wij destijds heel gewoon

Ik laat nu Sint-Nicalaas zelf aan het woord

Omdat ik het gedicht zelf uit zijn mond heb gehoord:

     

Zeer geacht publiek

Al ben ik van oorsprong katholiek

Toch heeft u mij geaccepteerd

En dat vind ik niet verkeerd

Want als we elkaar soms bekijken

Vind ik dat we op elkaar lijken

Her en Ger kijken elkaar al jaren aan

En dat is ook goed gegaan

En nu mag ik tot u komen

Ik doe het zonder schromen.

     

Want jullie zijn niet bang

Dat weet ik al heel lang

Om goede daden te doen

Niet alleen voor het fatsoen

Nee het is een innerlijk iets

En noem dit nu maar niets

 

Want de goede werken uit

dankbaarheid gedaan

Is iets waardoor wij ook

door het leven willen gaan

Zullen we weer,

naar elkaar luisteren in deze sfeer?

Want we hebben elkaar broodnodig

Daarom is deze oproep niet overbodig

Want van uit hetzelfde fundament

Bij jullie toch wel goed bekend?

Willen we elkaar stimuleren

En elkaar ook wel corrigeren

     

Na dit de hartelijke groeten

En ik hoop jullie weer gauw te ontmoeten.

     

PS.

Via het "Dagblad de Stem" kregen we een leuke reactie:

Wie zo langzamerhand er van overtuigd is geraakt

dat de goedheilig man alleen maar rijmpjes als :

Ik zeg maar zo, maar zo, maar zo,

je krijg  van sint ook nog een cadeau,

weet te produceren  dient zijn mening te herzien

En als u vanavond toch weer hoogst profane poezie

onder uw ogen krijgt als:

Maar zo erg kwaad ben je ook weer niet

en krijg je toch nog iets van Sint en Piet,

dan moet je maar denken dat Sint het vreselijk druk heeft gehad.

GEBED

Mijn ogen waren soms verblind

Ik was gelijk een koppig kind

Mijn haan moest koning kraaien

En wilde anderen het gras voor de voeten maaien

Ik heb de splinter van mijn naaste uitvergroot

En de ontgoocheling was groot

Want mijn eigen balk was niet weggenomen

Zodat ik op de koffie ben gekomen

Heer, ik belijd mijn schuld dit keer

Breng mij weer in een andere sfeer

Zodat we als mens, menswaardig zijn

En maak me als het kan weer rein.

GESCHILDERD DOOR STEPHANIE NANNINGA

MINEUR MAJEUR

Ben je ook weleens in mineur?

Of verstop je die gedachten

En leef je met die klachten

Neem dit aan van mij

Mineur hoort er in dit leven bij

De wolken horen bij het leven

Zoals de zon bedenk dit even

Je kunt toch niet lachen

Als het leven is om te huilen

En je bij niemand kan schuilen?

Want echt soms is de ontreddering groot

En waar is dan de hulp in nood?

Dan lijkt een kluizenaar te zijn

Gewoon in dit leven fijn

Je zoekt dan contact met de hogere macht

En verwacht daar de kracht

En God stelt nooit teleur

Maakt van de mineur weer majeur

Op mensen bouwen heus

Blijft gewoon een tweede keus.

DRIE GODSDIENSTEN DEZELFDE GOD?

Men zegt: zij hebben dezelfde God

Maar treft hen ook een zelfde lot?

Zij hebben lange tijd naast elkaar bestaan

Maar waarom is het toen fout gegaan?

        

Gunde zij elkaars vrede niet

Wilde zij overheersen tot groot verdriet

Ik heb er veel over gelezen

En ben van een stuk eenzijdigheid genezen

        

Want in de Bijbel staan ook woorden

Die mij in dit opzicht wel bekoorden

Ismaël kwam mij bekend voor in de Bijbel

Maar toen Izaäk erbij kwam was er geheibel

        

Toen is Hagar met haar zoon vertrokken

Dat was geen pretje, ik wil daar niet om jokken

Want Ismaél werd ziek in de woestijn

Hij had geen water meer, dat was niet fijn

        

Hagar smeekte God om omtferming

Haar zoon dood door dorst was niet gering

En God hoorde haar smeken en zag haar verdriet

En vergat Ismaël en zijn moeder niet"

        

God opende haar ogen, zij zag toen een put

Dat gaf haar gelijk weer energie en fut

Zij ging  daarna naar Ismaël om hem drinken te geven

Zo kreeg Ismaël weer nieuw leven

        

Toen trokken zij verder door de woestijn

Als boogschutter ging hij verder op zijn terrein

Een groot volk is hem tenslotte beschoren

Omdat hij ook bij Abrahams nageslacht bleef horen.

