De Zonnige Hoek: september 2011

WAT MINIGEDICHTJES DIT KEER

Eén plus één is lijkt wel gezonder

Maar een twee- eenheid is een wonder.

Een collage is een liefje

zonder boterbriefje

Een collage is ook een samenplakkend geheel

Weet ik veel!

Wil je in het leven de boot niet missen

Dan moet je diep duiken

om een parel op te vissen.

Ieders hart kent zijn eigen smart

Dat is dus een stukje "ik"

Bij vreugde geeft het schik

Dat is echt "je van het"

Men noemt dit ook wel binnenpret.

STERREN EN STERRENBEELDEN

"Ik ben een ster" zei Jupiter

en kan het mooiste stralen"

"Daar geloof ik niets van" zei de Ram

en kan daar flink van balen

En ook de kleine beer kwam in 't geweer

en alle andere sterren

Zij waren allemaal aan het kibbelen

je hoorden ze al van verre

Zij waren helderziend

dat was een ieder wel bekend

Maar door al hun gekibbel

trokken ze wel aam het kortste end

Want wie het helderst scheen

dan kon men zelf niet bekijken

Want waar het helderst licht scheen

zou pas in 't donker blijken

"En we weten met z'n allen"

zei Waterman met een ernstig gezicht

"Dat sterren ook kunnen vallen

dan geven ze geen licht"

Ook zijn er dwaalsterren

het is mar dat je het weet

En die wetenschap is bewezen

dus is het geen loze kreet

***********************************************************

Sommigen hebben wel sterren aangebeden

echter zonder goede reden

Ja, dat was me wat

vielen daarna in het zwarte gat

ik wil het praten nu wel laten

want praten vult niet alle gaten

Maar ik hoop door dit sterrengedicht

u wat inzicht heeft gekregen

en helder zicht .

DUBBELDEKKERS

Hier komen wat dubbeldekkers aan

Zodat je even aan 't denken moet gaan

Want soms zie je de dingen in een bijzondere sfeer

Je ziet de dingen dan dubbel, dus twee keer

Het een letterlijk, het andere figuurlijk bekeken

Dat is bij treindubbeldekker gebleken

De dubbeldekker is de koploper van de trein

Ik denk dat er in dit leven veel koplopers zijn

Alhoewel veel mensen niet uit de toon willen vallen

Dat weten wij allen

Uniform daarvan houden wij

Net als veel woningen op een rij

Een enkeling kleurt zijn haren met wat groen

Omdat men bang is voor het fatsoen?

Een ander zet zich op het naaktstrand te kijk

Maar slecht met z'n allen voelt men zich daar rijk

Anderen geven zich zowel klein als groot

Zich door hun kleding bloot

De huisvrouw zeemt haar ruiten voor een helder zicht

De dichter doet hetzelfde door een gedicht

Vroeger werd het verleden mooi gekleurd

Nu is het tegenovergestelde gebeurd

Zij die veel praten lopen nu niet in de gaten

Maar zij die zwijgen,

Zo kun je het omgekeerde krijgen

We zetten de wereld op z'n kop door onze eigen waan

't Ongeloof voorop, t geloof komt achteraan

Toch komt er weer een ommekeer

Linksom of rechtsom

Wie knap lijkt, blijkt straks gewoonweg stom

Het raakt de kern van je bestaan

Dus op de pit komt het dan aan

De caumouflage is dan voorbij

Wie ben ik en wie ben jij?

