OVER SCHAPEN GESPROKEN 3

Het was zondagmiddag en prachtig weer.

De dominee liep met zijn vrouw en kinderen te wandelen door het Groninger landschap.

Het landelijk pad was aan de ene kant omgeven door het koren, wat als gouden halmen ruiste.

Aan de andere kant was de sloot, die door een graswal was gescheiden van het pad.

Aan het pad stonden wat schapen waarvoor de kinderen bijzondere aandacht hadden.

Zij aaiden de schapen over de kop en niets leek zo vredig als dit tafereeltje.

Totdat ...de domineese plotseling de schrik van haar leven

kreeg, omdat een schaap op haar toekwam en met zijn horens in haar rug duwde, richting sloot.

Het liep gelukkig goed af.

Maar de kinderen stonden wel verbaasd te kijken.

Zij hadden zo'n goede indruk van schapen gekregen, wat zeer waarschijnlijk was beïnvloed door de slaapliedjes die ze hadden geleerd.

Zij wisten niet dat schapen ook zo bokkig konden reageren.

En ...het was niet eens een zwart schaap.

P.s

Kun je nu begrijpen dat het voor mensen soms moeilijk is om de schapen van de bokken te scheiden?

OVER SCHAPEN GESPROKEN 2

"Frans, wil jij Noortje even in de wei brengen?"

Noortje was het schaap wat aan de landweg stond met een stick omdat het gras daar groener was dan de wei.

Frans die een dagje bij zijn moeder op bezoek was, liep naar buiten.

Na een poosje kwam hij weer naar binnen en zei:

"Ma het is misschien slimmer dat u het doet, want Noortje is zo boosaardig tegen mij en stampt met z'n poten op de grond, als ik bij hem wil komen. En met z'n horens in contact te komen lijkt me geen pretje.

Moeder ging naar buiten.

Met verbazing zag Frans  even later hoe gewillig Noortje met zijn moeder meeging naar de wei.

Toen ze binnen kwam zei ze: "Ja Frans de schapen kennen mijn stem en voegde ze eraan toe: "je hebt herders en huurlingen.  Frans grinnikte.

Wordt vervolgd

OVER SCHAPEN GESPROKEN

In onze jeugd zongen velen een liedje voor zij slapen gingen, waarvan de laatste regels luidden: "Laat mij van Uw grote kudde toch een heel klein schaapje zijn."

Toen we een schaap werden bleef het nog weleens achterwege. Of we gebruikten andere woorden.

De eerste zin  heb ik uit een boek van Maarten 't Hart:

DE SCHRIFT BETWIST.

Maarten was een schaapherder, dat wil zeggen dat hij nog weleens op de schapen van een bevriende boer paste.

Ook ik ben niet onkundig wat schapen betreft, omdat wij een poosje op een boerderij gewoond hebben in Drenthe en wij daar ook op een schaap moesten passen.

Dat kwam zo. Wij hadden daar een behoorlijk stuk grasland achter ons huis, wat eigenlijk regelmatig gemaaid moest worden. Maar dit zagen we niet zo zitten omdat de grond heel hobbelig was.

Een schapenboer uit de buurt bood ons een schaap aan in ruil voor het gebruik van de schuur, waar hij zijn gereedschap kon plaatsen.

Maar het schaap tierde niet echt, het liep maar te blaten

om zijn vrouwtje en probeerde weg te lopen.

Dus werd er met hulp van een actieve zwager een behoorlijk hekwerk geplaatst.

Gelukkig hoefde het schaap niet heel de winter bij ons te blijven want de boer bood het schaap gratis onderdak aan.

Toen Bonti, want zo hadden we het schaap genoemd, terug kwam bleek zij drachtig te zijn. En zo mochten we het beleven dat we bij de bevalling waren van een nieuw schaapje.

Het was voor ons een sensatie en ik zei tegen mijn man:

Het is geen wonder dat de schrijfer Anne de Vries, want die heeft in die omgeving gewoond, zulke leuke kinderboekjes kon schrijven over de natuur. Je waant je toch in een andere wereld.

