WANDELEN OP HET WATER MATTHEÜS 14 22-36

Misschien kent u wel allemaal

Dit wonderbaarlijke verhaal

De discipelen waren op het meer aan het varen

En bevonden zich op de woelige baren

De wind stak op de lucht was grauw

De discipelen waren druk im touw

Om de boot in evenwicht te bewaren

Hoe moesten zij het in hun eentje klaren

Want Jezus hun meester was naar de overkant

Zij hadden daaraan nu wel het land

Opeens zagen zij iets vreemds op zee

Een spookverschijning wat moesten zij daar mee

Zij schreeuwden en riepen: "een spook een spook"

Maar tot hun verbazing sprak de spook ook

"Ik ben het Jezus "weest  niet bevreest"

Ja, bevreest waren zij zeker geweest

En Petrus zei: "Heer laat mij tot U komen"

"Kom" zei Jezus en zonder schromen

Stapte Petrus over het water naar Jezus heen

Naar Hem opkijkend voelde hij zich niet alleen

Maar toen hij naar de golven keek daarna

Raakte hij in paniek en schreeuwde "Heer, ik verga"

Jezus pakte zijn hand  en bracht hem naar de boot

En toen was de verwondering wel heel erg groot

Want de wind ging  liggen en het meer werd glad

Zij bewaarden deze herinnering als een grote schat

Zij bogen zich diep voor Jezus neer

Zeiden:" waarlijk Gij zijt Gods Zoon" (zonder meer)

WONDEREN BESTAAN (naar de Bijbel)

Hoewel ik wat spierpijn heb hoop ik de weblog weer te starten. Misschien wat minder frequent als voorheen

Als eerste noem ik:

DANIËL VOOR DE LEEUWEN

Daniël werd in de kuil gegooid bij de leeuwen

Dit is meermalen gebeurd door de eeuwen

Wat had Daniël dan toch gedaan

Wel hij was voor God op de knieën gegaan

En dat werd niet op prijs gesteld

Dan moet je voor de leeuwen zo was gemeld

Koning Darius, kon geen rust vinden in de nacht

Hij was door zijn onderdanen in de val gebracht

En 's morgens vroeg ging hij heel alleen

Rechtsstreeks naar de leeuwenkuil heen

Hij riep: "Daniël heeft God nog aan jouw gedacht

En nog uitredding gebracht?"

En tot grote verbazing hoorde hij een stem

Was dit de eerste minister van hem?

"Jawel koning ik ben het zelf"

Klonk uit het onderaards gewelf

God heeft de leeuwenmuilen toegesloten

Zodat ik mij aan geen steen zou stoten

De koning was zeer ontroerd en snelde heen

riep" God liet Daniël niet alleen"

Daniël werd vlug naar boven gebracht

God had aan zijn trouwe knecht gedacht

Anderen die de kuil hadden gegraven voor hem

Moesten nu in de kuil, ik zeg het met klem

Aan het einde heb ik nu een vraag

Wie heeft zo'n groot geloof vandaag

Trouwens al is je geloof maar klein

Het geeft supermacht op elk terrein

Leeuwen, ze zijn er al eeuwen

Maar God kan hun muilen sluiten

En gaat zo het aardste boekje te buiten.

NAAR DE WINTERSPORT OF...

Of gewoon een pas op de plaats. Tot ziens t.z.t .

DE WERELD WAAR IN WIJ LEVEN

Hoe komen wij aan een wereldvrede vandaag?

Dit is voor velen een belangrijke vraag

Er zijn sommigen die zeggen dat het ook menselijk kan

Al de goede dingen bij elkaar, beweren zij dan

En de slechte dingen bewaren zij in het zand

Je ziet het soms in een omroepgids of in de krant

Totdat er een crisis in het leven komt

En je van binnen wel wat gromt

De wereld waarin wij leven is modern en progressief

Maar we hebben onze naaste niet hartelijk lief

Ik denk dat de Liefde nog steeds van boven moet komen

In ieder geval heb ik dit uit de Bijbel vernomen

Dit te aanvaarden is een christlijk gegeven

Want dan kunnen we pas een goede vrede beleven

Het kan dan gebeuren dat aids of drugs af gaat nemen

Dat echtscheidingen minder worden, dus minder wenen

Dat meer blauw op straat niet meer nodig is

Het gezag weer aantrekkelijk kan zijn als ik me niet vergis

Dat de vriendelijkheid van onze gezichten afstraalt

Omdat de invloed van de draak veel graden is gedaald

Als we de kern van het Evangelie  weer verstaan

Dan pas kunnen we weer nieuwe wegen gaan.