SCHILDERIJ VAN WIL MAZELAND

INFO:

WWW. kunstkamerwicla.nl

RIJMWOORDEN MET EEN KNIPOOG

Deze keer zet ik voor mijn plezier

Gewoon wat rijmwoorden op papier

Mochten ze volgens u nergens op slaan

Dan weet u waarom ik dit heb gedaan

Je kunt er diep over mediteren

Of ook wel over filosoferen

Maar ik fantaseer er lustig op los

En ben soms zo ondeugend als een vos

Ook gedroeg ik me als een mol

En dichtte zo wat velletjes vol

Maar stak ik mijn voelsprieten boven de grond

Dan raakte ik soms wel gewond

Dan kroop ik gauw terug naar mijn hol

En groef ik mijn gangen als mol

Ook het schildpadgedrag ken ik uit ervaring

Mijn energie was toen wel gering

Maar het klinkt misschien wat dwaas

Maar als schildpad zie je meer dan een haas

Zo mocht ik ook van alles beleven

Wat in mijn gedichten zit verweven

Soms zat ik als een spin in mijn web gevangen

Dit was niet altijd mijn verlangen

Als een terïër waakte ik soms met luid geblaf

Soms gaf ik dit op, dan was ik laf

Ik ging dan als een verloren schaap wat blaten

Al liep dit niet altijd in de gaten

Daarna lag ik op mijn stro wat bij te komen

En ging ik verder met mijn dromen

Er zijn er al enkele werkelijkheid geworden

Maar de grote ontknoping is nog niet aan de orde

Maar ik laat jullie daarover in het ongewisse

En gewoon wat raden en gissen

Zo dit waren rijmwoordem op papier

Voor eigen rekening voor mijn plezier.

MAAK VAN JE HART GEEN MOORDKUIL

Zo schijnt het thema nu te wezen

Misschien moeten we daarvoor wel vrezen

Want hard tegen hard komt narigheid van

Dit geldt voor de vrouw als voor de man

Een land regeren is geen bagatel

Dat begrijpen wij nu allemaal wel

Toch moeten wij niet alleen vitten

Wanneer regeringsleiders in de puré zitten

Wij kunnen ook tot God bidden om kracht

Hij luistert als je het van Hem verwacht

Want zonder Zijn zegen gaat het niet

En dat geeft ons allen een groot verdriet

Maar Hij vult ons tekort van wijsheid aan

Zodat we weer voorwaarts kunnen gaan.

ALLES OP EEN RIJTJE VERVOLG

Zoals ik gisteren al vertelde, deelden niet iedereen, die ik mijn verhaal vertelde, mijn enthousiasme.

Overspannen was het etiket wat ik opgeplakt kreeg.

Nu was het zo dat in die tijd de kerken niet zaten te springen om Pinksterachtige uitlatingen omdat het ook verdeeldheid met zich mee bracht. Er gingen in die tijd ook mensen uit de kerk, die elders hun toevlucht zochten, wat wel een aderlating voor de kerk was.

Wij bleven in de kerk maar ik voelde me toen soms wel een buitenbeentje.

Nu was mijn man ook niet een alledaagsfiguur zodat ik me daar gelukkig ook wel thuis voelde.

Ik was toch wel wat van de kook van alle negatieve opmerkingen en snapte er eerlijk gezegd niet veel van.

Toen ik naderhand me een keer voorzichtig uitliet over mijn ervaringen zei een koster van de kerk: "Mevrouw Bezemer, ik ben het wel eens met u. Maar in onze kerk mag je dit alleen maar denken, maar niet uitspreken".

Eerlijk gezegd snapte ik er toen niets van. En eigenlijk nog niet.

Ik voel bij diverse mensen wel een tegenstand waar ik wel erg aan moet wennen.

Vooral de laatste jaren in Zwolle ben ik met veel "andersdenkende" in aanraking gekomen, waar ik veel van geleerd heb en waar mijn geloof niet onder bezweken is. Integendeel mag ik wel zeggen.

Ook van hun achtergrond heb ik kennis genomen en boeken gelezen.

Onderzoek alle dingen en behoud het goede is mijn stelregel.

Dit ook in verband met de huidige kerken.

Ik las kortgeleden dat iemand van de verkeerde weg was teruggekomen.

Hij was namelijk sterk beïnvloed geweest door het evolutiegeloof , die op school en de kerk de aandacht had. Ja, dat kan dus in deze tijd.

