JONA EEN OMSTREDEN VERHAAL?

Och ja, dat zal met veel verhalen in de Bijbel voorkomen.
 Niet te geloven soms.
Met ons verstand kunnen we daar ook niet bij.
God is liefde, maar dat betekent niet dat Hij alles over zijn kant laat gaan.
Ik las laatst psalm 78 waarin een heel lang verhaal staat van de grote daden Gods.
Maar ook hoe God zijn liefde betoond heeft in het verleden.
Niet altijd met  zachte woorden, nee God kon ook boos worden als men niet naar God luisterde en niet deed wat God wilde.
Het is ons tot lering gegeven.
 

  

JONA EEN VERHAAL UIT DE BIJBEL

Jona’s opdracht om naar Ninevé  te gaan

Heeft hij niet opgevolgd  maar wel verstaan

Hij wilde niet naar die heidense stad

En koos gewoon een zelfgekozenpad

Naar Spanje wilde hij varen uit Ninevé ’s buurt

Toen heeft God een storm naar zee gestuurd

De zeelieden waren angstig en zeer beducht

Waren nog niet op de hoogte van Jona’s  vlucht

Tenslotte wierpen zij het lot om te weten

Wie had deze ellende op zijn geweten?

Het lot viel op Jona  Gods profeet

Die zijn zonden toen ook beleed

Hij vertelde aan de zeelieden onverholen

Dat hij zich voor God had verscholen

Gooi mij maar in zee dan zal de wind kalmeren

En geen onheil zal u meer deren

Het was zoals Jona had voorspeld

De stormwind heeft  zich afgewend

Is Jona toen verdronken in de zee?

Nee want een grote vis die nam hem mee

Drie dagen en drie nachten zat hij in de vis

Wat wel een heel groot wonder is

In de vis heeft Jona gebeden tot zijn God

En toen kwam er een verandering in zijn lot

De vis heeft hem uitgespuwd op het strand

Daarna ging Jona wel naar het heidense land

Hij predikte daar Gods oordeel aan

En hebben de mensen dit verstaan?

Zij waren diep onder de indruk van dit gebeuren

Zij gingen vasten  en diep treuren

Zelfs de koning deed het boetekleed aan

Zodat de straf hen is ontgaan

Zo heeft God willen verhinderen

Dat 120.000 mensen omkwamen

Waaronder veel kinderen

De slotconclusie is dat God

Door Jona  heeft willen vertolken

Dat Gods liefde zich ook uitstrekt

Tot al de heidenvolken. 

350 MILJOEN MENSEN MET DEPRESSIES

350 MILJOEN MENSEN MET DEPRESSIE”S.

Dat bericht las ik gisteren op het computernieuws. Nu dat is wel de moeite waard.

Geen wonder dat er zoveel zelfdodingen zijn.

Voor mensen zonder depressie is het al moeilijk om in deze wereld te leven met al zijn

berichten over ziekten,  oorlogen met al de gevolgen van dien.

Maar als je dan zo moe bent  en het stempel  depressie hebt gekregen is  het  wel dubbel  erg.

Want je ziet er geen gat meer in, of slechts een donker gat.

Overspannen zei men vroeger, wat ook wel een negatieve klank had.

Tegenwoordig  is men  wat opener over depressie en soms  zegt men  een beetje spottend:

Zo heb  jij ook een depri?

 Maar als je echt zwaar gedeprimeerd ben praat je daar niet zo luchtig over.

Laatst hoorde ik van een bekende Nederlander  dat ze het haar ergste vijand niet zou willen toewensen.

Ik kan me dat ook wel indenken, omdat ik er ook niet van verschoond ben gebleven.

Je bent dan zo moe dat je je  gedachten niet kan verwoorden.  En wellicht is dit ook beter  want  erge negatieve gedachten kun je ook beter niet altijd uitten.

Maar je kunt er wel mee zitten.

En het is dan geweldig  wanneer iemand  daar een berisping voor geeft, wat je op een ander spoor zet.

Ik hoorde laatst ook van mensen die in een verzorging- tehuis zaten en wat in een  mineurstemming waren  en muziek therapie kregen.

Je hoorde en zag ze opknappen. Geweldig hoor.

Toch heb ik er geen muziek voor nodig gehad.

Ik ben geholpen door voorgangers in de kerk  die echt zielenherders waren.

We kunnen wel laatdunkend over de kerk spreken tegenwoordig  maar  ik heb er mijn  leven aan te danken tot nu toe bij wijze van spreken.

Ik heb gemerkt dat de Heilige Geest ook in deze tijd nog werkzaam is, ook in de kerken.