Wordt vervolgd:

STERIEL

Wij hebben in de kerk een nieuw leidboek. Met honderden verschillende liederen. Te kust en te keur.

Een ding is niet zo prettig dat je er eigenlijk een aparte tas voor moet hebben.

Het feit is dat in het verleden er ook wel mensen naar de kerk kwamen met een Bijbeltas. Veelal met een zwarte kleur.

Mijn man heeft zoiets ook nog meegemaakt in een plaats op het platte land en heeft naar aanleiding daarvan een gedicht gemaakt met de naam steriel. Wat ondeugend?

 

STERIEL

Het onkruid is gewied, de paden zijn geharkt

De emmers staan geschuurd te pronken

De kerkklok beiert koop'ren klanken op de markt

Een dorp in zondagsrust verzonken

 

Schuif'lend gaan de voeten op het zandig pad

Het kerkvolk 't wekelijks werken zat'

Trekt naar het Godshuis in een zwarte doek

de Bijbel en het oude psalmen boek

 

De organist, bezweet, laat orgel tonen dreunen

Een handdruk van de dienstdoend ouderling

Waarbij de blaasbalg nog wat na blijft kreunen

De pastor trekt van leer, de hoorder verzinkt in mijmering

 

De gemeente schrikt weer op, bij het horen van het amen

Ieder vouwt eerbiedig de handen samen

Zij keren naar hun huizen weer

Nog een halve dag, dan begint het leven weer.

 

F. Bezemer (1928-1985)

WAT BEWOGEN BEELDEN IN ZWOLLE

Gisteren was het de laatste dag dat je het ijsfestival kon bekijken in Zwolle. Het thema was het 200 jarig bestaan van het koninkrijk der Nederlanden.

Gewapend met mijn fototoestel ging ik j.l vrijdag naar het festival.Het was een prachtig geheel. Helaas kreeg ik bij de eerste foto een berichtje op mijn fototoestel dat ik op moest passen omdat de foto's niet zo scherp zouden zijn. Vandaar dat ik als opschrift nu heb, bewogen beelden wat je in tweerlei opzicht dus kan opvatten.

Wat ik ook wel intereressant vond dat zij voor de beelden

(sculpturen) 250.000 kilo sneeuw hebben gebruikt en 250.000 kilo ijs.

Dat er voor het gehele object 40 professionele

sneeuw en ijskunsteraars uit de landen:

Ierland,Hongarije,Canada,Rusland, Tjechië, Estland, de verenigde staten, Engeland, Zwitserland

Finland  België en Nederland hebben deelgenomen

Enkele foto's wil ik hier toch nog plaatsen, wat te maken heeft met het koninkrijk der Nederlanden

  

De drie prinsesjes op het bordes

PRINS WILLEM VAN ORANJE

KONINGIN BEATRIX GEKROOND IN 1980

HET OLIFANTJE VAN PRINS BERNHARD

REGENTES EMMA ONDERWIJST WILHELMINA

HET PALEIS TE NOORDEINDE IN DEN HAAG

IK HOU VAN BLOEMEN SCHILDEREN

STERREN EN STERRENBEELDEN

Bij het programma "De slimste mens" kwamen de sterrenbeelden ter sprake.

Maarten van Rossum mocht ook zijn mening ter sprake brengen En dat deed hij met veel verve.

Hij was er op tegen en stak dat niet onder stoelen of banken.

Tijdens dit programma dacht ik ineens dat ik ook nog een gedicht (rijm) over sterrenbeelden had gemaakt wat ik nu met u wil delen.