Maar beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald. Dit geldt niet alleen voor het evolutiegeloof maar voor alle dwalingen. Want niemand kent al zijn dwalingen, zij zijn soms verstopt in de schuilhoeken van ons hart, tenzij de Heilge Geest zijn of haar hart doorlicht. Dan merk je, dat je de genade niet kan missen.

En dat het geen bagatel is. Maar een groot wonder.

Een mooi lied vind je in het liedboek van de kerken waarvan ik nu enkele citeer:

Psalm 139 vers 1 en 14

"Heer die mij ziet zoals ik ben

Dieper dan ik mijzelf ooit ken

kent Gij mij, Gij weet waar ik ga

Gij volgt mij, waar ik zit of sta

Wat mij ten diepste houdt bewogen

"t Ligt alles open voor Uw ogen

Doorgrond, o God, mijn hart; het ligt

Toch open voor Uw aangezicht

Toets mij of niet een weg in mij

mij schaadt en leidt aan U voorbij

O God , houdt mij geheel omgeven

en leid mij op de weg ten leven".

ALLES OP EEN RIJTJE

Eigenlijk ben ik allang bezig om alles op een rijtje te zetten van kind, puber en volwassene.

Eerlijk gezegd valt me dit niet mee. Maar stukjes bij beetje lukt het wel.

Als een van de tien kinderen van mijn ouders was ik de middelste. Ja eigenlijk een van de elf omdat mijn ouders ook een baby hebben gehad die na enkele maanden is overleden.

Dit was voor mijn tijd en ik heb er ook weinig van vernomen.

Emoties was men in ons gezin niet zo gewend om naar buiten te brengen en te uiten. En eerlijk gezegd is dit bij mij zo gebleven.

Het is daarom eigenlijk verbazingwekkend dat ik, na mijn man z'n overlijden, zo aan het schrijven ben gegaan en dit tot nu toe heb volgehouden (met wat pauzes er tussendoor).

Maar eerlijk gezegd, ik kon niet anders, ik werd daartoe gedreven.

Zover ik heb kunnen nagaan heb ik de meeste dingen wel onder de loep genomen van mezelf. Ik geef toe, soms wat witzwart bekeken.

Ik geloof niet dat ik een erg buitenbeentje ben geweest in mijn jeugd. Maar ik liep aardig in het gareel.

Toen ik verkering kreeg met mijn man waar ik 30 jaar getrouwd ben geweest, werd ik plotseling wel wat ernstiger en dacht ik over veel dingen meer na, die voordien minder in mij opkwamen.

Ook vond ik dat hij beslist heel wat meer bagage had dan ik.

Nu was hij ook vijf jaar ouder dus wat meer levenservaring, maar dat was het toch niet alleen.

Ik vond dat hij een groot geloof had. Tevens een geloofsblijheid wat hij niet onder stoelen of banken stak.

Eigenlijk was ik daar wel jaloers op.

Op 20 jarige leeftijd deed ik belijdenis Ik wilde God wel dienen.

Af en toe denk ik wel, wat wist ik eigenlijk toen weinig af van het het geloof . Volgens mij was ik een traditionel gelovige.

Totdat ik in aanraking kwam met mensen die niet zo traditioneel waren opgevoed. Of misschien ook wel, maar wel een andere richting waren toegedaan.

Toen ik na een zware bevalling haast het loodje legde, werd ik zelfs angstig wat het geloof betreft. Zou ik bij mijn sterven wel in de hemel komen, was een vraag die mij telkens plaagde.

Juist in die tijd was de Pinkstergemeente nogal actief, wat de gemoederen, ook in de gereformeerde kerk waar ik lid van was, nogal onrustig maakte.

Ik wilde echter het naadje van de kous weten en bestuurdeerde wat boeken over deze materie.

Ik had uit het gelezene begrepen dat als je twijfelde moest bidden om de Heilige Geest volgens de Bijbel. Daar twijfelde ik toen niet aan. Ik wilde het weten, alles of niets en handelde er ook naar.

De eerlijkheid gebiedt dat mijn verwachtingen niet beschaamd uit kwamen.Vol enthousiasme gaf ik het enkele mensen te kennen.

