NORMEN EN WAARDEN WAAR KOMEN ZIJ VANDAAN?

Eerlijk gezegd denk ik niet dat ze uit de lucht zijn komen vallen.

In mijn geval is het door mijn opvoeding tot mij gekomen, waar de kerk een voorname rol gespeeld heeft.

Wat niet wil zeggen dat het gesneden koek voor mij was en is.

Je bent er jezelf ook niet altijd bewust van.

En het lijkt mij dat het lezen van de Bijbel en het onderwijs daarin me mede geholpen heeft  om de juiste koers te varen.

Maar toen ik een burnoud kreeg had ik ineens negatieve gevoelens.(bij wijze van een donderslag uit heldere hemel) Ook daarvan wist ik de oorzaak niet. Kun je dan zeggen het hoorde niet bij jou. Je was jezelf niet, je was ziek.

Ik wil dit graag geloven, maar het zit me bij tijd en wijle wel dwars, dat er in bepaalde siuaties een andere kant van je belicht wordt. De schaduwzijde? Of is er een verkeerde geest bezig geweest, die mij negatief wilde beïnvloeden. En daar ook de kans voor had, toen mijn krachten zeer gering waren.

Ik viel mezelf ontzettend tegen. Maar de eerlijkheid gebied dat anderen mij soms ook erg tegen gevallen zijn  waar ik het beslist niet van verwacht had.

Maar bij mij is er wel een kentering gekomen. En dit kwam na enkele jaren, door de kerk.

Het kwartje viel toen naar de andere kant. En dat is een danklied waard.

EEN STEEDS TERUGKERENDE VRAAG

Hoe kan dit toch gekomen zijn dat diverse mensen zo hardleers geworden zijn.

Zij deinsen niet terug om de openbare orde te verstoren en zelfs hulpverleners krachtdadig aan te pakken.

Dat is toch niet normaal.

Je bent toch je leven niet zeker als hulpverlener.

Psychologen buigen zich het hoofd daarboven, maar schijnen soms toch wat over het hoofd te zien.

Heeft het te maken met hun opvoeding. Met hun gekwetst zijn na oorlogen en rampen? Maar je hoort haast nooit de eigenlijke oorzaak, het feit dat zij zich van God afgekeerd hebben, of er nooit mee in aanraking zijn gekomen. En nu alles uitvoeren wat hun kwade hart hen ingeeft.

Opstaan tegen het gezag, rebelleren, als ze de kans ervoor krijgen.

Soms hoor je gelukkig dat ook zulke lieden voor een verandering vatbaar zijn. Al lijkt het een druppel op een gloeiende plaat.Hoewel... het kan ook een sneeuwbaleffect worden.

Men heeft de oorzaak van het kwaad (de duivel) uit het woordenboek geschrapt

En toch tiert het kwaad nog welig.

En we komen er allemaal mee in aanraking, hetzij op grote als op kleine schaal. En als wij niet met een oplossing komen tiert het kwaad als de kanker voort.

Ik hoorde een keer dat een "geestelijke" niet geloofde in de duivel. Ja ik heb dan wel de indruk dat hij zich behoorlijk liet beduvelen.

Er zijn geen volmaakte mensen op deze aardbodem en bij de een zal het kwaad duidelijker naar voren komen dan bij de ander.

Een verzoener van al onze zonden hebben wij allemaal nodig willen wij een goede band met God hebben.

En de ene keer zijn wij daar meer van doordrongen dan een andere keer.

Maar het feit ligt er en daarom is er nog toekomst voor ons hier en in het hiernamaals. En dit mogen wij anderen doorgeven,  wanneer de mogelijkheid zich voordoet .

En samen sterk lijkt me een goede stelregel. 

EEN OVERSTAPJE

Nu daar weten ze wel raad mee in Nederland. Ook op kerkelijk gebied.

En menige onenigheid is daar uit voortgekomen.

Ik las dat iemand van de Rooms Katholieken kerk (per ongeluk) een lijst had samengesteld van degene die de kerk vaarwel hadden gezegd.