 

STERREN EN STERRENBEELDEN

Ik ben een ster, zei Jupiter

en kan het mooiste stralen

Daarvan geloof ik geen snars, zei Mars

en kan daar flink van balen

En ook de Grote Beer kwam in het geweer

En alle andere sterren

Zij waren allemaal aan het kibbelen

Je hoorde ze al van verre

Zij  waren helderziend,

dat was bij iedereen bekend

Maar met hun gekibbel

trokken zij wel aan het korste end

En wie het helderst scheen,

dat kon men zelf toch niet bekijken

want waar het helderst  licht scheen,

zou pas in het donker blijken

Ik hoor dus, zei Saturnus

dat we allemaal willen schijnen

Jij in jouw klein hoekje en ik in het mijne

Nu zal in de toekomst blijken

welke ster aan 't firmament het meest zal prijken

Want we weten met z'n allen

dat sterren ook kunnen vallen

En er zijn ook dwaalsterren zoals je wel weet

dus ik hoop dat je dit niet vergeet

De sterren waren onder de indruk

van deze wijze praat

En waar het nu op aanlomt is... de daad

 

Sommigen hebben wel sterren aangebeden

echter zonder goede reden

En dat was me wat

Want daarna vielen zij in het zwarte gat

 

Ps

Dit is niet wetenschappelijk bewezen

Daarom moet je dit maar met een korreltje zout lezen

 

DE WATERMAN

VOORHEEN DE KLEUTERSCHOOL VAN PERNIS

 

Deze  foto van de ''oude'' kleuterschool kreeg ik toegestuurd van een oudleerling van de kleuterschool destijds.

Ik vond het wel leuk want op die kleuterschool was ik zelf kleuter en kleuterleidster geweest.

Allerlei herinneringen komen dan weer naar boven.

Ik herinner me de leuke sprookjes gordijnen  nog wel.

Ze waren wel wat korter zodat je over de gordijntjes naar buiten kon kijken.

Hier werd heel wat afgeknutseld, gezongen en gespeeld.

Het sfeertje kan ik me ook nog wel herinneren.

Gezellig en roezig, maar ook stilte spelletjes werden er beoefend.

We waren echt wel de tijd vooruit op diverse gebieden.

Ook de boekjes van van der Hulst zorgde voor een sfeervol

voorleesuurtje. ik geloof dat de Pinkeltjesboeken ook wel gebruikt werden.

Kortom wat leuke herinneringen uit de "oude doos".

 

Toen onze mop een mopje was, met grote broer (1936)

ZEVEN PINGUÏNS OP EEN RIJ.

BIJ DE TIJD?

Met was geschilderd    I.B.K.

EGOÏSME

Het werd ons vroeger al geleerd

Ik ben de tweede is verkeerd

Want ik kom eerst en jij bent twee

Hij is de derde, stam plus t

 

De eerste klap is een daalder waard

En goud is voor de eigen haard

Dat zet ik jouw een keer betaald

Wie 't eerste komt wie 't eerste maalt

 

Het egoïsme spant de kroon

Bezit voert steeds de boventoon

Bij ons draait alles om de poen

Want je wilt voor de ander niet onder doen

 

De wereld zetten we op z'n kop

Wie slim is werkt zich hoger op

Verdienen komt, voordat wij geven

Een mens moet ook toch zelf nog leven

 

Het eerst kom ik, daarna komt God

De Bijbel komt pas aan het slot

Excuses eerst en dan vergeving

Het dankgebed komt na genezing

 

God wil in jou leven de eerste zijn

Buiten Hem, valse schijn

God wil in jou leven de laatste zijn

Jou bestaan, Zijn domein .

 

UIT: "SHALOM-LIEDEREN"

F.L.A. BEZEMER (1928-1985)