 

 

PARELS

Stille wateren, diepe gronden

Als men je dan slaat zijn het ook diepe wonden

 

Sommigen leerden zo het spreken af

En zwegen als het graf

 

Zo huilden zo diep misschien

Dat je de tranen niet kon zien

 

Zo kwamen zij in een onderaards gewelf

Leerden ze luisteren naar zichzelf

 

Zij hoorden zichzelf steunen en kreunen

Omdat zij niemand hadden om op te leunen

 

En in het donker van hun bestaan

Riepen ze de Heer ootmoedig aan

 

De Heer verhoorde dit gebed

Heeft hen in de ruimte gezet

 

Zo werden zij door dit lot

Klaargemaakt voor het werk van God

 

En uit de oester van hun bestaan

Kwamen zij als golvend graan

 

Em zo waren zij gelijk

Een parel voor Gods Koninkrijk.

EEN ZAAK VAN LEVEN EN DOOD

De technische vooruitgang houdt m.i. onvoldoende rekening

met de geestelijke kant van ziekten want:

Men kan iets op zijn lever hebben  (leverkwaal)

Het hoofd kan bijna barsten van de zorgen' (erge hoofdpijn)

Iets kan moeilijk te verteren zijn  (darmklachten)

Een brok in de keel hebben, moeilijk slikken (emoties)

Hartzeer hebben (hartklachten)

De ogen kunnen niet goed meer zien en zijn dof ( verdriet)

Met lood in de schoenen lopen  (bloedcirculatie klachten)

Iemands eer beroven  (slapeloze nachten)

Iemand in het hart treffen (dood).

 

Je stopte je hoofd vol gedachten

Er kon nog meer bij en je lachte

En de bloeddruk steeg en steeg

Na het hoogste punt

Huilde je je leeg    ANONOMUS

EEN RUSTIG PLEKJE

EEN KERKJE IN ZUID-NOORWEGEN BIJ DE ZEE

INGEZONDEN FOTO van CORRIE HOLLAAR

JEZUS DE ENIGE WEG ?

Dat is in de huidige wereld, waaronder zelfs in sommige kerken, een vraag. die niet meer zo aan de orde is.

Men vind het zelfs arrogant als  mensen  het vraagteken weg laten.

Toch is de Bijbel hier  duidelijk in.( Johannes 14:6)

Lange tijd heb ik ook versteld gestaan dat ik bij sommige christenen zelfs uit de toon viel met mijn uitspraak : "Jezus is de weg, de waarheid en het leven".

Zondagavond hoorde ik voor de televisie een trio verhaal.

Dat betekent dat verschillende godsdiensten met elkaar in gesprek gaan.

Of ze dan hun eigen indentiteit mogen bewaren, ja daar zet ik een vraagteken bij. Want het is mogelijk dat er dan veel water bij de wijn gedaan wordt. En Jezus als de enige weg niet aan de orde komt.

De goede dingen bij elkaar voegen is geweldig.

Maar het essentieele verdonkeremanen lijkt me niet nuttig.

Het kan weleens een pre voor de kerken zijn wanneer zij eens duidelijker kleur bekennen. Dan kan  de volgende tekst uit Johannes 14: 13  ook van toepassing zijn:

"Wat u in mijn naam  biddend vraagt, zal ik doen. Want daardoor zal blijken hoe groot en machtig de Vader in Mij is".

Dan kan het gebeuren dat de kerken weer groeien en bloeien.

Tot heil van ons allen.