Nu dan moet wel een lange lijst worden, evenals bij de Protestantse kerk. Hoeveel zijn er niet die gedoopt zijn communie gedaan hebben, dus gevormd en de kerk verlaten hebben.

Slechts foto's zijn het bewijs.

Het is hen ook niet zo gemakkelijk gemaakt met al de verschillen en geschillen gestimuleerd door predikanten, bisschoppen enzovoorts.

In mijn jeugd was het verschil niet zo groot. Wij moesten ons houden aan de drie formuleren van enigheid. Wat dit inhield?

Een onderwijzer had het wat moeilijk toen bij een sollicitatiebezoekhen gevraagd werd of hij achter de formuleren van enigheid stond.

Hij kwam bij mijn man om raad te vragen want hij wist niet wat de drie formuleren van enigheid waren. (hij was Baptist)

Mijn man gaf hem als antwoord:"zeg maar dat je Jezus hebt leren kennen als jou redder, daar geloof je toch in?"

Met dit antwoord ging het bestuur van de school gelukkig in zee.

De die formulieren van enigheid, dat is me nogal een pittige boodschap.

En ik kan me begrijpen dat velen dit voor gezien houden.

Dan maar een overstapje waar die moeilijke dingen niet aan de orde komen.

De Evangelische kringen zijn daardoor ook gegroeid.

Ik vraag me soms weleens af hoe dit in de tijd van de Jezus ging, dan hoefde je toch ook niet heel de Bijbel uit je hoofd te kennen of al de leerstukken van de kerk"?

Jezus prediking raakte veel mensen het ging soms dwars door hen heen.

En velen volgden Hem.

Dit wekte veel jaloezie bij het bestuur van de kerk (de tempel) destijds.

En het vervolg weten we uit de Bijbel.

De kerkelijk eenheid een eutopie of een werkelijkheid?

MET PLAKKAATVERF GESCHILDERD

Door HERMAN VRIELINK IN RAALTE

EEN MOOIE UITVAART

Het komt misschien wat cru over om in het begin van het nieuwe jaar over een uitvaart te beginnen. Maar telkens moet ik eraan denken als ik die sterreclame zie op de teve, dat er zoveel mogelijkheden zijn om van de overledene afscheid te nemen.

De uitvaart die ik laatst meemaakte was heel sober en integer.

Eerst muziek van een cd waarvan de gestorvene en haar kinderen zoveel hielden.

Daarna  een korte persoonlijke toespraak van een geestelijke evangelische leider.

Dan weer muziek. Dan een lied gezongen door een vriendin.

Daarna weer muziek. Toen een gedicht  uitgesproken door een andere vriendin. Daarna weer muziek. En tenslotte een gedicht van de jongste dochter.

Na de laatste muziek konden we naar het het gedeelte waar koffie kon worden gedronken of thee, met iets daarbij.

Kortom een mooie uitvaart  zonder poespas en dergelijke.

Ik was er blij mee.  

 

In mijn jeugd werd nog gebruikt gemaakt van een door paarden bespannen lijkkoets. Over het hoofd hadden de paarden een zwarte kap met zwarte pluimen, wat alles zeer indrukwekkend maakte.

Tijdens zo'n ouderwetse begrafenis was er een bijzondere sfeer in het dorp, iedereen had eerbied voor de overledenen en de familie.

Kinderen  werden binnen gehaald en luiken werden gesloten. Of er werden lakens voor de ramen gehangen.

Mannen die aan de kant stonden namen de pet of de hoed af,

en hielden deze voor de borst totdat de stoet voorbij was.

Ja, ook op dit gebied is er veel veranderd.  

ZOVEEL HOOFDEN ZOVEEL ZINNEN

In mijn knipselboek kwam ik een schrijven tegen wat ik u niet wil onthouden.