Maar niet iedereen deelde mijn enthousiasme, zodat dit wel een teleurstelling was.

En volgens mij is dit nog niet het geval.

Maar daarover graag een volgende keer.

.

GODSVERDUISTERING

Godsverduistering in deze tijd

Nu dat is geen kleinigheid

En de vertwijfeling is groot

Waar is nu de hulp in nood?

Kan God ons niet meer bereiken

Of zijn we als een eiland zonder dijken?

Zijn de omstandigheden ons tegen

Zien we God daarom niet op onze wegen?

Ik ben God kwijt een veelgehoorde kreet

't Is alsof God ons ook vergeet

En het is duister om ons heen

Voelen ons werkelijk ziels-alleen

Beangstigd voor de dag van morgen

Vervuld van onze aardse zorgen

En ons hart dat lijkt wel koud

Dat maakt ons eigenlijk ook benauwd

O, God waarom verlaat U mij?

Het klinkt verdrietig en niet blij

Ik kan niet zonder U begrijp dit wel

Het leven lijkt dan wel een hel

God haal het befloerste gordijn van ons

Geef ons in dit kader weer respons

*******************************************************

En God hoort ons roepen in de nacht

Pakt onze hand en geeft weer kracht

Hij brengt ons op nieuwe wegen

Geeft op onze arbeid heil en zegen

En we hebben het ervaren

God wil Zijn verbintenis bewaren

Zoals een hert dorst naar de waterstromen

Is het verlangen ook bij ons gekomen

Een dorst die gelest kan worden in deze tijd

De Heilige Geest is daartoe bereid

Stromen van zegen zendt Hij terneer

We zijn weer één, één in de Heer

De Godverlatenheid is nu verleden tijd

God heeft ons van het lijden nu bevrijd

Het gebed is om Christus wil verhoord

Op Gods erewoord .

De godverlatenheid van Christus aan het kruis

Geeft ons verlossing een veilig tehuis

Zijn leven gegeven, brengt opstandingsleven.

DAVID EN JONATHAN VRIENDEN VOOR HET LEVEN

In deze tijd wordt de vrienschap van David en Jonathan uit de Bijbel, nog weleens ter berde gebracht in verband met de homotheologie. Ja zelfs Ruth en Naomi worden als voorbeeld genomen als lesbo's. Ik vind deze interpretatie wel gezocht.

Wat ik niet uitsluit dat homo's en lesbo's soms geweldige vriendschappen kunnen opbouwen. Maar dat kan met hetero vrienschappen natuurlijk ook. En ik denk dat dit bij Jonathan en David ook wel het geval geweest is, zelfs in een verheven vorm.

Ik kreeg een keer een boekje waar het Evangelie "vrouw vriendelijk" benaderd werd . Ik keek er wel verbaasd van op en vond ook deze intepretatie niet op z'n plaats. Het kon mij ook totaal niet boeien.

Ja, zo kan iedereen z 'n eigen invulling aan de Bijbel geven.

En de Heilge Geest voor gezien houden.

Ik heb een paar keer meegemaakt dat predikanten de boer opgingen, populair gezegd, om te vertellen dat de kerken het altijd verkeerd hebben benaderd.

Ik denk zelf dat de plaatselijke kerken zich helemaal niet druk gemaakt hebben over deze materie, dat is pas de afgelopen tientallen jaren sterk naar voren gebracht o.a. door de televisiesterren.

Het betekent niet dat de kerken geen fouten gemaakt hebben in het verleden en laten we duidelijk zijn ook nu nog maken.

We mogen best de handen in eigen boezem steken. En op onze quivive zijn.

Gods Woord is een lamp voor onze voet. En de uitleg daarvan moeten we niet zonder dat Licht willen doen.

DE KERN

Zo oud was hij nog niet en toch...was hij de kluts kwijt.