HET KAN VRIEZEN EN HET KAN DOOIEN

DE DUIF EN HET KRUIS

Die zondagmorgen was het weer raak. Door het geopende kerkraampje vloog er een duif naar binnen. Hij had gewacht op de preek van de pastoor (vanwege de rust denk ik)

Vloog om het houten kruis heen, wat achter het altaar stond en ging uiteindelijk op de dwarsbalk zitten aan de kant van de pastoor.

Met z'n pootjes op de balk geklemd en z'n kopje ineen gedoken bleef hij daar tijdens de preek zitten.

Totdat de pastoor amen had gezegd. Dan vloog de duif weer op dezelfde manier naar buiten als hij binnengekomen was.

De mensen genoten er steeds weer van als hij op deze manier de dienst meemaakte.

En een enkeling dacht diepzinnig: "ja zonder duif, (teken van de Heilige Geest) kan een preek niet bezielend werken.

 

Tenslotte nog een bezielend gedichtje over het kruis.

Wil in uw huis

aan Christus kruis

de plaats van ere geven

En menig kruis

wordt uit uw huis

door Christus kruis verdreven.

SCHEIDEN DOET LIJDEN

Vijf en veertig jaar geleden is de Evangelische omroep tot stand gekomen, wat ook dit jaar herdacht wordt.

Er is toen een scheiding gekomen met de NCRV omroep.

Wat vreugde heeft gegeven bij diversen, maar ook leed heeft veroorzaakt.  Wat precies de oorzaak is geweest is moeilijk te achterhalen. Een communicatiestoornis wellicht, wat bij veel scheidingen het geval is.

Wat volwassen niet alijd uit de doeken kunnen doen, kunnen kinderen soms wel.

Het volgende gesprekje helpt ons misschien om de zaken nauwkeurig te bekijken.

Anton en Henk sliepen op dezelfde kamer.

"'Anton",' zei een zesjarige jongen tegen zijn  tienjarige broer Henk, "je moet bidden om een nieuw hartje, dat heeft onze juffrouw gezegd."

Waar op de oudste  antwoordde: "Joh, je hebt er al een en als je er al een hebt hoef je er niet meer om te bidden?"

In deze beknopte weergave zou je mí. het verschil vroeger kunnen plaatsen tussen de EO en de NCRV. Ook een verschil tussen rekkelijken en preciesen?

Maar ieder ging zijn eigen gang en men polariseerde naar beide kanten.

Het min of meer grappige is dat mijn man destijds was gevraagd om aan de oprichting van de EO mee te werken.

Hij vond dit niet nodig . In dezelfde tijd werd mijn man door de heer de Boer, bestuurslid van de NCRV benaderd om zich beschikbaar te stellen voor het bestuur van de NCRV.

Ook daar bedankte hij voor in verband met gebrek aan tijd.

Gisteren heb ik wat boeken opgezocht die de geschiedenis van de NCRV weergegeven hebben. Ook een boek van de EO,uitgegeven bij het 40 jaar bestaan van de EO. Vooral de geschiedenis boeken van de NCRV, riepen bij mij goede herinneringen op. Een prachtig verhaal van Rik Felderhof over zijn bezoek bij de melaatsen in Afrika trof mij bijzonder.

Een de programma's van "Plein Publiek" onder leiding van Legien Kromkamp kwamen weer in mijn geheugen.

En voor de radio, Johan van Bodegraven met zijn bedelacties  voor goede doelen. Zij wisten toen ook wel van wanten.

En niet te vergeten de dagsluiters, pittig toch. En de toogdagen.

De NCRV is wel veranderd.

Maar ook de Evangelische omroep. Gelukkig verkettert men elkaar niet meer zoals aan het begin van de scheiding.

Ja zelfs een bijbelquiz wordt tegenwoordig gepresenteerd door beide omroepen.

De afgelopen jaren heb ik veel brieven geschreven aan beide omroepen.

Negetieven en positieven, als een soort dwarsligger.

Of dit altijd goed is overgekomen?

ik betwijfel dit, want ik hield soms wel van scherpschieten.

