KUNNEN EMOTIES BEVRIEZEN?

Ja, dat kan. Je lijkt dan keihard, maar schijn bedriegt soms in dit opzicht.

De laatste tijd heb ik wat lectuur hierover gelezen wat mij boeide omdat ik verschillende dingen van mezelf daarin herkenden.

Wanneer het lijkt of je gevoelens bevroren zijn kan de angst je naar de keel vliegen. Ben ik wel normaal, is dan de vraag.

Het kan komen door een shock of een andere dramatische ervaring. En zeg eens eerlijk wie heeft die tegenwoordig niet.

Al zijn we niet allemaal overspannen geweest, toch kun je wel overwerkt zijn. En de gevolgen zijn niet zo zuinig.

Tenslotte zijn we een nijver volkje.

En ik vlak de buitenlanders daarbij niet uit.

Wat hebben zij meegemaakt voordat zij ons land binnen kwamen?

En hoeveel jaren hebben zij niet in een opvangcentrum gezeten, met mensen van diverse pluimage.

Nare ervaringen  kunnen je leven verzieken.

Tenzij de mogelijkheid aangeboden wordt om te ontdooien.

Er zijn mensen die de kracht bezitten om het beste uit je naar boven te halen.

En hoewel de kerken tegenwoordig niet hoog genoteerd staan

heb ik toch min of meer mijn genezing eraan te danken.

Ik werd geraakt en toen kwamen mijn emoties los die volgens mij ook wel bevroren waren. En ik kreeg weer levensmoed.

Het was niet zo dat mijn leven ineens een jubelzang was, want wat je jarenlang verstopt hebt, waarschijnlijk onbewust, moet wel naar boven komen. Het voordeel is dat je een ander beter  begrijpt die ook zoiets heeft meegemaakt.

Toch zijn mensen soms moeilijk te begrijpen en kunnen foutieve veronderstellingen maken, want eerlijk is eerlijk je kunt elkaar maken en breken.

Zo was er ook iemand die tegen mij zei: "jij weet alles zo goed".

Ik begon er mij haast schuldig over te voelen.

Naderhand zei ik tegen haar: "moet je eens luisteren, echt ik weet niet alles zo goed, maar er kunnen dingen zijn die je moet verwerken. Het is niet zo dat die gedachte zo uit de lucht komt vallen, het is een gevecht waar je uitgekomen bent en dan kun je dit overtuigend naar voren brengen".

En het kan gebeuren dat donkere tijden nodig kunnen zijn om schoon schip te maken.

Ik hoorde laatst dat er een programma was waar jongelui hun gevoelens konden uiten en het ook deden met resultaat.

Of dit ook zo gemakkelijk is voor volwassenen? Die houden toch dikwijls een slag om de arm, en laten zich niet zo gauw het achterste van de tong zien. Misschien is hier het spreekwoord op z'n plaats:  "Spreken is zilver, zwijgen is goud".

Met een van mijn geliefde spreuken eindig ik nu: "weet wat je zegt, maar zeg niet alles wat je weet".

IK GELOOF NIET (MEER)

Ja, dat is het refrein wat je steeds meer en meer hoort.

En jongeren mogen daarvan genieten, en er een  voorbeeld aan nemen. Nou ja, mogen?

Het lijkt tegenwoordig ook wel wat oudbollig om te geloven in een God die je nooit ziet, waarvan je ook niets merkt.

Hoogstens dat Hij de schuld is van alle ellende die er op de aarde is.

Hij had toch kunnen ingrijpen toen wij ziek werden, toen er een overstroming ons teisterde.

Toen een kankercel ons het leven zuur maakte.

Toen mensen waar wij van hielden te vroeg zijn overleden, terwijl wij hen eigenlijk niet konden missen.

 

In wie wij dan wel geloven, wel onszelf.

Dan weet je wat je hebt en kun je het zelf ook nog wat bijsturen.

De mens geneigt tot elk kwaad is er dan niet meer bij.

 

Gewoon je eigen hart volgen. Mooier kan het toch niet?

Maar wanneer iedereen dit doet krijg je toch wel een rare mengeling.

Want de een denkt zus en de ander denkt zo.

En alle harten zijn niet van goud, of van zilver of van welk edel metaal ook. Je hebt verbitterde harten, boze harten, harten van steen of wat dies meer zij. En die harten botsen dikwijls in de praktijk.

Daar kunnen oorlogen uit voortkomen en brandstichtingen.

Twee jongens van respectievelijk 6 en 10 jaar hadden een gesprekje voordat zij naar bed gingen.

"Frans, je moet bidden om een nieuw hartje" zei de jongste, " want dat heeft onze juf gezegd".

"Och joh", zei de de tienjarige Joost, "je hebt er al één dan hoef je er toch niet meer om te bidden?"

Of zulke gesprekjes nu nog plaats hebben tussen kinderen betwijfel ik, maar ja in dat kader zijn er ook niet zoveel opgevoed en dreigt het een antiek verhaal te worden.