TOEKOMSTDROMEN

Al diverse malen ben ik via de tevee geconfronteerd met toekomstdromen.
En in de wetenschap van de technologie zijn eral heel veel dingen in wording. Om te griezelen soms. Al zijn er dingen bij die je verwonderen.Een huisrobot bijvoorbeeld is best gemakkelijk in bepaalde omstandigheden.
Maar ik moet er op dit moment niet aan denken.
Maar het leven is er niet gemakkelijker op geworden met alle tecnische vooruit gang.
En waar vroeger geen woord aan verspilt werd lijkt tegenwoordig hoogst aktueel.
Wanneer vroeger iemand overleed zei men, hij is uit de tijd.
En voor christenen was het bijna vanzelfsprekend dat je naar de hemel ging.
Hoe het daaraan toeging ja dat was in de Bijbel naar voren gebracht.
Het zou daar zo goed toeven zijn.
Het werd omschreven;
Iets wat geen oog heeft gezien
en geen oor heeft gehoord
en in geen mensenhart is opgekomen;
Dit is alles wat God weggelegd heeft voor wie hem liefhebben.
Over de andere kant  van de hemel de hel, werd niet veel gesproken in onze omgeving.
En twijfelen was niet in.
Maar dat is allemaal veranderd in onze maatschappij.
En het gevolg was, dat we er bijna geen touw aan vast konden knopen.
Ja zelfs iemand die zijn christelijke overtuiging naar voren bracht werd aangekeken of hij of zij uit de oude doos kwam.
Studeren in de Bijbel komt wellicht bij theologen nog voor.
Maar veel leken houden het voorgezien, zodat zij het ook niet kunnen weerleggen.
Maar gelukkig het schip kan keren ook het schip van de kerk. En daarom houden we de moed er nog in.

VOOR DE AFWISSELING

HET EEUWIGE LEVEN

Het allerbeste komt nog na de dood. Dat is een uitspraak die je wel eens hoort, al is het zelden tegenwoordig.
Wij willen liever op aarde blijven hoe beroerd het er soms ook uit ziet.
Een geheel ander voorbeeld uit de geschieden is de Duitse predikant Bonhoeffer die in de gevanenis zat en zijn laatste preek hield voor zijn mede-gevangenen.
Toen de preek bijna beeindigd was kwam er een bewaker binnen en nam hem mee. Hij was ter-dood-veroordeeld.
Zijn laatste woorden waren tot de medegevangenen:
"Dit is het einde, voor mij het begin van hét leven".
En in de kerken is het een uitspraak van de geloofsbelijdenis: "Ik geloof in het eeuwige leven".
Als christen kun je daar toch niet om heen.
Toen mijn man stervende was heb ik zijn uitspraken goed onthouden.
Hij was degene die van tijd tot tijd in zijn leven  de opmerking maakte, je krijgt het straks echt beter.
"Maar... ik wil nog zo graag bij jou blijven".
Daarna zuchtte hij diep, "ik kan dat wel willen, maar niet kunnen".
Met een tevreden gezicht is hij spoedig daarna overleden en ik denk dat hij gelukkig bij de Heer is. Nu had hij daar al een goede band mee in zijn leven.
Iemand heeft tegen hem de opmerking weleens gemaakt;
"Jij bent echt een bergrede christen"(Mattheus 5 uit de Bijbel).
Nu groter compliment kun je niet ontvangen, dunkt me.

VOOR EEUWIG JONG dan INVRIEZEN?

Toen ik een twintig jaren  geleden iets dergelijks hoorde bij  het programma "Brandpunt" liepen de griezels mij over het lijf.
En naar gewoonte in die tijd reageerde ik met een gedicht
wat ik ook u niet wil onthouden.

EEN BRANDEND VRIESPUNT
Het zij me vergund
Om iets te vertellen over een brandend punt
Dit moet je echter niet letterlijk verstaan
Omdat het over een vriespunt wil gaan
Want anno 1990 hoef je je gezicht niet te verliezen
Want je kunt je bij de dood je gewoon in laten vriezen
Dit  lijkt wel lijdelijk, maar is slechts tijdelijk
Want over een jaar of wat
Word je weer ontdooit, ja dat is me wat
De wetenschap staat voor niets
En dat is me nogal iets
Het lijkt wel een sprookje maar is het niet
Dit doet mij toch wel verdriet
Wat al is het een technisch wonder
Het geeft toch ook wel gedonder
Want als de knoppen zijn doorgeslagen
Moet je naar de uitkomst maar niet vragen

ik wil langs deze weg de zaak eens omdraaien
En vragen : laat toch eens een frisse wind waaien 
En als je dan de Bijbel neemt als ondergrond
\Word je geest weer helder en je denken gezond
En als je dan voor de Heer wilt kiezen
Hoef je je gezicht niet te verliezen
Want bij je sterven heb je dan recht op een eeuwig leven
Dit lijkt mij een beter streven
Ik ben nu blij dat het mij is gegund
Om een komma te zetten achter dit brandend vriespunt,
Wordtvervolgd:

WAAROM LIJDEN EN DOOD?