GESTOLEN GOED GEDIJT NIET

Toen ik een keer ging logeren

Was het staartje moeilijk te verteren

Want ik zag mijn fiets helemaal niet

En dit gaf mij toch wel veel verdriet

En ik zeg het maar onverholen

Ze hadden mijn fijne fiets gestolen

Toen moest ik dus, terug met de bus

 

Na een poosje zag ik een tweedehands fiets staan

En die stond mij best aan

Want hij leek zo op mijn eigen fiets

Toch vond ik het maar niets

Want om daarvoor 100 euro neer te tellen

nadat hij was bespoten

Kon mij wel erg begroten

Ik kocht toen bij een  zaak een ander model

Die rijdt ook lekker begrijp dit wel

Maar toch al dat stelen geeft best verdriet

En ik weet het zeker gestolen goed gedijt niet

Want en dat moet een ieder weten

Vroeg of laat krijgt iedereen last

Van zijn eigen geweten.

EEN ONDERWIJZER BIJ DE KRAAG GEVAT?

Het bericht op het journaal j.l vrijdag  bracht mij in herinnering over een  waar verhaal uit vroeger jaren.

Wij hadden toen een evangelisatie-woonwagenclub. Mijn man had daar de hoofdleiding.

Op een keer was er een jongen behoorlijk dwars.

Mijn man pakte hem bij zijn kraag en zette hem buiten de zaal waar wij vertoefden.

Ik geloof niet dat het erg zachtzinnig ging, maar de maat was dan ook werkelijk vol.

Toen de jongen de volgende week niet meer op de club kwam ging mijn man op onderzoek uit.

Hij kwam bij het woonarkje aan, waar de jongen destijds woonde.

Zijn vader, een man van formaat, was aan het schilderen.

Mijn man zei: "goedenavond: waar is uw zoon Harm want hij is niet op de club verschenen".

Het antwoord van de vader luidde: "nou die komt niet meer, want een meester van die club heeft hem behoorlijk te pakken gehad, en als ik die vent in mijn handen krijg sla ik hem in elkaar".

"Zo"  zei mijn man, " gelooft u in sprookjes?"

De vader keek verbaasd op en zei: "wat bedoelt u daarmee?"

"Wel bij een sprookje komen wensen ook  sebiet uit en dat is bij u ook het geval, want ik ben die meester die u in elkaar wilt slaan".

En hij vertelde gelijk wat Harm op z'n kerfstok had staan.

Toen sloeg vader als een blad van de boom om en zei: "Meester u hebt schoon gelijk dat u Harm aangepakt heeft, want zo'n lieverdje is het niet.

En u heeft  mijn toestemming voor een eventueel volgende keer".

Maar zover is het niet gekomen want Harm ging achterop bij meester op de fiets weer naar de club. En het werden zeer goede maatjes.

Jaren later, ik geloof dat Harm al in dienst was,  kwam mijn man hem weer tegen in een tram.

Hij werd enthousiast begroet door Harm, gepaard met lovende woorden.

En de conclusie luidt: tucht kan ook wel doeltreffend zijn.

PS.

Dit verhaal is destijds geen wereldnieuws geworden, maar met mijn weblog nu inmiddels wel misschien.

( En ook de politie was destijds blij met mijn man).

TWEELUIK GESCHILDERD DOOR WIL MAZELAND

INFO: WWW. kunstkamerwicla.nl

 

DE MENS UIT DE EEN EN TWINTIGSTE EEUW

Wanneer ik het thuis niet zo gezellig vind

Omdat er niemand is die me thuis bindt

Dan pak ik mijn snorfiets en snor langs de wegen

En bijna altijd kom ik aardige mensen tegen

Zij houden veelal van een praatje en een lachende snuit

En ik voel me dan er weer helemaal "eruit"

Daarna ga ik weer welgemoed naar huis

En heb ik weer een lichter kruis

Als ik daarover wat filosofeer

Dan geloof ik de bewering niet meer

Dat mensen anders zijn dan in vroegere tijd

Deze bewering lijkt me een banaliteit

Want een mens heeft hetzefde hart

Kent dezelfde smart

Heeft dezelfde vreugd

En dezelfde deugd

Maar ik zal me daarin niet vergissen

Het is de stilte die men moet missen

Stilte om naar je binnenkamer te gaan

En zo een blik naar Boven te slaan

Want zo leer je elke dag

Blij te zijn omdat je danken mag.