Richtlijnen zijn er op dit punt niet zo veel. En ook diverse volwassenen zijn er nog niet mee klaargekomen.

In diezelfde periode was er een veertienjarig meisje die psalm 71 als verjaardagslied op gaf.Wellicht begreep zij er niet alles van maar waren er kennelijk regels die haar bemoedigde en troost gaven.

Dat is toch ook niet te geloven, of wel?

"Word gelijk de kinderen," zei Jezus  en of wij nu 14 jaar zijn of bijna 80. Dit verjaart niet.  

HERSCHEPPING

God heeft ons een herschepping beloofd

Zalig is hij die dit ook gelooft

En in een visoen zie je het voor ogen

God zal dan geen kwaad gedogen

De milieuvervuiling is dan voorbij

Een schone wereld voor jou en mij

Nooit wordt er meer over kwaad gesproken

Met Christusbloed is dat geloken

De draak is nu voorgoed gebonden

Kan ons niet meer verleiden tot de zonde

Dood, rouwen, depressieviteit

Alles is dan verleden tijd

De kerken zijn dan voorgoed verdwenen

Gods eigen tent is dan verschenen

De Godsverduistering is er dan niet meer

Wij leven altijd met God de Heer

Oorlogen zijn dan voorgoed van de kaart

"Shalom" is dan echt goud waard

Een voorproef op dit eeuwig vrederijk

Ligt nu ook binnen ons handbereik

Want het Koninkrijk van God is al begonnen

Als je het van satan hebt gewonnen

Het grote gevaar is dan geweken

Dat is bij veel christenen gebleken

God komt ons straks zegevierend tegemoet

Dan wordt het echt,  eind goed al goed.

VAN PARADIJS TOT PARADIJS (VERVOLG)

"Papa,' vroeg de 11jarige  Frans, "wilt u als u uit de Bijbel leest straks, het hoofdstuk nemen van de nieuwe aarde?"

Papa deed dit graag omdat hij dit zelf ook een mooi onderwerp vond. En hij las Jesaje 11 : 1-10.

Er werd met aandacht geluisterd. "Papa," vroeg Frans weer, "zou je op de nieuwe aarde ook kunnen voetballen?" (hij was een verwoed voetballer)

"Jawel", zei papa met een zekerheid alsof hij het zelf ook wel gedaan had.

"Nou" vervolgde Frans, "dan zal het wel zo zijn dat er geen ruzie meer gemaakt wordt of het doelpunt zit of niet".

Ik denk dat zij vooral in de nieuwe aarde geinteresseerd waren omdat er vrede zou zijn, een universele vrede.

Waar de panter naast het bokje zou liggen.  Het kind bij het hol van een adder zou spelen. De wolf bij het schaap zou verkeren.

De koe en de berin samen zullen weiden.

En dat heeft allemaal te maken met het feit dat de Messias Jezus Christus als koning zal komen om de aarde te richten.

Hij zal recht spreken. De goddelozen doden met de adem van zijn lippen.

Maar verder zullen er geen mensen zijn die kwaad stichten.

Het zal zijn als in de beginne, toen er nog geen kwaad op aarde was gebeurd.

Zover is het nog niet, maar er zijn wel tekenen die er op wijzen.

Eigenlijk staat de Bijbel er vol van als je de lijn goed in de gaten hebt.Want Jezus heeft de zonden van de mensen gedragen aan het kruis zodat zij vrijgesproken zijn, zodat de band met God er

weer zou zijn, zoals in de beginne.

En daarom alleen kan het altijd vrede zijn.

En  wie verlangt daar niet naar?

EVEN EEN KUS VOOR MIJN KLEINE ZUS

  

UIT: LANG VERVLOGEN TIJDEN

Drie en vierjarigen

JEZUS, DE REDDER VAN HET HEElAL

De tijd waarin wij leven nodigt niet uit om bovenstaande uitdrukking  te bezigen. Je wordt er al gauw voor gestraft op deze of gene wijze.

Maar God  zelf heeft deze universele uitspraak  naar voren gebracht, in Johannes 3 vers 16 van de Bijbel,waar staat: "want alzo lief heeft God de wereld gehad dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gezonden heeft om de wereld niet verloren te laten gaan maar om de wereld te behouden".

De eerlijkheid gebiedt dat ik slechts enige tijd geleden daar diep van doordrongen ben.

Een wereld verloren in schuld. Je moet er toch niet aandenken dat er geen Verlosser (Redder) was gekomen. Een puinhoop zou het op aarde gworden zijn. En de band met God verbroken voor altijd.

Ik heb zelf, na een behoorlijke oververmoeidheid een periode in mijn leven gehad waar ik alleen de negatieve dingen van de Bijbel zag en op mezelf toe paste. Het was in een woord afschuwelijk en ik ben blij dat op een zeker ogenblik er hulp op kwam dagen via een predikant in een kerk, die mij weer min of meer uit het negatieve circuit haalde.