Zijn pensioengerechtigde leeftijd had hij net gehaald. Gedachten waren door elkaar heengehutseld en telkens wanneer hij iets op een rijtje wilde zetten schoot er als het ware weer een computerlaadje open zodat hij voor een dilemma stond, of alles te ordenen waar hij veel tijd en rust voor nodig dacht te hebben of een slaappil of een glaasje extra om alles te vergeten.

Een druk bestaan had hij gehad. Te druk wellicht. De problemen waren soms groot geweest en tijd om te verwerken was er eigenlijk niet geweest.

Hij had veel mensen terzijde gestaan zowel in het maatschappelijk als in het kerkelijk leven.En hoe de situatie gekomen was waarin hij verzeild was geraakt dat wist hij eigenlijk niet. En de gedachte eraan maakte hem moe, doodmoe.Het liefst zat hij maar voor zich uit staren. Met ogen die ver zagen en toch van dichtbij niet alles meer konden onderscheidden.

Hij voelde zich min of meer gelukkig erbij. Tenzij er mensen in de buurt waren, die ongeduldig waren en zeiden: "zeg weet je dit ook al niet meer?"En ze keken naar hem met een blik van medelijden en afschuw tegelijk. Hun eigen angst weerspiegelde deze blikken.

Hij zweeg en zodoende dacht men dat hij niets meer oppakte. Dat

Maar zijn gevoel werkte nog op volle toeren. En zo nu en dan huilde hij met of zonder tranen.

Op een keer ging het niet meer thuis. Men begreep hem niet en hoe meer dat zij tegen hem ingingen hoe lastiger hij werd.

In een verpleegtehuis werd hij opgenomen. Daar werd hij een van de velen en bracht hij zijn laatste jaren door.

Zijn vrouw bezocht hem trouw. Bij tijd en wijle streek zij hem over zijn bol, wat hij prettig scheen te vinden.

En 's avonds als zij thuiskwam lag zij op bed te huilen. Een rouwproces terwijl hij er nog was.

Regelmatig zoch ook de predikant hem op. En samen zongen zij wat liedjes waarbij de gevoelsmatige liederen de voorkeur hadden. "Veilig in Jezus armen" en "Er ruist langs de wolken".

Soms bekeek hij zijn bezoeker met aandacht. Het was alsof hij iets zeggen wilde wat hem niet zo gemakkelijk afging.

Totdat een keer de dominee vlak tegenover hem zat. Hij maakte een beweging op het pluche tafelkleedje en wees naar het hart van de bloem die daarop zichtbaar was. "De kern dominee" zei hij met zachte en vastberaden stem, "die mag u nooit vergeten".

Zijn ogen dwaalden weer langs dominee heen.

De dominee vertrok.

De kern. Ja, daar draait het in het Evangelie om.

En dat was hij niet vergeten, hoe verward hij soms ook was.

GEEN GEVOEL GEEN DOEL

Ik kom ze nog weleens tegen, mensen die geen gevoel meer denken te hebben.Het leven is voor hen niet zo gemakkelijk geweest. Tegenslagen, ziekte, werkdruk plus verdriet werkten daaraan mee.

Teleurstellingen bij de vleet en de maat was vol, er kon niets meer bij.

En de gevoelens van zorg en verdriet werden weggestopt

Een dekseltje erop en er niet meer aan denken. Onbewust ging dit meestal te werk. Er was trouwens geen andere keuze meer, het lot had toegeslagen. En ze leefden als een automatische piloot.

Verstandelijk konden ze de dingen nog best aan en handvaardig waren ze ook nog wel, maar het brok verdriet bleef liggen op de bodem van hun bestaan, als een stuk onverwerkt verleden.

Zo leven er veel mensen momenteel, de glans is er af, ze zijn niet meer warm te krijgen en soms vluchten ze in drank pillen of drugs.Het lijkt wel of er een stuk gespletenheid in hun leven is gekomen, waardoor het lijkt of ze doelloos door het leven gaan

De vijand heeft toegeslagen en zijn prooi houdt hij stevig vast. Wat wel gevolgen heeft voor de maatschappij.

Totdat de maat vol is, ook bij God.