VANDAAG

Ze zeggen God, dat ik van alles moet

Ik moet ervaringen met U hebben

en een innige band

een diep gevoel

en weten dat allang geleden

al mijn zonden mij vergeven zijn

Ik moet nog meer

wedergeboren moet ik zijn

en bekeerd

ik moet gedoopt zijn met de Heilige Geest

en spreken in tongen

en gezichten zien

en ieder ogenblik

van dag tot dag bereid zijn

veel te grote woorden te gebruiken

Maar God ik ken u al zolang

een stille afspraak bestaat er tussen U en mij

een soort verbond

ook zonder dat alles wat ik van mensen moet

En we kwamen toch overeen, God

dat ik zou proberen om in alle ingebondenheid

en diep vertrouwen op Uw naam

een mens van U te zijn

een mens voor mensen.

DE PINKSTERGEMEENTE

Wellicht zijn er mensen die daar wel over gehoord hebben.

Maar wat het precies inhoudt.

Waarom hebben zij veel aantrekkingskracht gekregen?

De kerken hebben toch ook wel wat met Pinksteren?

Het dopen gaat daar met de bede: ik doop u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilge Geest.

Maar wat geloven de Pinkstergemeenten dan meer of anders?

Ik probeer het even op een rijtje te zetten;

 

De belangrijkste kenmerken zijn:

* Een nadruk op redding, iemand kan alleen gered worden door Jezus Christus aan te nemen als Heer en Redder tot vergeving der zonden.

* De Bijbel heeft absoluut gezag

Doop van de Heilige Geest wordt als een tweede werk van genade gezien,hierdoor worden gelovigen toegerust als dienstbetoon en om te getuigen.

Genezing door handoplegging en gebed.

* Een nadruk op het persoonlijke en emotione ervaring van God    (en van het vervuld zijn van de Heilige Geest) 

Uibundige zang, met opheffing van handen, soms met dans.

*  Openheid van visioenen en openbaringen van God.

*   Geloof wordt gezien als een persoonlijke beleving

Kinderen worden opgedragen (gezegend in een speciale dienst)volwassenen (of jongeren die oud genoeg zijn om zelf te kiezen worden gedoopt door onderdompelimg.

Een grote nadruk op het zelf maken voor een keuze voor God (het is niet alleen God die voor de mens kiest, maar ook de mens die voor God moet kiezen)

In (sommige) kringen heerst een vorm van anti intellectualisme. Dat vertaalt zich in een kinderlijk geloven en afkeer van theologische opleidingen.

* Een sterke nadruk op de zending. Alle stammen en volken moeten het Evangelie hebben gehoord voordat Jezus terug komt.

Een sterke nadruk op de eindtijd. het zal niet lang meer duren voordat de aarde vergaat, maar Jezus Christus zal spoedig komen.

* In veel kringen gelooft men dat er eerst een wereldwijde opleving zal uitbreken.

De kenmerken waar een sterretje voor staat kan ik wel onderschrijven.

Het betekent  wel dat ik misschien te kerks ben voor de pinkstergemeente en te evangelisch voor de kerk.

Maar er is wel een verbetering gekomen sinds de kerk,ten tijde van Bas Plezier (scriba destijds van de synode) een exuses namens de kerken heeft aan geboden t.o.z. van de  Pinkstergemeente en ondersom is dat ook het geval. Dus dit belooft wat voor de toekomst.

Ik herinner mij een gebeurtenis waar ik aan moet denken.

Mijn vader was langetijd ziek, rheuma.

Er kwam een nicht op bezoek die bij de Pinkstergemeente terecht was gekomen.

Naderhand kreeg hij een brief die ik ook mocht lezen. Er stond deze zinsnede in: "oom Piet u hoeft niet ziek te zijn als u gelooft ,want God wil ook nu nog mensen genezen".

"Vindt u dat niet naar", zei ik.

Mijn vaders antwoord was. Nee.

Maar hij legde wel de nadruk erop dat de nicht wel enthousiast was wat het geloof betreft. En hij voegde er aan toe: bij ons in de kerken mis je wel  iets van dat enthousiasme.

Dit is in de jaren '64 uitgesproken. Een aardje naar mijn vaartje?  