Wij horen het voor de nieuwsberichten

Ook rondom ons moeten we er voor zwichten

Oorlog, ziekte confrontatie met de dood

Het verdriet is daarom  ontzettend groot

Waarom o God moet dit gebeuren

Waarom is ons leven zo vol treuren?

Sommigen geven God de schuld daarvan

Roepen naar Boven of het niet wat anders kan

 

Aan het begin van de schepping was het zo niet

Er was enkel vreugde en geen verdriet

Adam en Eva gingen met God om als vriend

Dachten dat zij dit ook hadden verdiend

Maar toen heeft God hen op de proef gesteld

Dit wordt in het begin van de Bijbel vermeld

Van alle bomen in het Paradijs mag je eten

Behalve van de boom van kennis van goed en kwaad

Die in het midden van de lusthof staat

 

Helaas vergaten  de eerste mensen Gods verbod

De dood zou er op volgen dat was hun lot

En ik zeg het nu in 't kort even

Zij zijn uit het Paradijs verdwenen

De gemeenschap van God leek nu verleden tijd

Toch heeft God de schepping van de vloek bevrijd

Hij zond Zijn eigen Zoon om de straf te dragen

Zo kreeg de mens weer eeuwigheidswaarde

En als we dit geloven en belijden

Zal God ons allen van de vloek bevrijden.

EEN GEGEVEN

Niemand weer wat leven is

Alleen dat het een gegeven is

En van dit geheimenis

God het begin en het einde is

 

Het gemis dat eens bezit is geweest

schrijnt het allermeest

 

Wie bruggen bouwt

graaft geen kuilen

 

Of je nu ziek bent of gezond

Humor groeit op elke grond

DE REGENBOOG IN DENEMARKEN

DE REGENBOOG IN ZAMBIA

GELOOF

Ik heb de strijd zo vaak verloren

Er is in mijn leven een lach

Omdat ik in God geloven mag

Want in Hem word ik opnieuw geboren

 

De regenboog staat aan de wolken

Eeuwig teken van Gods trouw

Hij zegt tot mij: Ik houd van jou

Ja, Zijn liefde is voor alle volken

 

Hij heeft de strijd voor ons gewonnen

De duivel kruipt nu in zijn schulp

Ik leef alleen nog met Gods hulp

Want in Hem is 't leven weer begonnen.

 

F.L.A. Bezemer 1928-1985

(Uit de bundel "Shalomliederen")

ONTWERP FRED BEZEMER

Omslag van de bundel `Shalomliederen`.

VERVOLG: DE ZONDVLOED

Wat vooraf ging:

Noach had een boot (een ark)  gebouwd in opdracht van God.

Met de voorspelling dat er een grote vloed zou komen, waarbij de toenmalige boze wereld onder water zou komen te staan.

Alleen Noach en zijn gezin mochten het schip in, evenals de dieren twee aan twee.

God zelf sloot de deur achter hen toe

En toen begon het te regenen en hoe

De regen viel in stromen neer

En de straat leek spoedig een meer

Ja, dit was voorzegd, door Noach  Gods knecht

En de mensen begonnen te roepen en te gillen

Zij wilden toen ook de boot binnen

Maar zij hadden zich in God vergist

En nu de boot gemist

Het water is zo hoog gekomen

Hoger dan de hoogste bergen en bomen

Maar Noach en zijn  gezin  bleven droog

Al steeg het water nog zo hoog

Na 40 dagen en 40 nachten

Bleef de boot op een berg wachten

Toen deed Noach een venster open

En liet een raaf los en deze bleef weg

Daarna liet hij een duif uit

Maar het duurde maar even

Of de duif  kwam weer terug

Toen wist Noach het vlug

Dat het nog niet droog was

Daarna werd er weer een duif uitgelaten

Die hield de droge plekken toen in de gaten

En kwam terug met een takje in zijn bek

Nu was de uitkomst lang niet gek.