Later kreeg ik van een heel andere kant een bevestiging tijdens een visioen. Het blad draaide zelfs helemaal om, omdat ik op een heel positieve manier geroepen werd om Gods medewerkster te zijn.

De kerken zijn er niet alleen om in een kringetje te zitten en om gesterkt te worden door het Woord. De kerken moeten  verkondigen zodat ook andere gered kunnen worden, in de hele wereld.

Erg jong ben ik niet meer, maar ik hoop het nog te beleven, dat deze gedachte ook bij anderen weer post zal vatten.

En dat we weer zo dapper zullen worden en het geloof in Jezus Christus (onze Redder dus) niet zullen verloochenen.

Een oude berijmde psalm komt ineens in mijn gedachten die ik nu citeer:

Komt luister toe gij Godgezinden

Gij die de Heer van harte vreest

Wat hij gedaan heeft aan Zijn kind'ren

Wat Hij gedaan heeft aan mijn geest

'k Sloeg heilbegerig 't oog naar boven

En riep den Heer ootmoedig aan

Ik mocht met mond en hart Hem loven

Hem die alleen mij bij kon staan.

ZWOLLE EEN STAD MET KARAKTER

Ja zo heb ik het hoofstuk genoemd in mijn bundel "Kriskras door Nederland". Van een (nog) onbekende Nederlander, heb ik er wat ondeugend neer gezet.

Zwolle is een stad met een interessante geschiedenis.

Reeds in de tijd van Karel de Groote scheen Zwolle al een bestaan te hebben.

In 1230 kreeg het stadsrechten. Zwolle was in het verleden bekend om zijn beschuttende muren, waarvan de Sassenpoort nog een overblijfsel is. (zie tekening)

Zwolle was niet alleen een handelsstad, maar ook een centum van wetenschap.

De Latijnse school trok in de middeleeuwen al honderden leerlingen.

Niet dat alles altijd koek en ei was, want het dagelijkse leven

werd het accent wel erg gelegd op het materiele en de rijkdom.

Zelfs de "geestelijken" hadden de neiging met de winden mee te waaien en wereldgelijkvormig te worden.

Als tegenligger of dwarsligger kwam de boeteprediker Geert de Groote, die  dit leven in tegenspraak achtte met een oprechte beleving van het geloof en daarom in zijn prediking de aandacht richtte op eenvoud en soberheid "Moderne devotie" genoemd.

Eigenlijk was Geert de Grootte een voorloper van de kerkhervorming.

De Grote kerk neemt in Zwolle een grote plaats in. Midden op het kerkplein.

Ook de drakendoder "Michaël" prijkt op deze kerk, wat toch wel perspectief biedt.

Het is niet de enige kerk die in die omgeving de aandacht vraagt, want ook de "Peperbus" is wijd en zijd bekend.

Even heb ik gedacht dat de Peperbus symbolisch voor de predikingen moest worden opgevat, maar bij nader inzien scheen een andere betekenis juister te zijn.

Het is een van de vele bezienswaardigheden van deze stad, maar het gaat mij te ver om alle fraaie en karakterestieke bouwwerken de aandacht te geven vanaf deze plaats.

Ik woon er inmiddels al ruim 25 jaar met plezier.

"Kom en zie", is mijn advies.

 

ONGEWENST OPONTHOUD

Zoals u uit de vorige bijdrage heb kunnen nagaan was mijn man een opbouwwerker en een vooruitstrevend mens.

En toen de Regenboogschool in gebruik was genomen opperde hij het plan om een derde school op te richten in Oosterhout.

Maar er kwam een kink in de kabel omdat hij een hartinfarct kreeg.

Hij is zelfs klinisch dood geweest. Maar dank zij de doktoren die hem hebben gereanimeerd plus dat er een pacemaker geplaatst werd heeft hij nog 6 jaren geleefd. En zelfs zeer actief. Het schoolwerk moest hij gedag zeggen. Maar om achter de geraniums te zitten voelde hij niet veel. Alhoewel er een jaar na zijn ziekenhuisperiode niets anders voor hem opzat. Maar hij ging op een gegeven ogenblik schilderen op glas wat hem de nodige afleiding bracht.

Maar naar mate hij weer opknapte kwam ook het verlangen om nog wat anders te gaan doen.

Zijn droom was om een boerderijtje te kunnen kopen na zijn pensioen.

Nu kreeg hij vervroegd pensioen. Vrienden maakte het mede mogelijk en na heel veel gezoek kwamen wij uiteindelijk in Hooghalen aan.

Vier jaar hebben wij samen van de boerderij kunnen genieten en maakten daar ontzettende leuke dingen mee. Je zou daar alleen al een boek over kunnen schrijven.

Het werd een hobbyboerderij die in vijf jaar tijd door 12.000 mensen zijn bezocht.