Maar desondanks heb ik er veel van geleerd en de jaren die mij nog resten hoop ik dat het positieve de voorkeur kan hebben.

Een mens  is nooit te oud om te leren.

Mijn laatste vraag in dit verband: "Werken echt alle dingen mee ten goede, voor degene die geloven?"

LASTEN EN LUSTEN UIT DE OUDE DOOS (1962)

Wij lagen op bed om uit te rusten

van de lasten en de lusten

Maar de rust was niet van lange duur

Want in het middernachtelijk uur

Kwam er een van de kinderen aangelopen

En daarna dicht tegen mij aangekropen

Och, dacht ik, laat hem die schik

Hij heeft nu een veilig onderkomen

En ik dacht zo verder te kunnen dromen

Maar de rust was niet van lange duur

Want na een klein half uur

Kwam nummertje twee

En die bracht gelijk veel drukte mee

Zij had dolle pret en duikelde bij ons in bed

Ik dacht even na, moest ik er nu uit

Voor deze spruit?

Och ik zou het zelf niet halen

Dus lag ik een poosje te balen

Mijn man beleefde van deze pret niet veel

En een tevreden snurkgeluid kwam uit zijn keel

Hij dacht dat het veilig was aan alle kusten

En na gedane arbeid was het goed rusten

Toen je zult het geloven of niet

Kwam nummertje drie eraan

Rechtstreeks naar zijn doel gegaan

Toen was de maat wel vol

Dit werd nu werkelijk wat te dol

Ik porde mijn man uit zijn dromen

En zei: "kijk eens wat er in ons bed is gekomen?"

Toen mijn man goed wakker werd zei hij met pret:

"Nou zij hebben de bloemetjes goed buiten gezet"

En huplakee, nam hij ze in z'n armen mee

Gelukkig hoorde ik ze daarna niet meer lopen

Maar dacht:

"Wordt het geen tijd om een gezinsbed te kopen?"

LICHTPUNTJES IN EEN DONKERE WERELD

In tijden waar veel van de Bijbel in discrediet is gebracht en veel mensen moeite hebben met het geloof,is het volgende misschien wel iets om wat op te fleuren.

Hans heeft voor zijn zevende verjaardag een kindercassette-recorder gekregen van een van z'n oma's. Met een echte microfoon, zodat hij zelf een cassette in kan spreken.

"Oma, wilt u een liedje zingen?"  Oma sputterde wat tegen en zei: "ja, maar ik weet niet welk liedje ik moet zingen ".

"Ik weet het wel", en Hans liep vlug naar boven om het liedboek van de kerk te halen.Terwijl hij het liedboek doorbladerde zei Hans, "o kijk eens hier staan ook liedjes in die je kunt zingen als je ziek bent. O dat is prachtig, dan kan ik zelf de liedjes zingen voor de microfoon en ze weer afdraaien als ik ziek ben".

Oma zong weldra: " lang zal Hans leven in de gloria", wat mij toepasselijk in de oren klonk.

 

Opa was ziek, al een hele poos en had veel pijn.

Meestal kon hij de pijn wel verdragen, hij was een geduldig mens.

Zover het in zijn vermogen lag, hield hij de boekhouding van het bedrijf nog bij.

Daarbij kwam hij ook wat zogenaamde pofklanten tegen. Hij noteerde ook hun achterstand.

Omstreeks Kerst werd er een grote schaal  fruit bij hem gebracht.

Toen hij de afzender las moest hij wel lachen en zei: "dit is van mijn grootste pofklant, in wezen is het eigenlijk van mijn eigen geld,  maar ik kan dit zeer waarderen.

En zijn gevoel voor humor kon ik waarderen.

BETER LAAT DAN NOOIT

Het is niet altijd rozengeur

het zit ook weleens tegen

niet overal waar liefde woont

gebiedt de Heer zijn zegen

  

Soms is na jarenlange strijd

het onheil niet te keren

en menigeen is dan geneigd

't geloof maar af te zweren

  

Maar wie in tegenspoed vertrouwt

op Jezus en Zijn werken

heeft nog wat van Hem tegoed

en telt Hij bij de sterken

  

Hij die vandaag Gods hulp niet ziet

verblind door angst en zorgen

op Hem vertrouwt ook in verdriet

die ziet het misschien morgen.