En dat God ons in deze tijd nog in het oog houdt.

Ook u!

   

   

   

DE SINT IS WEER IN HET LAND

Wees vandaag niet boos

Want hier komt een gedichtje uit de oude doos (1974)

Wij woonden toen in Oosterhout bij Breda

En waren toen al kerkelijk samen op weg,  ga maar na

Hervormd en Gereformeerd  ontmoette elkaar al lang

En voor Katholieken waren we ook niet bang

Sint Nicolaas kwam soms zelfs in eigen persoon

En dat vonden wij destijds heel gewoon

Ik laat nu Sint Nicolaas zelf aan het woord

Omdat ik het gedicht zelf uit zijn mond heb gehoord

Zeer geacht publiek:

Al ben ik van oorsprong katholiek

Toch heeft u mij geaccepteerd

En dat vind ik niet verkeerd

Want als we elkaar bekijken

Vind ik dat we op elkaar lijken

Her en Ger kijken elkaar al jaren aan

En dat is ook goed gegaan

En nu mag ik tot u komen

En dat doe ik zonder schromen

Want jullie zijn niet bang

Om goede daden te doen

Niet alleen voor het fatsoen

Nee het is een innerlijk iets

En noemt dit nu maar niets

Want de goede werken uit

dankbaarheid gedaan

Is iets waardoor wij ook

 door het leven willen gaan

Zullen we  naar elkaar weer

luisteren in deze sfeer

Want we hebben elkaar broodnodig

Daarom is deze oproep niet overbodig

Want  uit hetzelfde fundament

Bij jullie toch wel goed bekend?

Willen we elkaar stimuleren

Of ook wel corrigeren

Na dit de hartelijke groeten

En ik hoop jullie weer gauw te ontmoeten.

EEN GRAPPIG VOORVAL

In een gesprekje met een vriendin  die een aantal jaren geleden uit Suriname  is gekomen, hoorde ik een leuk verhaal.
 Zij vertelde dat er bij haar op de school vroeger een busje stond waarin je aan het begin van de week een dubbeltje mocht doen. Voor  Nederland.
 Ik zei, “nu ik kan me wel herinneren dat wij wel eens een actie hadden, onder leiding van Johan van Bodegraven,  voor een ziekenhuis in Paramaribo.
 Ik herinner mij ook een grammofoonplaat die toen uitgegeven is met het opschrift: VIER MAAL Z’N.
Wat  betekent:   DE LIEFDE ZOEKT ZICHZELF NIET. (helaas heb ik die grammafoonplaat niet meer )
 Het grappige is dat mijn vriendin in dat  ziekenhuis destijds gewerkt heeft.

EEN EEKHOORN IN HET BOS

IN HET BOS BIJ ZANDHOVE

Deze foto's zijn  genomen door een

 inwoonster uit Zwolle-zuid

HERDENKING

Vandaag wil ik aandacht schenken

Waaraan de kerken speciaal  willen denken

En wat is daar van de reden?

Zij denken aan de mensen die dit jaar zijn overleden

Het is altijd een plechtig moment

Omdat je er zoveel persoonlijk heb gekend

De een heeft een lang ziekbed meegemaakt

De ander is met het verkeer aangeraakt

 Ook aan mensen  van vroeger denken wij nu

Wellicht ook aan vrienden  en familie van u

Op een condoleantiekaart  vond ik de volgende spreuk

Afscheid nemen is met dankbare handen

meedragen aan al  wat herinnering waard is.

CLARA DE KOE

Uit mijn archief

Het leven hangt echt waar

Van tegenstrijdigheden aan elkaar

Neem nu een autoloze zondag

Goed voor inkeer betreffende de natuur

Daarna een pilsje drinken bij de buur

Of een fietsrit door de landerijen

Waar je echt heerlijk kunt vermeien

Ook de staldeuren stonden open voor ’t publiek

Om kennis te nemen van de nieuwste techniek

En toen zag ik plotseling Clara de koe

Door een robot gemolken, ik riep boe-boe

En al klinkt dit voor progressieven niet aardig

Ik vind dit voor een koe beslist onwaardig

U hebt nu meer vrije tijd, vroeg ik geïnteresseerd

Maar deze gevolgtrekking bleek verkeerd

Nee, mevrouw, zo is het niet in de praktijk

Want met de tijd blijft het gelijk

Want nu moet ik de computer besturen

En met dit computerwerk maak je de uren

Ik ging weer naar huis en dacht hierover na

En dan is het milieuvriendelijke wel van de baan

Een ding is zeker en gewis

Dat dit een teken aan de wand is

Maar het getij kan keren

Daarom deze vorm van protesteren.  