En Hij zendt zijn engelen, veelal als mensengedaanten, om hen te bevrijden uit de put van ellende.

Een bevrijding die weliswaar met pijn gepaard gaat, zoals de weeën bij een geboorte van een kind.

Zou dit een wedergeboorte kunnen zijn? Nu het lijkt er veel op.

Bij stukjes en beetjes komt het verdriet naar boven zodat we het verwerken kunnen en we het een plaatsje kunnen geven in ons leven. Het gevoel keert weer terug en er komen tranen los.

Het leven krijgt een diepere glans.

Bij gelovige mensen komt het contact met God er weer.

De weg terug is een moeilijke weg, gepaard met pieken en dalen, maar we gaan van kracht tot kracht steeds voort, om het Bijbels uit te drukken.En uiteindelijk komen we gelouterd uit de strijd vandaan.

God dank!

60 JAAR TELEVISIE

Veel van de oudere mensen hebben de tijd nog meegemaakt dat er geen televisie was. Waar bleef je dan met je vrije tijd?

Wel die hadden we niet zoveel want het spreekwoord was toen 'in': Een vrouwenhand en een paardetand staan nooit stil.

In mijn geval studeerde ik voor kleuteronderwijzeres en had alle vrije tijd nodig voor studie en voorbereidingen om les te geven.

Voorts was handwerken een nuttige vrije tijdsbesteding.

Lezen was ook "in" in die tijd.

Radio kregen wij in het begin van ons huwelijk van kennissen die dit tijdperk achter de rug hadden en zich al met televisie bezig hielden.

in 1964 hebben wij tekevisie gekregen wat een welkomen afleiding was.

Wij zaten toen in de kleine kinderen en genoten met hen van de leuke kinderprogramma's.

Ik geloof niet dat er in die tijd zoveel geweldadige films waren en zo die er al waren bekeken wij die anders onder het motto, dat is niet echt gebeurd hoor, dat is gewoon een film.

Nu weten we wel beter.

Ik weet nog wel dat een van de kinderen genoot als er geschoten werd en ging als driejarige kijken wie er achter de televisie zat.

Toen de kinderen wat groter werden hadden ze veel interesse's voor horrorfilms, ook toen wisten ze nauwelijks dat het niet allemaal fantasie was.

Zelf hield ik helemaal niet van horrorfilms en vond het eng.

Onze jongste dochter mocht beslist niet kijken en stuurde we op tijd naar bed.

Maar wat ontdekte we daarna. Dat zij lag te wachten wanneer onze oudste dochter naar bed kwam die in geuren en kleuren de film zo verhaalde dat hij nog spannerder werd dan hij al was. Samen griezelden ze nog na.

Wij hebben de tijd meegemaakt van de oprichting van de Evangelische omroep.

Het min of meer grappige was dat mijn man destijds gevraagd werd als medewerker voor de E.O oprichting, waar hij voor bedankte.

In dezelfde tijd werd hij ook gevraagd of hij in overweging wilde nemen om in het bestuur van de N.C.R.V. te komen.

Ook daar ging hij niet op in vanwege tijdgebrek.

En nu las ik in de N.C.R.V gids dat de verzuiling op de schop gaat.

Wat voor verzuiling er in de plaats komt weet ik niet want groepsvorming zal er wel altijd blijven.

Je kunt toch alles niet onder één noemer plaatsen?

Ja, voor sommige is dit geen probleem kennelijk en zijn ze net zo blij met iemand die met Dalai Lama gewandeld heeft en ook met degene die zich met paranormale gaven bezig houden.

Een pot nat? Of krijgen we de kans om ons te profileren en te kristaliseren in de toekomst?

Ik ben benieuwd waar de volgende jaren ons zullen brengen.

De mens wikt, maar God beschikt.

HET VOLKSLIED

Enige jaren geleden werkte ik als vrijwilligster in een verzorgingstehuis.

Ik kwam daar in gesprek met een 91 jarige bewoner, over ons volkslied het "Wilhelmus".