De bomen waren nu niet meer kaal

Ze mochten straks weer op aarde leven allemaal

Noach zijn vrouw en zijn kinderen

en de dieren allemaal

zongen een loflied in hun eigen taal

Zij kwinkelierde en zij zongen

Zowel de ouden als de jongen

"O God, wat bent U onuitsprekelijk trouw"

Toen antwoordde God:

" Ik hou ook veel van u en jouw

Ik beloof dat wat Ik nu heb gedaan

Nooit meer zal doen daar kun je van op aan

Als teken geef ik de regenboog

Kijk nu daarom maar omhoog".

 

Dit verbond is nu nog van kracht

En geldt van geslachten tot geslacht

Zalig zijn zij die aan Gods woord gehoor geven

Zij hebben recht op een eeuwig leven. 

DE ZONDVLOED vrij vertaald OP RIJM

Zeg wisten jullie het al

Dat Noach de beste stuurman was aan wal

Hij had zelf zijn boot gemaakt met pek besmeerd

En tot de mensen zei hij: "Mensen jullie doen verkeerd

jullie luisteren niet meer naar God

En luisteren niet meer naar Zijn gebod"

Maar de mensen lachten hem uit

En zij riepen: "sliep uit, sliep uit

Wie gaat er nu een schip op het land besturen"

Maar dat moesten zij wel bezuren

Want God zelf had deze opdracht gegeven

En wie naar God luisterde mocht blijven leven.

Want er zou een grote watersnood komen

Het water zou komen tot aan de hoogste bomen

Niets zou er meer op aarde blijven leven

Omdat de mensen zoveel kwaad hadden bedreven.

Alleen Noach en zijn gezin

Mochten straks de ark wel in.

Dat kwam omdat hij een vriend wilde zijn van God

En wilde luisteren naar Zijn gebod

Ook de dieren mochten mee

Van elk soort waren er twee.

Als eerste kwam de giraffes aan

Zij bleven even voor de loopplank staan

En staken hun lange nek vooruit

En namen toen hun besluit

Twee zebra's hadden de uitnodiging ook aangegrepen

en liepen heel vrolijk met hun strepen

Twee eekhoorns kwamen ook naar de boot

Met in hun poot nog een lekkere noot

Twee schapen en twee apen

Twee eksters en twee spreeuwen

Twee tijgers en en twee leeuwen

Twee uilen kwamen ook naar de boot

ook twee kikkers kwamen kwakend uit de sloot

En weet je wie er ook aan kwam

Het vrouwtje schaap en de ram

Van elk dier kwamen er twee

want dat bracht straks de uitbreiding mee

Ook aan eten en drinken werd gedacht

Alles werd naar de boot gebracht

Toen kwam Noach met zijn gezin

Deze gingen als laatste de boot in.

God zelf sloot de deur achter hen toe...

Wordt vervolgd:

DE ZONDVLOED

Geschilderd door Govert Bax

SOORT ZOEKT SOORT

Op het hoekje van de straat kwamen er nieuwe buren.

Ik zag ze komen en belde even bij hen aan om kennis met hen te maken,wat zij zeer op prijs stelden.

Het was een echtpaar met een baby

Zij stelde zich voor als Jack en Florence.

Hij was Nederlander van geboorte en zij Africaanse.

"Misschien kan ik iets voor u betekenen", zei ik, met  de suggestie erbij voegende; " op de baby passen of zo".

Nu dat was koren op de molen. Want Florenece kende helemaal geen Nederlands en wilde dit zo spoedig mogelijk leren.

Jack vertaalde de woorden van zijn vrouw, die vroeg, wat zij mij dan moest betalen.

"Nee", zei ik spontaan, "dat mag u rekenen als burenhulp".

Het viel me echter niet zo mee om spontaan te blijven.