MOEDGEVEND?

Jaren geleden hoorde ik ‘s avonds laat een gesprekje voor de televisie.

Het waren twee,(in mijn ogen) wat progressieve mannen.

Zij gaven hun gedachten weer over de christenen  met name in de kerk.

De een zei tegen de ander: “ we hebben ze toch zover gekregen hè met
onze beïnvloeding”.

“En toch” zei de ander “zullen wij het niet winnen”, denk ik

De ander beaamde dat.

TOEN DE NCRV 65 JAAR WAS.

Van een dwarsligger uit de oude doos

DE NCRV Wat moet je er in deze tijd nog mee?

In deze wereld met wereldomvattende gedachten

Met oorlog atoom  en andere klachten 

Maar wat denk je van de teevee

Je bent er urenlang tevreden mee

Trouwens je hoeft niet alleen aan de teevee te kluisteren

Want je kunt dag aan dag  nog naar de radio luisteren

Te midden van deze berichten over de radio en teevee

Zit als 65 jarige de NCRV

Het is nog een omroep met  elan en energie

Al heeft ze niet alle problemen onder de knie

De NCRV houdt zich al 65 jaar op het been

Maar NCRV waar moet dit toch heen?

Jullie weten toch dat  de mensheid niet  wil onderscheiden

 Zij houden van frivool en misdaad beiden

Waarom  dan programma’s over het culturele leven

Wil je zo de mensen veranderen, is dit jullie streven?

En de N van Nederland, zet die toch aan de kant

Het wordt toch Europa een:, NCRV waar wil je heen?

En de veel besproken C door ernstige  lui

Die heb je toch alleen nodig in een melancholieke bui

Maak er toch een commerciële omroep van

En breng je boodschap zo aan de man.

Wij zijn toch allemaal een op elk gebied

Of vind u dit toch het ware niet?

Wilt u toch ook een duidelijke stem laten horen

Maar denk erom dit kan je nachtrust verstoren

Want mensen die zijn ingedut

Worden niet graag wakker geschud

Zet toch je idealisme aan de kant

En werk desnoods voor volk en vaderland.

Een socialist doet toch ook goed werk

En het kan toch wel zonder God en kerk

Maar wat zegt u nu

Vindt u dit een vals gegeven

En is dit niet direct uw streven?

Dan kan ik u van harte feliciteren

En kan van u zeker nog veel leren

En ik zeg het voordat ik weer stop

De NCRV DAAR KIJK IK VAN OP.

DE NCRV VIERT ZIJN 90 JARIG BESTAAN

He, he, Dat was nu met recht een ouderwetse gezellige middag op teve
Alle bestsellers die in de loop der jaren naar voren zijn gebracht kwamen op een middag naar voren.
Daar knap je .met recht van op.
Met de NCRV heb ik wel goede banden opgebouwd in de loop der jaren. en heel wat ingezonden brieven zijn daar naar toe gegaan. Ik vond het altijd jammer dat er destijds toen een scheiding is gekomen tussen de NCRV en de EO.
Het meer of min grappige is het feit dat ze mijn man destijds vroegen of hij wilde meewerken aan de oprichting van de EO. Maar daar voelde mijn man niets voor. Tevens werd hij in dezelfde tijd gevraagd of hij plaats wilde nemen in het bestuur van de NCRV.
Maar daar bedankte hij ook voor wegens tijdgebrek.
En zelf hinkelde ik van de een op de andere been.
Ik heb in mijn archief een blad  genaamd Visie waar een foto instaat en een epistel over het wel en wee in verband met mijn brievenschrijverij.
Maar mijn brieven bleven niet beperkt door deze omroepen.
Van de  KRO kreeg ik destijds zelfs een gouden pen als dank.
Van de Vara kreeg ik ook wel bericht terug.
En van de IKON.
Kortom ik leefde met iedereen mee. Soms gaf ik ze een pluim op de hoed maar ook wel vermaningen. De volgende keer zal ik daar een voorbeeld van geven op deze weblog.

EEN NIEUW BEGIN

Ja, daar ben ik weer. De computer was niet meer te herstellen, dus heb ik een nieuwe computer gekocht.
De eerlijkheid gebied me om te zeggen dat het werken daarop nog niet meevalt. Maar ja al doende leert  men, zal ik maar denken.
Mag ik het nu hierbij laten?

COMPUTER PERIKELEN

 

In verband met een stagnering bij de computer

ben ik gedwongen om een pas op de plaats te

maken.

Hopelijk tot ziens, Iet Bezemer