 

Irene Jonker

DE SPELERS EN HET SPEL

Er zijn soms verrassingen in het leven

Die je leven een andere wending kunnen geven

 

Het zijn dingen waarover je niet wilt schrijven

omdat het binnenpretjes blijven

 

Ja, ik ben best in m'n schik

met mijn eigen stukje 'ik'

 

Want soms lach ik op de IJsseldijk

En voel me dan als een koning zo rijk

 

Ik zie dan alles in z'n verband

Van ons vuile en schone Nederland

 

Ieder ploetert naar eigen kunnen

En dat moeten we elkaar ook gunnen

 

Maar begrijp dit wel

wij zijn slechts spelers van het spel

 

God de Heer regeert

al wordt soms het tegendeel beweerd

 

Hij houdt de touwtjes vast hierboven

daarom wil ik Hem hier loven

 

En Dr Kuitert van wie de titel is van dit gedicht

Heeft ook dit zelfde zicht

 

Hij speelt ook mee zoals wij allen

al is het dat ook wij eens vallen

 

Toch mogen we steeds opnieuw beginnen hoor

tot wij komen bij het hemels koor

 

Dan is het vallen en opstaan voorbij

en zijn we altijd blij

 

En verder is mijn vermoeden

dat voor degene die geloven

alls medewerkt ten goede.

MENINGSVRIJHEID

Ja, dat is er nog in Nederland en dat is maar goed ook.

Met al die verschillende mensen her en derwaarts  vandaan.

Alle hoofden in dezelfde richting is toch ook geen optie.

En dat is toch ook niet boeiend?

Maar het is wel prettig wanneer je zelf een keuze gemaakt hebt.

En zelfs een ontvanger bent van een bijzondere opdracht.

Soms kom je ook boeiende verhalen tegen, van andere landen en culturen.

Maar ook mensen uit je eigen land komen met interessante

ontboezemingen. Ja, wie verre reizen doet kan veel verhalen.

Al zijn die verhalen niet allemaal bemoedigend.

Want meningsvrijheid is er niet in elk land er is zelfs sprake van machtsmisbruik.

Ik las een keer een uitspraak van wijlen koningin Wilhelmina.

Zij was nog jong en pas koningin geworden, haar moeder was toen regentes voor haar.

Zij zag op een verjaardag allemaal mensen vanuit het balkon waarop zij stond met haar moeder, en ze zei:

"Zijn al die mensen allemaal van mij?"

Waarop haar moeder zei: "nee,  jij bent van al die mensen".

Dienaresse zogezegd.

En dit heeft niet alleen voor Wilhelmina gegolden, maar voor ieder die regeert.

Dient elkaar door de dienende liefde, zag ik op een oud bekertje staan, wat een van mijn zusters na liet.

En dat is nog steeds van kracht, ook voor een ieder van ons.

DANKLIED

Ik dank U Vader voor de goede dingen

Van vriendschap genegenheid en trouw

U gaf mij vrienden Heer, die ik als een haven

En als een plaatsje in de zon beschouw

 

U plaatste mensen om mij heen als bomen

Beschermend vaak bij storm en tegenwind

Bij wie wat ik mag overkomen

Een luisterend oor, begrip en liefde vind

 

U hebt ook mensen op mijn weg gezonden

Die in het duister zijn vermoeid ontwricht

Zij zoeken heling voor geslagen wonden

Dank U Heer, dat ik ze mag wijzen naar 't licht

 

Ik dank U Heer voor de allergrootste gaven

U gaf Uw Zoon, Hij stierf ook voor mijn schuld

U gaf de Bron waarvan ik mij mag laven

U gaf Uw Geest, die heeft mijn hart vervuld. 

OUDE WILGEN IN WINTERTOOI

FOTO  IET BEZEMER

HET GEWICHT WEER IN EVENWICHT ?

Voor de teve was er j.l donderdag een discussie over dikke mensen. De  psychiater leek het wel nuttig om een verhoging van de zorgkosten te berekenen voor degene die te veel gewicht hebben. Of daar wel wat inzit? Maar is knap eenzijdig. Want er zit ook een psychische kant aan het overgewicht zoals je kunt lezen in het volgende artikeltje:

HET GEWICHT WEER IN EVENWICHT.

Er zijn veel mensen in de weer met het gewicht.

Men tilt er zwaar aan.

Cursussen worden er gegeven bij de vleet.

Boeken om te vermageren zijn er genoeg. En telkens is er weer een schrijfster of schrijver die in andere bewoordingen verteld wat anderen hen voorgezegd hebben.