Hij sprak zijn verontwaardiging uit dat hij moest zingen:" ben ik van Duitse bloed". Ik trachtte hem op mijn wijze duidelijk te maken dat het lied uit de geschiedenis is gedateerd , toen Willem van Oranje prins was en in Duitsland woonde.

Maar de 91 jarige hield voet bij stuk. Hij vond alleen het zesde couplet mooi en declameerde dit met een overtuiging wat het gesprek weer goed maakte. "mijn schild en de betrouwen zijt Gij o God mijn Heer"

Ja, hij kende in ieder geval het Wilhelmus en dacht erover na.

Er zijn er heel wat die het lied gedachtenloos zingen, of het het niet eens kennen.De geschiedenis schijnt niet voor iedereen boeiend te zijn.

Om het geheugen wat op te frissen is dit artikel gebruikt om het lied weer wat duidelijker te plaatsen.

In 1533 werd Prins Willem van Oranje in Dillenburg (Duirsland) geboren. Zijn moeder heette Juliana van Stolberg waar ook prinses Juliana naar is vernoemd destijds.Bij het ouder worden kwam prins Willem aan het hof van Karel de Vijfde die in die tijd een machtige plaats had verworven in heel de wereld. Prins Willem werd daar Rooms opgevoed wat als normaal werd gevonden omdat de Roomse kerk de primeur had zogezegd.

Maar voor prins Willem was het niet zo vanzelfsprekend omdat hij thuis was opgevoed in de nieuwe leer, in navolging van Luther.

De Roomse kerk was in die dagen beslist niet te vergelijken met de eerste christengemeente. De afval was groot , ook aan de top.

De dwalingen waren zo groot dat Luther wel 95 stellingen nodig had om de dwalingen aan de kaak te stellen.

Dit werd hem niet in dank aangenomen. Imtegendeel Luther werd in de ban gedaan.

Het was het begin van de grote kerkhervorming, die een zuivere godsdienstbeleving bracht.

Helaas heeft dit ook veel slachtoffers gekost. Karel de Vijfde , wiens ideaal was: één volk één godsdienst vond de nieuwe leer van de kerkhervormers een doorn in het oog omdat zijn idealen behoorlijk werden gedwarboomd.\Van godsdienstvrijheid was dus geen sprake.

Toen prins Willem de eerste, van nabij meemaakte dat ketters werden verbrand omdat zij de nieuwe leer aanhingen vond hij het de spuigaten uitlopen en trok partij voor hen.

Hij was inmiddels stadhouder van enkele Nederlandse gewesten en kwam de Nederlanders, die hevig getyraniseerd werden, te hulp.

Hoewel de strijd zeer langdurig en hevig is geweest, met slachtoffers aan beide kanten, is het resultaat wel dat we ook in ons land godsdienstvrijheid hebben gekregen , waar we ook heden ten dage nog van profiteren.

Het past ons op goede wijze om te gaan met het vaad'ren pand.

Zij zullen het niet hebben ons oude Nederland, zou ook in deze tijd van toepassing kunnen zijn.

Ik denk dat onze strijd in deze tijd veel heeft te maken met het nihilisme (weg met alle grondwaarheden) wat ons land op allerlei manieren heden ten dage beïnvloed.

Mijn bede is dat het Volkslied weer met volle overtuiging kan worden gezongen door jong en oud.

ORANJE BOVEN.

EEN PRAATJE BIJ HET BUSHOKJE

De bus was net weg dus was ik genoodzaakt om op de volgende bus te wachten.

Na enkele minuten kreeg ik gezelschap van een mevrouw die met zwaargeladen tassen naast mij kwam zitten. Hoewel ze gebrekkig Nederlands sprak kon ik haar goed volgen. Zij vertelde dat ze moslem was en twintig jaar geleden in Nederland was aangekomen met haar kinderen. Zij kwam uit Iran (of Irak? ) vandaan.

En was blij dat zij naar Nederland was gekomen destijds.

" Bent u gevlucht?" vroeg ik. "Ja" zei ze.