Jack moest de volgende dag naar Nigeria waar hij zijn werk had en kon zijn vrouw niet meer vertalen naar mij toe.

En ik kende geen woord Engels.

Gelukkig hielp mij een andere buurvrouw mij, evenals mijn dochter die haar taak vervulde per telefoon.

Ik kreeeg ineens de neiging om Engels te leren, maar ik ben toch achteraf blij dat ik het bij die neiging heb gehouden. Ik moest nu met handen en voeten mij verstaanbaar maken

Toen Florence de beginselen had geleerd van de Nederlandse taal kwam het haar goed te pas, dat ik zo duidelijk Nederlands sprak.

Naderhand kreeg zij van de leraar te horen dat ze zo snel leerde.Florence speelde mij dat compliment toe, en zei in voor mij begrijpelijke taal: dat komt door u", wat mijn gebrek aan talenkennis  vergoedde.

Op een gegeven ogenblik merkte ik ook dat zij christenen waren. Ik kocht een Engelse jeugd-Bijbel (bij de Slegte) met prachtige platen erin, waar zij heel blij mee was.

Ook bracht ik een cassette mee met Engelse gospelliederen, wat ons duidelijk inspireerde.

Ja, soort zoekt soort. 

ONTWIKKELINGSHULP

'k Zou wel christen willen worden
Maar zijn er dan nog volle borden
Rijst speciaal bij de chinees om de hoek
En bij de koffie een gevulde koek
Een etentje hier en een etentje daar
En een groot glas pils op de hoek van de bar
"k Zou wel christen willen zijn
Maar zijn mijn vakanties dan nog fijn
Een kamer met bad in een chique hotel
Een koel glas chapagne met gestoofde forel
En 's middags gaan zonnen op een heerlijk gazon
En 's avonds een film, maar wel op balcon
Tweederde lijdt honger, zag ik op de teve
Ik zag toen de wereld daar zat ik wat mee
Verkoop wat je hebt en geef het maar weg
De maaltijden voortaan zonder beleg
Weg mooie vakantie, weg koffie met koek.
Hoe leeft die Chinees dan, daarginds op de hoek?

Fred Bezemer  (1928-1985)

EEN GRAPPIG TAFEREELTJE

LICHT IN DE DUISTERNIS

Een licht zo groot zo schoon/, gedaald van

's hemels troon/ Straalt volk bij volk in 'd ogen Terwijl het blind gezicht

Van 't heidendoom verlicht

En Israél zal verhogen.

Dit lied herinner ik me nog uit mijn kindertijd.

Het was de lofzang van Simeon, een oude man die leefde in de tijd van Jezus geboorte.

Hij had een verziende blik, een profetische blik.

Hij zag wat het kind Jezus zou bewerken. Waarom het naar de aarde was gekomen. Dit lied werd vroeger ook in de kerk gezongen. Of ik er als kind veel van begreep?

Nu dat denk ik niet. Maar het werd me als het ware

ingeprent (geindoctrineerd zouden we tegenwoordig zeggen)

wat echter niet negatief hoeft te zijn.

Het lied werd uit volle borst gezongen En ik denk dat het bij de meeste kerkgangers ook met het hart werd gezongen.

Het was oorlogstijd en de tijden waren onheilspellend.

Er waren al zoveel mensen  gesneuveld en gevangen genomen.En steden vernield.

Maar toch de kerken waren te klein.

Zodat ook in het jeugdgebouw diensten waren.

De preek was meestal sober maar wel diepgaand.

Een belevingswereld zat er achter het lied:

Een licht zo groot zo schoon, gedaald van 's hemels troon. gaf de mensen weer moed.

Ik kan me nog herinneren dat mijn vader een piepklein

bijbeltje bij zich had. En ik verdacht hem ervan dat hij dit kleine boekje hem tot troost zou kunnen schenken wanneer  hij opgepakt zou worden.

In ons gezin werd niet zoveel gesproken over het geloof.

Maar er werd wel naar geleefd.