Mijn man exposeerde daar zijn eigen glasraampjes die hij beschilderd had. En werkte daar honderden bestellingen af.

En verder waren er diverse hobbyisten (waaronder mijn persoon) die bij toerbeurt mochten exposeren.

"Welkom" stond op de deurmat geschreven en zo mochten de mensen het ook beleven.

Maar helaas kreeg mijn man weer een ernstig hartinfarct wat de dood tengevolge had.

In 1985 is het wel een jaar geweest van afscheid nemen. De boerderij moest verkocht.  En ik kwam in een diep gat te vallen tijdelijk.

Dank zij de hulp van mijn kinderen familieleden en vrienden kon ik weer opnieuw beginnen in Zwolle, waar ik nu nog woon  en veel van mijn belevenissen heb opgeschreven.

Over Zwolle wil ik graag de volgende keer nog een boekje opendoen.

HOOGHALEN

Onderstaande tekening is door Govert Bax gemaakt uit Damwoude.

 

VAN ANDIJK NAAR OOSTERHOUT 1967-1981

Temidden van 19 katholieke scholen en 1 openbareschool, kwam de christelijke school in Oosterhout in de belangstelling. Het was mijn man z'n hartewens om ergens in Nederland een christelijke school op te richten, waar geen christelijke school was .En op een gegeven ogenblik viel het lot in mijn man zijn schoot.

Met 55 kinderen waaronder er drie van ons, startte men in de op gerichte school in de Pijperstraat in Oosterhout. Een lokaal was gereed gemaakt voor de nieuwe start zodat de ene helft met hun hoofden naar de voorkant waren  gericht en de andere helft naar de achterkant.

Juf stond voor de eerste drie klassen en meester voor de hoogste drie klassen.

In Oosterhout was de geestesgesteldheid anders dan in Andijk. Andijk stond destijds bekend als een Gereformeerde enclave terwijl  Oosterhout over het algemeen Rooms-Katholiek was.

In 1974 werd er een heel nieuwe school geopend, die de Menora werd genoemd nu met 290 leerlingen en 9 vaste leerkrachten. Plus een aantal vaste vakleerkrachten.

In 1977 werd de tweede christelijke school geopend die eem expermenteer basisschool was en de naam de Regenboog kreeg en weer uit 280 kinderen bestond en 8 vast leerkrachten. Plus ook hier weer een aantal  vakleerkrachten

In het begin was de start van de Regenboog best spannend want er waren wel regels verbonden aan het aantal kinderen voor een derde leerkracht, die al in functie was genomen. Op een bepaalde datum moesten er 61 leerlingen zijn om de derde leerkracht te kunnen behouden en zo niet dan moest de derde leerkracht weg en het geld van het salaris terug betaald.

Maar men had goede moed. Alles groeide en bloeide dus de kans was groot dat het geen financieel fiasco zou worden.

Maar er kwam een kink in de kabel. De bouw stagneerde. Maar alle hens werd aan dek gezet. Vaders en moeders die hun kinderen kwamen opgeven werden met veel enthousiasme ontvangen en soms verrast met een lekkere uitsmijter bij ons thuis.

Wij kwamen al dichter bij het voorgeschreven aantal te zitten en het werd reuze spannend, zouden we het halen?

Op een keer werd er weer aan ons huis gebeld. ik deed open en verwelkomde een goed uitziende heer heel hartelijk.

Hij mocht binnen komen zodat hij, dacht ik, de gegevens aan mij door kon geven van een nieuwe leerling.

Hij haalde iets uit zijn tas en zei tot mijn grote verbazing: "heeft u ook belangstelling voor het modeblad "'Burda?"

"Nee dank u", en ik liet meneer weer uit.

Hij eindigde met de opmerking: "wat bijzonder aardig van u om mij zo vriendelijk te ontvangen".

Mijn man had een aantal medewerkers beloofd dat als de 61 ste leerling op tijd zou komen, hij zou tracteren op een Chineesch etentje in Breda.

Het onderstaande kaartje geeft aan dat het etentje is doorgegaan.

Net op het nippertje trouwens.

      

HET VOETBALVELD 1967 HERINNERING

De verhuizing van Andijk naar Oosterhout

Maakten ons wel wat benauwd

Want alles liep niet zoals was geplend

En we liepen allebei haast op een end

Mijn man moest op school zijn werk afsluiten

En kon naar vrije tijd wel fluiten

De school in Oosterhout moest worden gestart

Ook dit was wel een vak apart

De dochter werd ziek en wat een kruis

Onze zoon viel, moest naar het ziekenhuis

Onze nieuwe woning moest worden ingericht

En dat deed de deur wel dicht

Toen kwam mijn man met een luminieus idee

Hij gaf mij de inrichtigsgelden mee

Zei: "ga maar naar Oosterhout om alles in te kopen

Je zult niet in zeven sloten tegelijk lopen".