" Er is daar dikwijls oorlog hé", zei ik. "Ja, maar het regime deugt niet. Altijd zwijgen. Geen vrije meningsuiting".

Dus ook geen gezellig praatje in een bushokje, dacht ik.

Je moet er toch niet aan denken.

Zij stapte de bus uit, zetten haar twee tassen op de grond zodat zij haar armen vrij had. En toen zij mij met de bus weg zag gaan gaan, zwaaide zij heel enthousiast, met haar twee armen. Ik zwaaide terug.

Zo kan het dus ook, dacht ik.

EEN NIEUW TIENTJES LID

Toen ik laatst voor de teve de oproep hoorde om een tientjeslid te worden voor de K.R.O. moest ik ineens denken aan mijn tientjeslid van de N.R.C.V destijds. Wat wel bijzonder was.

Ik haalde de post uit de brievenbus.

Er was niet veel bijzonders bij. Gewoon wat drukwerkjes en wat rekeningen.

Het was voor mij wel een teleurstelling omdat ik wel toe was aan een opkikkertje.

Ineens viel mijn oog op een drukwerkje van de N.C.R.V.

De inhoud kwam er op neer dat de N.C.R.V. graag tientjesleden erbij wilde hebben om een goede omroep te kunnen blijven.

Een mooie sjaal en een pennenset zou de beloning zijn dit keer, wat ik best royaal vond.

Ik peinsde met het drukwerkje in mijn hand, wie ik daarvoor kon strikken.

Mijn kinderen?

Och die had ik wel meer voor mijn karretje willen spannen, maar die stelden geen prijs op mijn suggesties hieromtrent.

Maar wie dan wel?

Opeens voelde ik de poot van mijn hond, Phylos geheten, op mijn hand, en ineens wist ik het. Phylos zou dit keer de uitverkoor'ne zijn.

Ik vulde zijn naam en adres in, maar hield de rest voor gezien, omdat ik moeilijk de leeftijd van mijn hond kon neerzetten.

Verheugd om het blijde vooruitzicht, liet ik de brief door de brievenbus glijden.

En jawel na een week kwam het begeerde pakje, tevens de dank voor het nieuwe tientjeslid van de N.C.R.V. de heer Ph. Bezemer.

Even kwam er een schaduw over mijn vreugde en ik vroeg me af of ik wel helemaal eerlijk was geweest.

Och probeerde ik mezelf gerust te stellen, geen haan kraait er naar en geen kip kijkt er naar om. Maar toch...

Uiteindelijk besloot ik de zaak maar op te biechten en om het niet al te dramatisch te laten klinken, deed ik dit op rijm.

Ik kreeg hier echter geen commentaar op. Maar tot mijn grote verbazing kreeg Phylos een brief die luidde:

Geachte Phylos,

Zou jij zo vriendelijk willen zijn om je vrouwtje te bedanken voor het briefje wat ik van haar mocht ontvangen?

Het is inderdaad ongebruikelijk om jou en je soortgenoten als N.C.R.V. leden in te schrijven. Sterker nog het is verboden.

Aan de andere kant vinden we het het leuk om een heuse hond in ons ledenbestand te hebben. Dus hartelijk welkom dus.

Overigens hoef je vrouwtje geen slecht geweten te hebben voor de ontvangen cadeautjes.

Zij heeft het niet verdiend voor het aanbrengen van een lid, maar wel voor haar originaliteit.

Een vriendelijke groet en een aai over de kop.

N.C.R.V.

Ja, van zo'n N.R.C.V. keek ik op en was er blij mee.

SPEEL JE MEE?

Zullen we nu even de televisie uit doen voor een spelletje

voor de broodnodige variatie?

Je hebt woorden die van links naar rechts dezelfde betekenis hebben.

Bijvoorbeeld: netten

Op de puntjes van de volgende regels moet je nu een woord zetten dat van achter en van links naar rechts hetzelfde is.

De Zonnige Hoek

vrijdag 30 september 2011