Ook op dit gebied is er niets nieuws onder de zon.

Teveel gewicht geen gezicht, dit schijnt het principe heden te zijn en dit doet pijn.

Het evenwicht is verstoord bij deze mensen. Ook het lichaam kent z'n grenzen en het verdriet kennelijk ook. Het is niet leuk als je spanningen moet verwerken met een abnormaal  eet of snoepgedrag.

Oja, ik weet het, de een vlucht in drank, de ander in drugs en een volgende neemt een sigaret als redmiddel.

We zijn allemaal wat onevenwichtig geworden En als je dit wilt toegeven ben je al een eind op weg naar verbetering.

De een is overbelast en vliegt van hot naar haar. De ander kijkt met lede ogen werkeloos toe. Dat is toch niet normaal te noemen niet evenwichtig.

De een rent z'n benen uit z'n gat (om het wat onparlementair uit de drukken) en de ander is zo overmatig met de geest bezig dat de lichaamsbeweging er bij in schiet.

Ja, nog erger, dat men nauwelijks in staat is om zich goed te bewegen.

De gezondheidszorg vaart er wel bij. Over evenwicht gesproken en over overgewicht.

Ja, spot er maar mee zul je misschien wel zeggen, je moet er maar mee zitten.

Och, wat relitiveren kan toch geen kwaad, of is dit onderwerp wat te gewichtig?

IK ZIE EEN POORT WIJD OPEN STAAN

"Ik zie een poort wijd open staan, waardoor het licht komt stromen.Van 't kruis waar ik vrij heen mag gaan om vrede te bekomen".

Ja, dat kan de hemelpoort zijn vlak voor je dood

Of in een crisisituatie, als je in grote angst heb gezeten en je met al die angsten naar Jezus bent gegaan met de  bewuste keuze erop of eronder.

Dam mag je weer opnieuw beginnen.

Je bent dan nooit meer de oude omdat je een nieuw leven hebt gekregen. Je bent bewuster gaan leven. De oppervlakkigheid is verdwenen. Er is een diepte gekomen die je niet voor mogelijk hebt gehouden op deze aardbol.

En als je de Bijbelse maatstaven voor ogen houdt kun je een diepte tegenkomen die niet te evenaren is.

"U bent soms veel te optimistisch" zei laatst iemand tegen mij. Nu dat te kun je er wel van afhalen. Maar ik ben ook goed gewend geweest, dat is gewoon reéel dunkt me.

Maar u hebt dat toch ook wel. Dat je weet hebt van een stukje hemel op aarde, een goed huwelijk, een gave vriendschap een prachtig muziekstuk. Een heldere blauwe lucht met de zon die schijnt.(en ijs op de sloot en op het meer).

Het zijn allemaal gaven van de Geest. Die mooie dingen zijn in u wakker gemaakt zodat u weet dat er een poort open staat waardoor het licht komt stromen.

Natuurlijk is er een gevecht gaande een strijd om het goede te behouden en het kwade te overwinnen, maar u hebt iets geproefd van het eeuwige leven.

Die poort staat open voor ons allemaal.

We worden aangespoord om het verleden achter ons te laten, om de wedloop  te  voltooien , die voor ons ligt.

Je kunt elkaar stimuleren of activeren En wanneer de een valt richt de ander hem weer op. Het negatieven veranderd in positieven.

Elkaar vergeving schenkend. Je bent niet alleen maar moedig maar ook leer je om zachtmoedig te zijn.

Die poort staat open ook voor mij.

Verheven dingen zegt u.

Ja zo kun je het bekijken. Maar dat verhevene geeft glans aan de gewone dingen van het leven.

Je leert weer van de natuur te genieten.

Van een heerlijk glas wijn bij feestelijke gelegenheden.

Ook uw medemensen bekijkt u met andere ogen. Die lopen zonder glimlach schenkt u de uwe. Het lijkt wel een paradijs op aarde.

Het goede wat in de mens gelegd is bij de schepping maar verstoord werd door de zondeval, wordt weer zichtbaar in de mens.Ze zien het en merken dat dat wij iets hebben van het eeuwige leven.

Het oude leven is voorbij , dank zij Gods onuitsprekelijke goedheid.

Die poort staat open voor jong en oud, voor ons allemaal

Natuurlijk weten we allemaal, dat wij hier geen blijvende stad hebben, maar Paulus, om een grote apostel aan te halen, roept ons op om te danken. Ten allen tijde. God de eer gevende.