Dus heb ik alles op een middag uitgezocht

En gelijk maar als boter bij de vis gekocht

Toen ik in de trein zat terug naar Andijk

Voelde ik me moe en tevreden tegelijk

Ineens kreeg ik een raar gevoel van binnen

O, wat moest ik nu beginnen?

Want de vloerbedekking was toch bruin met groen

Toch niet teveel groen voor het fatsoen?

Toen tenslotte de verhuiswagen was gearriveerd

Bleek mijn keuze toch verkeerd

Want mijn man ging de woonkamer binnen

Riep: "wat moeten we met een voetbalveld beginnen?"

Gelukkig werd het veld, weldra met meubels gevuld

En werd ik weer gevrijwaard van schuld

En al had dit voetbalveld geen doel, geen zin

Het was sterk, wat goed uitkwam voor ons gezin. 

IN DE KOP VAN NOORD-HOLLAND ANDIJK 1962

In 1961 kwamen we met ons gezin naar Andijk waar mijn man hoofd van de Idenburgschool werd.Het schoolplein werd het speelterrein en menig balletje is daar geschopt. En menig ruitje van de schoolgang gesneuveld.

Maar volgens de schilder zaten er die er toch niet zo stevig meer in.

Het waren ook voor ons bijzondere jaren met veel variatie in gezin en school.

Ook de toneelvereniging kwam daar tot nieuw leven met mijn man als regisseur. Het was ook zijn lust en zijn leven.

Ik had min of meer de regie van het gezin, wanneer mijn man niet thuis was.

Aan Andijk heb ik nog goede herinneringen.

Het schoolhuis was dikwijls een vergaderruimte waar de lach soms weerkaatste. De zangerige stem waarbij aan het einde de stem omhoog ging en de droge humor konden wij wel waarderen.

Dat mijn man een aparte onderwijsman was komt in het volgende verhaal  naar voren.

 

Wij woonden toen in Hooghalen zo'n tientallen jaren later.

Het was zondagmiddag. Er werd gebeld. Ik deed de deur open en begroette een man van middelbare leeftijd.

Hij keek mij aan en zei: "kent u mij nog?´

Ik zocht haastig in mijn brein uit welke hoek de wind moest waaien.

`Uit Oosterhout?" en ik keek hem vragend aan. Hij knikte en ineens wist ik het, het was een oud-leerling van mijn man.

"Kom maar binnen", zei ik, "mijn man ligt op bed maar ik zal hem even roepen".

Nadat we een kopje thee voor ons hadden staan zei hij: " ïk heb een leuk verhaal. Ik woon inmiddels in Gelderland en heb daar een bloemenzaak.

Op een keer kwam er een dame de winkel binnen om een bloemstukje te bestellen. Het was niet druk in de winkel dus was er wel even tijd voor een praatje.

Eerst ging het allemaal over koetjes en kalfjes maar daarna kwamen er schoolherinneringen aan bod.

Ik heb,  zo vertelde ik aan de desbetreffende dame maar een onderwijzer gehad die ik heel mijn leven niet zal vergeten.

En ik vertelde wat anekdotes in dit verband

Ook de dame deed een duit in 't zakje en zei: "eigenlijk is dit bij mij ook het geval". Ook zij vertelde wat wederwaardigheden.

"Zeg waar kom jij eigenlijk vandaan", zei ik tenslotte.

Uit Andijk vertelde zij. Toen begon ik hard te lachen en zei: "nu dan hebben we het over dezelfde onderwijzer, want die kwam uit Andijk voordat hij naar Oosterhout ging".

Heette hij meneer Bezemer?"

Zij begon ook hartelijk te lachen. Dit verhaal vond ik de moeite waard om dit hier te vertellen. Wij babbelde nog even verder voordat hij vertrok".

Ja, een uniek persoon. Ook voor mij.

BRANDWIJK IN DE ALBLASSERWAARD 1956

Na ons huwelijk kwamen  wij tijdelijk in Grote Lindt te wonen bij mijn schoonouders  in.

Daarna werd onze vaste woonplaats Brandwijk een plaats in de Alblasserwaard. Een prachtige plaats om tot rust te komen en aan ons gezin aandacht te schenken. Wat vruchtbaar bleek te zijn. Drie  kinderen in 5 jaar tijd.

Qua menthaliteit was het wel een grote overgang omdat er in Pernis veel meer door de beugel kon dan in Brandwijk.

Wellicht had dit ook met de beïnvloeding van Rotterdam en omstreken te maken,terwijl Brandwijk destijds wel erg geïsoleerd was.

Wellicht  hadden de vele overstromingen ook een stempel op deze omgeving gezet.

Een voorbeeld geef ik graag door, met het volgende gedicht.

    

PRINCIPIEEL

Een dame had haar kind op de christelijke school gedaan

Want principieel denken stond haar wel aan

Maar op een keer is ze heel erg geschrokken

En heeft ze aan de schoolbel getrokken

De meester moest maar eens komen met spoed

Want op de christelijke school ging het niet goed

Meester (mijn man) krabde zich achter zijn oren

En ging er vlug heen om wat nieuws te horen.