HOE IS DE STAND MIEKE?

Ja dat wil ik  graag voor het fatsoen

Voor u wel uit de doeken doen

Deze maand  heb ik diverse berichten op mijn naam staan

De bezoekers komen overal vandaan:

 

Uit Nederland         774

Rusland                    69

Verenigde Staten      69

Duitsland                  49

België                       12

Frankrijk                    9  

Maleisié                      4

Thailand                     4

Nederlandse Antillen   2

Chili                            1

DE SCHRIJVER MET DE PUNTJES..............

Laatst was ik op een verjaardagsfeestje. Het gesprek was levendig het ging veelal over de muziek van bekende zangers, die in het Engels gezongen waren.

Ik hou ook wel van muziek maar de Engelse taal ben ik niet machtig, zodat ik er min of meer buiten sta.

Maar toen het even stil was kwam ik met mijn bijdrage:

"Zeg, ik heb van de week een boekje gekocht met de titel "Het Kind en de engel" Toen ik vertelde dat het boekje ging over Aghanistan o.a.en dat het min of meer geinspireerd was door het boekje : "Peerke en zijn kameraden", van een zeer bekende kinderschrijver uit het verleden, had ik alle aandacht.

`Is dat de schrijver met die stippeltjes`, vroeg een van de dames van middelbare leeftijd. Zij illustreerde haar opmerking met de verteltrand van W.G.v.d. Hulst. En zei: "De wind joeg om het huis en het sneeuwde en het was koud..................bitter, bitter koud`.

Het min of meer grappige was dat plotsling het gesprek overging op herinneringen uit het verleden, toen veel moeders hun kinderen nog voorlazen uit de vele verhaaltjes van W.G. van de Hulst. Ik had een gevoelige snaar geraakt. En genoot.

Want ook ik ben geheel vertrouwd met deze boeken die nog uit de tijd stammen voordat de t.v. wereld ons op een ander spoor brachten.

Lievelijk!  Want het kinderhart wist W.G.van de Hulst goed te typeren.

En als je ouder wordt kunnen de jeugd of kinderherinneringen weer tot leven komen, dat is gebleken.

TOT ZIENS WIE? WAT? WAAR?

Tot ziens waren de laatste woorden die mijn man uitsprak voordat ik wegging na het middagbezoek in het ziekenhuis. Waarschijnlijk doelde hij op het bezoek dat ik die avond met mijn buurman zou doorbrengen bij hem.

Maar voordat het avond was kwam er een telefoontje dat hij was overleden. Ik heb het daarna maar opgevat als een weerzien in de hemel.

s' Middags had hij nog verteld dat hij nog zo graag bij mij wilde blijven.

Maar had hij gezegd: "ik kan wel willen maar niet kunnen. En velen zijn er al heengegaan die ik straks weer hoop te ontmoeten."

Tot ziens!

Ja, hoe moet ik mij dit voorstellen.

Volgens de Bijbel zullen er geen huwelijken meer zijn.

Maar wel een herkenning.

Zijn  gezicht was vredig, mijn man wist waar hij heenging.

Zelfs 6 jaar voor zijn sterven, na zijn eerste ernstige hartinfarcten, waarins hij zelfs klinisch dood was geweest, had hij de tekst al uitgezocht voor zijn rouwkaart.

Ik zal met vreugde water scheppen uit de bronnen van het heil Jesaja 12:1-3

Wat er op mijn rouwkaart moet komen, daar heb ik me nog niet mee bezig gehouden. Misschien wel, tot ziens.

Niet voor mij alleen, maar voor allen die met mij Gods Koninkrijk zullen beërven. Uit alle hoeken van de wereld.

OP HET KERKHOFPAD

Papa liep met zijn zoontje Piet (4 jaar)

"t Regende wat, maar dat hinderde niet

Zij liepen langs het kerkhofpad

Pieter zag van alles en babbelde wat

 

"Papa, ik weet wat hier is

Iets van een begrafenis"

Papa knikte en keek er even heen

't Was alsof er een schaduw verscheen

 

"Maar papa", vervolgde Piet

"Als je begraven wordt is het toch zo erg niet

Want de mensen gaan dan toch de hemel in

Dan hebben zij het ook wel naar hun zin".