Daartoe zijn we zelfs geroepen.

Ik zie een poort wijd open staan?

U ook?

WELLES NIETES

Het is zo'n twintig jaar geleden dat dit thema bij de NCRV op het menu stond. Het ging over  alternatieven huwelijken, kinderen krijgen via een bommoeder of zaad uit de koelcel.

Dat was in die tijd nog wel apart nieuws.

Via de teve had ik vernomen dat je je daarvoor op kon geven.

Ik hoorde zoveel dingen waar ik niet veel van wist, maar een ding wist ik zeker, het was bij mij nietes.

Ik werd uitgekozen om van de partij te zijn.

De presentatrice  vroeg mijn standpunten en keek verbaasd op, ik denk dat zij dacht, nu dat zijn ook standpunten uit het jaar nul.

Ik vertelde haar dat er soms mensen waren die het vrij normaal vonden dat man en man, vrouw en vrouw bij elkaar sliepen onder het motto Hoe kun je allleen warm worden. Spreuken ...

Ik vond de oplossing vrij eenvoudig, je neemt toch gewoon een electrisch deken?

Zij moest wel lachen om deze oplossing.

Een paar weken later kreeg ik de oproep.

Maar, werd bij de uitnodiging geschreven, dat ik niet moest verwachten zelf aan het woord te komen.

Ik vond dit maar niets en belde op om te zeggen, dat ik dat niet zo'n goed plan vond.  Ik ging niet voor de lol naar Hilversum. Zo'n interessant onderwerp vond ik het ook weer niet.

Nu er zou en uitzondering gemaakt worden, ik mocht interrumperen.

Nu bleek dat laatste nog niet zo mee te vallen, maar uiteindelijk is het me gelukt.

Ik heb het antwoord naar voren gebracht dat het vrij normaal is om liefde te bedrijven op de klasieke manier.

Nauwelijks had ik die woorden uitgesproken of de microfoon ging  naar de kant van de tegenpartij die mij min of meer toesnauwde. Nou de huwelijken zijn ook niet alles tegenwoordig.

Eigenlijk had hij daar min of meer gelijk in, maar ik kreeg geen kans om te zeggen dat nog heel veel huwelijke de toets kunnen door staan. Het valt me zelfs op dat er zoveel mensen nog  veertig, vijftig of zestig jaar zijn getrouwd.

Waarom ik dit artikeltje heb geschreven? Wel om de jeugd van tegenwoordig ook de verschillen te laten zien, anders weten ze die straks niet meer.

NASCHRIFT

Zelf ben ik inmiddels wat milder geworden. Of was ik dit toen al?

Gezien het onderstaand gedicht na de uitvaart van Jos Brink. Nu vijf jaar geleden.

 

IN MEMORIAM JOS BRINK  (1942-2007)

"Rouw op je dak",  is een boekje wat Jos heeft geschreven

Het  was geschreven in de laatste jaren van zijn leven

Rouw op je dak, zo kwam het doodsbericht aan

Ik was er zelf erg van ontdaan

Want ook Jos heeft mij geholpen uit de nood

Zijn hartelijkheid was bijzonder groot

Ik mocht hem vele malen ontmoeten op papier

Tevens ontving hij ook mijn gedichten met plezier

"zalig zijn de zachtmoedigen" schreef hij mij

Ik was met deze zaligspreking wel blij

Toch weet ik dat ik niet altijd zachtmoedig was

Mijn uitspraken waren niet altijd eerste klas.

Ik mocht hem ontmoeten biij "Trouw" en bij de"NCRV"

Zo leefde ik met hem mee, ook via de teve

Ook zijn Bijbels dagboek: "Het dagelijks brood"

Gaf mij goede hints in geestelijke nood

Dikwijls was het brood heel goed belegd

En heeft hij de dingen heel duidelijk gezegd

Over zijn eigen persoonlijk leven

Heeft hij in dit boek niet gezwegen

Ik ben blij dat ik nu nog zijn woorden mag lezen

Zodat hij in gedachten nog aanwezig kan wezen

De Grote Regisseur heeft Jos tot zich genomen

Hopend dat wij daar ook zullen komen.

EEN VERJAARDAGSBLOEMETJE

Geschilderd door Iet Bezemer  (1-2-1933 tot heden)