"Meester ik wil u wel vertellen, waarvoor u heb willen bellen

U bent de boosdoener dit keer en ik wil het niet meer

Meester u brengt de kinderen op het verkeerde pad

Met een film over Groningen en het Kattengat

Straks willen onze kinderen naar de bioscoop

Of kijken naar een film op de teve

En daar zit ik toch wel mee"

Meester dacht even na en zei weldra

"Mevrouw heeft u uw kind moedermelk gegeven"

Mevrouw schrok, wat zullen we nu beleven

"Jawel meester" en haar gemoed schoot vol

"Maar mevrouw dit is toch wel te dol

U hebt ze leren drinken en daar zit u nu mee

Want straks wilt uw kind naar het café"

't Was even stil in de kamer, mevrouw dacht na

Maar bij de meester klonk een spotduveltje ha ha.

 

Toch hoeven wij daarover niet te zeuren

Want deze verontrusting kan bij ons ook wel gebeuren

Want soms zien wij ook, een dreiging, een spook.

EEN KOSTBAAR WEEKEND IN PERNIS 1954

Mijn verloofde en ik liepen in de Burg.van Esstraat

We waren samen aan de praat

En waren wat bedrukt van geest

Want we waren naar een zieke vriend geweest

En dat gaf hem wel verdriet

Want inkomsten had hij het week-end niet

En zijn patatkraam moest worden gesloten

Nu dat kon hem erg begroten

Maar tijdens het gesprek kwam ik op een idee

En deelde dit mijn verloofde mee

Zeg Fred, jij wilt misschien wel helpen dus

Is patatbakken voor jou geen leuke klus?

En mijn verloofde zei enthousiast

"Ja, natuurlijk dat staat vast

En ik vraag Tim ook om te helpen

Om dit leed te stelpen"

Tim was een vriend uit het woonwagenkamp

En weldra stonden ze samen in de damp

Patat te bakken en kroketten

Tevens de bloemetjes buiten te zetten

En deze ongewone daad

Ging gelijk over straat

Het werd een waar festijn

Voor groot en klein

De andere dag was hetzelfde receptuur

En in het middernachtelijk uur

Brachten zij de opbrengst bij de patatboer Kees

De laatste zei wat hees:

"Jongens dit heb ik nog nooit in een weekend verdiend

Mijn dank is groot voor deze hulp als vriend"

Kees kikkerde er gewoon van op

En stond zelf weldra weer aan de top

En met een grap en een grol

Bakte hij de patatten en deed de zakken vol

En neem dit aan van mij

Hij deed er een Evangelische boodschap bij

Maar die kon hij wel netjes verpakken

En was het als het ware ingebakken

Kees vond dit een gunst

En ik een kunst.

KRISKRAS DOOR NEDERLAND

In diverse plaatsen van Nederland heb ik gewoond. Kris kras door Nederland.

Om te beginnen een plaatsje vlakbij Rotterdam, Pernis.

Pernis is tot 1934 zelfstandig geweest en daarna bij de gemeente Rotterdam ondergebracht.

Zelf ben ik in 1933 geboren dus ben ik echt een oud-Pernisser.

Hoewel Pernis niet in zo'n goede reuk staat, vanwege de grote olieraffinaderrij "Shell" aan de buitenkant van Pernis, heb ik aan het dorp hele goede herinneringen.

Het is een komdorp en je komt binnengereden via de Burgemeester van Esstraat. Op de hoek van de Murraystraat en de Burgemeester van Esstraat stond mijn ouderlijke huis, waar nu mijn zuster nog in woont.

Hoewel mijn jeugdjaren waren beïnvloed door de oorlogsjaren heb ik er toch wel prettige herinneringen aan overgehouden.

Dit heeft deels te maken met het grote gezin waar ik uit voortkwam en waar er altijd wel leven in de brouwerij was.

En aangezien wij niet het enigste grote gezin waren, hadden we genoeg kinderen om mee te spelen in ons dorp.

Tevens waren de Pernissers honkvast, zodat er veel familieverbanden waren.

Wanneer het eerste kind op school kwam, zat de school voorlopig gebijteld wat het leerlingen aantal betrof.

De oude foto van de kleuterschool hieronder is een grote familiefoto.

Met de onderwijzeressen die er toen werkzaam waren.

Het meisje met het zwarte jurkje die in het ( lege ) kopje zit te roeren ben ik.

Wat wel grappig is dat ik op diezelfde kleuterschool waar ik als kleuter ben geweest, ook een aantal jaren kleuterjuf geweest. Met veel plezier.

Diverse oudleeringen zijn nu zelf al oma of zelfs al overgrootmoeder.

Ja, waar blijft de tijd?

Ik vond laatst ook een foto van wat leerkrachten van de Gereformeerde lagere school uit die tijd. Ook leuk om weer eens te bekijken.