 

Papa knikte en zei: "ja Piet dat is waar"

Maar er bleek voor Pieter toch een bezwaar

Want hij zei tot besluit:

"Papa je hoeft er toch niet altijd in te blijven

Je mag er toch ook wel een keertje uit?"

KINDERGEDACHTEN

Zij zaten in de voorkamer waar de televisie had aangestaan.

Zij was 4 jaar en hij 6 jaar.

"Zeg  Hans", zei  Elleke, " weet jij waar de hemel is. boven de lucht?"

"Ja", zei Hans: " dat kan, maar het kan ook onder de grond zijn, dat heb ik een keer voor de televisie gehoord".

Elleke dacht even na en zei toen: "maar Hans, hoe moet je daar dan komen? O ja", zei ze daarna,"ik weet het al want in de keuken zit een luik en dan kun je onder de grond komen".

Gelukkig heeft Elleke dit beeld niet steeds voor ogen gehouden want toen haar opa was overleden zei ze tegen haar moeder:

"Mama, opa is nu naar de hemel toe hè, naar de Here Jezus". En vervolgens zei ze: "ik wil ook naar de Here Jezus".

Haar moeder keek haar verbaasd aan en zei: "nu al?"

Even later ging zij naar haar speelkamer om met haar vouwblaadjes te spelen.

Daarna ging ze weer naar haar moeder toe en vroeg:" zijn er in de hemel ook vouwblaadjes?"

"Dat weet ik niet", zei haar moeder en Elleke gaf toen als antwoord: "nu dan blijf ik maar liever bij u."

 

Moeder ging even kijken of haar dochter al lag te slapen. Ze ging de slaapkamer binnen en zag dat haar zevenjarige dochter in de Bijbel aan het lezen was.

"Waar lees je nu toch in," zei haar moeder verbaasd.

"In de Bijbel, want ik had Donald Duck uit".

"Mama, u hebt lichtjes in uw ogen", zei de zesjarige Elleke tegen haar moeder, "en die heeft u nog als u 80 bent".

Een vooruitziende blik?

HET NIEUWE JERUZALEM OPENBARING 21

Paar'len poorten in de stad

De straten van zuiver goud

Daarheen voert ons levenspad

In 't Godslam is ons behoud

 

Leugen zal niet binnen komen

Het kwaad is er ongehoord

Levend water zal er stromen

Daar 't al aan God behoort

 

God is alles en in allen

Zijn volk draagt nu een nieuwe naam

Gods bazijnen  gaan nu schallen

Hij kroont ons koning in Zijn naam

 

Tranen zullen drogen

De ziekte niet meer zijn

God zal ons verhogen

Verdwenen is de pijn.

 

F.L.A.Bezemer  1928-1985

EEN DOODLOPENDE WEG?

Onlangs ben ik naar een begraafplaats geweest.

Het was prachtig zonnig weer en de herfstkleuren van de struiken en de bomen kwamen prachtig uit.

Voordat we de begraafplaats opgingen zagen we een bordje met het opschrift "doodlopende weg". "Heel toepasselijk", zei er iemand tegen mij.

"Nu " zei ik," dat vind ik niet hoor in geestelijke opzicht,want er komt hierna nog iets".

Maar ja wat?

Dit is moeilijk uit te leggen op deze weblog maar ik zal het proberen te verwoorden met enkele uitspraken van kinderen. En een gedicht van mijn man.

Sinds ik een tia heb gehad sta ik er wel meer bij stil. Niet iedereen wordt geen 94 jaar zoals mijn grootmoeder of opoe, zoals wij ze vroeger noemden.

Dat ik op dit ogenblik al naar de hemel verlang, nee dat geloof ik niet bewust. Maar ik wil er wel iets meer van weten.

De Bijbel staat er vol van dat weet ik wel .

Maar hoe of wat, ik denk dat ik nog wat moet inlezen voordat de  grote  reis begint. Maar toch de reis ligt wel in 't verschiet. Een tekst die wij een keer toegestuurd kregen luidde:

God heeft ons geen kalme reis beloofd, maar wel een behouden

aankomst. En dat is in ieder geval veelbelovend.