En alles was christelijk wat de klok sloeg. De school, de jeugdvereniging de politiek de biblotheek.

In een beschermd millieu ben ik dus opgevoed. Enghartig dus? Nu zo heb ik het niet beleefd.  En ik ben blij dat mijn ouders de doopbelofte bij de kinderdoop hebben waargemaakt.

Maar je ogen gaan wel open als je naderhand tot de ontdekking komt dat het niet vanzelfsprekend is dat je gelooft, je kunt dit haast niet geloven.

Maar bij het geloof komt ook de twijfel om de hoek kijken.

Dat is in deze tijd nog zo.

Aan alle kanten word je bedreigd door de boze.

De duivel gaat voort als een briezende leeuw. En hij komt soms op kouzen voeten.

Waakt dan, zodat er niet een ontgoocheling plaats vind.

Een somber beeld wat ik nu schets? Nee want in het duister straalt een licht,zo groot zo schoon, enzovoort.

Het kan gebeuren dat ook in deze tijd de ogen weer geopend worden voor dat licht. Het Licht.

WIJSHEID EN GELUK

Enkele jaren geleden heb ik een blad uitgegeven dat de titel kreeg van "DE NIEUWE PRINSES"

Ik vond daar een gedicht in van wijlen Jos Brink  wat ik u niet wil onthouden op deze dag.

WIJSHEID EN GELUK

En uit het Oosten kwamen er drie wijzen

op deinende kamelen en zij reizen

met strakke kaken verder naar het teken

het kan nog dagen duren of weken

Zij reizen verder, verder en nog verder

Een kleine kudde zoekend naar een herder

 

Zij zoeken het geluk dat in het kleine

te vinden is, aan het einde van de woestijnen

daar waar de steppen zomaar zullen bloeien

Zij zoeken naar de kleinen

tot de allergrootste van de allerbesten

En nergens zijn er wijzen uit het westen.

WAT IK HOORDE EN ZAG

Een matroos viel in het water. Hij uitte een noodkreet met de volgende woorden: ´O, God help mij`.

Daarna werd er een touw geworpen waaraan hij zich op kon hijsen.

Hij vervolgde zijn gebed met: "God het hoeft niet meer, ik heb al hulp".

 

Een bekende politicus uit Europa vertelde dat er een groot verschil is tussen nu en vroeger.

Vroeger was je een buitenbeentje als je niet geloofde.

Nu is het andersom, als je gelooft, ben je een uitzondering.

 

GIJ ZULT NIET DOODSLAAN

Toch is er iemand geweest die met goedkeuring

wapens heeft gebruikt.

Sint Joris namelijk

Maar daar wordt toch niet de draak mee gestoken?

DE FEESTDAGEN ZIJN VOORBIJ

Met de beste wensen zijn we het nieuwe jaar weer begonnen.

Wat er dit jaar gebeuren zal weet niemand zowel in het persoonlijk leven als in het wereldgebeuren.

Ik ben mij dit jaar erg bewust geweest dat je zomaar alles kunt kopen zover je portemonne het toelaat tenminste.

Je staat er niet altijd bij stil dat we in een land wonen

wat een beetje op luilekkerland lijkt.

Waar er mensen zijn die voor een ander op willen komen.

Voedselbanken, kerstpakketten, kringloopwinkels enzovoorts.

En toch is de vraag of we er gelukkiger op geworden zijn.

Sinds wij alles hebben zijn wij ook veel kwijt geraakt.

Of ligt dit nog op de bodem van ons bestaan?

En is er nog gelouterd goud?

Alles hangen we niet altijd aan de grote klok.

Er is nog stil verdriet wat niemand ziet.

En er zijn nog helden die Gods geboden nog willen naleven.

Ook al komen ze niet altijd voor het voetlicht.

Laat uw licht schijnen was mijn kerst en nieuwjaarswens

Zet uw lamp niet onder een korenmaat, zegt de Bijbel met wat andere woorden.

Of zalig zijn die nu treuren, want zij zullen vertroost worden.

En daar rekenen we op.