 

Naderhand kwam mijn man ook bij het personeel, waarvoor anderen plaats gemaakt hadden.

En op die onderwijzer liet ik een oogje vallen en daar ben ik 30 jaar mee getrouwd geweest.

Als u het niet erg vind zal ik uit elke woonplaats wat herinneringen putten die in deze ( benarde) tijden wellicht een glimlach op uw gezicht kunnen toveren.

HOE IS DE STAND?

Vanaf Mei 2009 t/m juli 2011 heb ik 10.000 bezoekers op mijn weblog gehad, wat ik het vermelden wel waard vind.

De meeste bezoekers kwamen uit Nederland vandaan. Maar ook diverse andere landen waren van de partij.

Lansgs  deze weg wil ik iedereen bedanken voor de belangstelling.

Ik hoop nog een poosje de weblog te bewerken zover het in mijn vermogen ligt.

Dus graag tot de volgende keer.

Iet Bezemer.Keemink

EEN VAKANTIEVERHAAL UIT DE OUDE DOOS

Op een vakantiedag snorden we langs de wegen

't Was prachtig zomerweer, dus dat viel niet tegen

Om vijf uur hoorden we onze magen knorren

We hielden toen gauw op met snorren

Wij stapten af bij een restaurant

Wat dachten wij, pastte bij onze stand

Ik was heus, gauw klaar met mijn keus

Friet met appelmoes en een kroket

Dit leek me lekker, al was het wat vet

Mijn man nam een bijzonder visgerecht

Dit leek hem niet slecht

Wij zaten samen stil te wachten

Toen kwam mijn gerecht en ik lachte

Maar de vis moest nog worden gestoofd

En was in aantocht werd ons beloofd

Een poosje daarna kwam de serveerwagen

De aandacht van het restaurant vragen

Er stond een prachtige zilveren dekschaal op

Echt voor mensen aan de top

Tot onze verbazing bleef hij bij onze tafel staan

En dat stond mijn man bijzonder aan

Mijn man hield wel van show en vond het prachtig zo

Het deksel werd er voorzichtig afgehaald

Maar toen heeft mijn man toch wel gebaald

Was dit karige deel zijn lekkere eten?

En hij heeft het wel geweten

Want de vis was ook nog gevuld met graten

En daarom kon hij die vis wel haten

Hij zei: "verhip, ik heb liever kip"

Weldra zaten we in een cafetaria

Vonden dit bijzonder fijn

En vergaten de "schone schijn".

OUD WORDT GOUD EN TROUW ZAL BLIJKEN

Vandaag wil ik een weg banen

voor al onze zwanen

Die er nog veel zijn in deze tijd

Waarom daar geen aandacht aan gewijd ?

Zij gedragen zich als een edel dier

En hebben ook een edel plezier

     

In het menselijk verkeer

zie ik ook zwanen keer op keer

Hoewel ze soms als een lelijke eend

worden beschouwd

Omdat zij geen partner hebben

en zijn getrouwd

 

Maar vriendschappen zijn voor

hen een kostbaar gebaar

Geen sexpleziertjes,  geloof me maar

Ik vind dat deze zwanen

Het waard zijn om te prijzen

En wil langs deze weg hen

hulde  bewijzen.

 

TROUW IN HET ZONNETJE

Een vriendin belde me laatst op, ze zei: "Iet ik wil wel weer een poosje een krant. Trouw is wel een christelijke krant he?"

Ik zweeg even en zei: "zij zeggen zelf van niet".

Maar vervolgde mijn vriendin: "er staan toch rouwadvertenties in met Bijbelteksten?"

"Ja. zei ik, dat geeft er in ieder geval  een christelijk tintje aan".

En rouwadvertenies worden veel gelezen. Dus...

 

Een opmerking van een andere vriendin:

"Ik vind "Trouw" een goed blad: minder papier, meer inhoud".

    

Het was koud achter op de brommer. Mijn schoonzusje zei:

"Ik weet er wel wat op" en stopte onder de rugkant van mijn trui een krant.

Zij vervolgde: "t Is zelfs een krant met ruggegraat".

Ik vulde aan: " ja. en een blad dat ons de oorlog door hielp"

    

Op een poster zag ik (enkele jaren geleden) "Trouw de beste krant van Nederland".

Ik keek er naar en dacht: "nu dat mag toch ook wel eens in de krant".

BEROUW KOMT NA DE ZONDE

Ja daar wordt verschillend over gedacht

En dit hebben sommigen van hun stuk gebracht

Zonden, men weet soms niet wat dit is

En vinden vergeving niet als een gemis.

Ach ja, aan het einde van je leven

Worden toch al je zonden vergeven

Diversen hebben dit in hun achterhoofd

Zonden vergeven was hun toch beloofd?