WAT JOURNALISTEN SCHRIJVEN EN/OF ZEGGEN.

Laatst heb ik een uitzending gezien waar de achtergronden werden getoond van een uitzending van Pauw & Witteman.

Het verbaasde me dat er zoveel manvolk en vrouwvolk aan te pas kwam.

Je moet dan toch wel van goede huize komen om zo'n programma in goede banen te leiden. En een goede samenwerking kan niet missen.

Met andere programma's zal het ook wel zo zijn, denk ik.

Ik heb er wel respect voor, want je hebt er ook lef voor nodig.

En de verantwoording is groot.

Dat is in het gewone leven natuurlijk ook zo: je bent verantwoordelijk voor wat je zegt en gezegd hebt.

En er wordt wat gesproken en geschreven tegenwoordig.

Spreken is zilver zwijgen is goud, lijkt niet meer van deze tijd te zijn.

De achtergronden van ons, spelen wel een grote rol. Tenslotte ben je daar ook door gevormd.

Door schade en schande word je ook soms wel wijs.

Voor de mensen die jarenlang onder druk geleefd hebben, is het wel anders dan voor hen die jarenlang in vrede geleefd hebben, en bijna alles konden zeggen wat zij op hun hart hadden.

Maar dat alles daar ook niet koek en ei is geweest is een ding dat  zeker is.

Soms komt dit naar boven, soms ook niet en men verzwijgt het liever.

Mijn vader zei vroeger na aanleiding van een realistisch boek: "alle  gedachten hoeven niet in de openbaarheid, want dat is echt niet altijd van klasse". En mijn man gaf mij als advies mee om de vuile was niet buiten te hangen, ook niet van de kerken.

ik heb geprobeerd dit advies op te volgen en hoop daar mee bezig te blijven zolang ik bij mijn goede verstand kan blijven.

En mijn bezoekers op deze weblog wens ik hen van hetzelfde laken een pak.

Een van mijn huisgenoten (een studente) zei laatst tegen mij : "wat gebruikt u veel spreekwoorden".

Haar medestudiegenoot  had hetzelfde  tegen háár gezegd.

En voegde haar medestudiegenoot er aan toe: " ik benerk bij me zelf dat ik tegenwoordig óók veel spreekwoorden gebruik".

Een soort sneeuwbal effect?

We moesten er samen wel om lachen en ik zei tenslotte: "ja wie het laatst lacht, lacht het best". 

HERFSTBLADEREN

Door de zon beschenen herfstbladeren

Foto: gemaakt door Corrie  Hollaar

 

 

ANGST VOOR DE TOEKOMST?

Nee, het is geen hersenschim.

Er hangt soms een dreiging  boven je hoofd. Het leven is nu eenmaal niet zo eenvoudig. En wanneer je het niet aan de lijve ervaart door ziekte en degelijke, dan wordt je het wel gewaar via de pers, radio en televisie.

Onoorbare seks, banaliteit, criminaliteit, drugs zijn onderwerpen die aan de orde van de dag zijn.

De zonde (laten we het beestje maar bij de naam noemen,) viert hoogtij.

Sinds we Gods Woord voor gezien houden en er lak aan hebben zijn we bezeten van de zogenaamde vrijheid en blijheid, met alle conseqenties die daaraan verbonden zijn.

De boeken die daarover geschreven zijn, vermenigvuldigen zich.

En allemaal worden we beinvloed door de moderne levenssfeer.

We constateren wel de de ongerechtigheden, maar de ware oorzaak wordt dikwijls verzwegen, want dan zit er een mogelijkheid  in dat je als intolerant beschouwd wordt.

Angst voor de toekomst, ja dat heb ik ook zo nu en dan.

Maar de eerlijkheid gebiedt dat het geloof mij op de benen houdt.

Het lied :

"Nooit kan 't geloof teveel verwachten des Heilands woorden zijn gewis,

't Faalt aardse vrienden vaak aan krachten, maar nooit een vriend als Jezus is",  heb ik in mijn geheugen gegrift.

En met mij velen, denk ik