   

Maar nauwgezet leven, was niet hun streven

Vrijheid blijheid, dat vinden zij het ideaal

En dit kan nu nog allemaal

Men denkt niet meer aan een God die ons ziet

Dat wij Hem kunnen bedroeven, ook niet

En toch blijft het zo dat God ons Zijn zegen wil geven

Aan hen die oprecht voor Hem willen leven

Die ook dagelijks met Hem om willen gaan

En Hem zo ook beter leren verstaan

   

Wij hebben van de wereld een chaos geschapen

En willen nu de brokstukken wel oprapen

Toch wil God nog steeds met ons opnieuw beginnen

Om zo ook mensen voor Zijn Koninkrijk te winnen

Onze knieën buigen valt niet altijd mee

Maar zo alleen wil Hij met ons in zee.

Vervuld van Zijn Liefde, vervuld van God Geest

Ook nu voor ons weer een naderend feest?

DISCRIMINATIE

Wat is discriminatie vandaag?

Voor u misschien een weet voor mij een vraag

Wat 'men' onder discriminatie verstaat

Daarmee komt men op de koffie vroeg of laat

\Wordt  een ouder iemand onderschat

Discriminatie noemt men dat

Gaat men daarentegen de jeugd voorbij

Dan is deze ook niet blij

De man discrimineert de vrouw, ook andersom

En deze zienswijze is wel dom

"t is het tegenovergestelde van de deugd

En andersom geeft het slechts vreugd

Maar dat is al eeuwen bekend

Daar werden we in de tien geboden al mee verwend

De heteroseksuelen of lebo's of homo's

Zitten niet allemaal op één lijn

Dus deze discriminatie is ook niet fijn

En de combinatie van beiden als bi-seksueel

Is een daarvan ook al teveel

Zonde wordt een normafwijkend gedrag genoemd

En al zijn de kerken daarvoor beroemd

Heden ten dage roept zij keer op keer

Zonde te noemen doet zo zeer

Nee men moet verdraagzaam zijn

En heel wat water doen bij de wijn

En als men daarover dan iets zegt

Noemen ze dit slecht

Men wordt dan weer gediscrimineerd

Nu, dat vind ik niet verkeerd

Want deze discriminatie

Vind ik een gratie.

GEBORGENHEID

Donderend geraas. golven huizenhoog

Maar in een rotsspleet zit een vogel droog

 

Zij weet zich veilig in gevaren

En slaapt temidden van de woelige baren

 

Geen onheil kan hen deren ook als het water wast

En van al de stormen heeft zij weinig last

 

't Is als een Noach in de ark, die met al de zijnen

Een schuilplaats hadden met de dieren, groten, kleinen

'

t Is als een vrucht in de moederschoot

Ook daar is de geborgenheid groot

 

't Is als een kuiken die bescherming zoekt bij de hen

Of als een vis die zich thuis voelt in de ven

 

Ja, die geborgenheid is groot

Een schuilplaats in alle nood

 

Heer laat ons ook zo mogen schuilen

Als het leven is om te huilen

 

U bent de Rots  van ons vertrouwen

De Eeuwige waarop we kunnen bouwen.

O, DIERBAAR PLEKJE GROND

Wat is dit lied vroeger veel gezongen

Door ouderen en door jongen

Maar nu staat Nederland niet zo goed bekend

En ouderen trekken nu aan het kortste end

     

Maar er zijn nu toch ook wel wakkere mensen

Zij hebben ook nu nog bepaalde wensen

En laten zich niet ondersneeuwen door moderniteit

Ja zij hebben zich zelfs daarvan bevrijd

     

Want zij weten hoe het vroeger is geweest

Al was het vroeger ook niet altijd feest

Maar de liederen uit "zing je nog mee?"

Maakten iedereen wel wat tevree

     

Daar sprak geestdrift uit en frisse moed

Zelfs in de oorlog, hoor je het goed?

En door dit dappere voorgeslacht

Hebben velen het zover gebracht

   

Maar het is wel even zoeken

Wat je heden ten dage nog kan boeken

Want alles past niet meer in Nederland

Hollands trots, kan nu wel aan de kant

 

Zitten achter de computer, spelen daar hun spel

Twitteren en faceboken vele uren, begrijp dit wel

Begrijpen van de ouderen niet veel

Soms geeft dit volgens mij ook veel gekrakeel

     

"Jongelui, doe het maar rustig aan

Wij ouderen zullen jullie wel voorgaan".

Ja. daar sta je nu wel van vreemd van te kijken

Maar oud wordt goud en trouw zal blijken.

WAT IK HOORDE EN ZAG...

Vrede betekent niet afwezigheid van het gevaar

Maar leven van de aanwezigheid van God.

 

Een gevleugeld woord moet men niet kortwieken.

 

Waar spaken de as naderen, zijn ze heel dicht bij elkaar.

 

Smart is een heilige engel . De enige door wie meer mensen groter geworden zijn dan door alle vreugde ter wereld.

 

Wij stervelingen moeten geregeerd worden door God,  want

anders zullen wij geknecht worden door tirannen.