IK EEN HEIDEN?

Kerkverlating is aan de orde van de dag, vooral voor de jongeren en middelbare leeftijd.

Ik heb een keer een 18 jarige huisgenote gehad die bij mij in de kost was.

Ik las (naar gewoonte) een stukje voor uit de Bijbel na het eten.

Ik merkte al gauw dat hij dit niet prettig vond en vroeg daarna,

"ik geloof niet dat je dit op prijs stelt hè".

"Nee", zei hij eerlijk.

"Nou dan doen we dit toch niet meer", zei ik.

Maar vervolgde:"ik heb wel een leuk dagboekje wat als titel heeft: "ik kan het niet laten", zullen we dit dan maar gebruiken?"

Het werd een succes en dikwijls hadden we prettige gesprekjes daarna.

Bij de koffie serveerde ik een speculaasje uit de trommel waar er maar twee inzaten: "ja",zei ik, "het overschot is voor de goddelozen, of wil jij daar niet bij horen?"

Hij keek wat verschrikt en zei: "nou nee, liever niet".

Ja zo kan het gaan,

En zo gaat het zelfs bij velen.

Thuis christelijk opgevoed en Bijbel lezen een tradioneel gebeuren,maar kennelijk te hoog gegrepen.

Ik kan het ook wel indenken toen ik die leeftijd had.

Ik zat soms op de wip als mijn vader uit de Bijbel las. Een heel hoofdstuk soms. Gedurig keek ik op de klok want ik wilde wel op tijd op mijn werk zijn.

De buitenkerkelijken zijn dat allemaal heidenen geworden?

Nu daar ga ik beslist niet van uit.

Ik heb zelf op het punt gestaan om de kerk te verlaten, na  het overlijden van mijn man.

Twee predikanten had ik daarvan in kennis gesteld.

Twee dagen later hadden zij al teruggeschreven.

De een zei": ik vind het jammer dat je de kerk vaarwel heb gezegd. Maar u kunt ook nog goed werk doen buiten de kerk, met uw creativiteit. Psalm 61:3  werd nog als een bemoediging meegegeven.

En de ander schreef, jammer want je hebt toch ook in de kerk geestelijk leren ademen.

Ik was toen gauw genezen en heb mijn schrijven ingetrokken onder het motto: gedane zaken nemen een keer.

Ik heb best diverse teleurstellingen moeten verwerken in de kerk en had ook veel kritiek op de kerk, maar toch heb ik ook daar veel liefde ondervonden.  En heb daar nu nog  goede  bindingen mee, op mijn wijze.

Een kerklid met een pinkstertic noemen zij mij wel eens maar of ze daar gelijk in hebben?

Wordt vervolgd:

 

 

 

 

i

KERKWEG

Wij woonden eens,wel pech

Aan de kerk weg

Toen wij er woonden zagen we er wat anders in

Maar nu gebruik ik het in negatieve zin

  

Want de kerk was zo ingeburgerd als gebouw

Maar nu lijkt ze in de rouw

Zij treurt om wat er is geweest

En ziet niet uit naar het volgende feest

  

Ze zit nu bij de pakken neer

En zegt: zo kan het echt niet Heer

Al wat mooi was is verdwenen

Een schaduw is er voor verschenen

  

Maar op het pad terug naar af

Zag ik een bloempje op het graf

Het bloempje stond zacht te wuiven op haar steel

En dit paste mooi in het geheel

  

Kerk weg welnee,

Want de puinhoop bracht nieuw leven mee

En ik zie het nu pas

Het bloempje komt voort als uit de as

  

Want het vuur verteerde alle schijn

En daarom is nieuw leven fijn

O God, wat heeft U de kerk toch lief

Nu zie ik de "kerkweg" weer positief

KORT MAAR KRACHTIG

HEILIGEN IS HET GEGEVEN GODS STEM TE HOREN EN TE HERKENNEN IN DIENS OVERGELEVERDE WOORDEN

 

EEM WERELD OP Z"N SLECHTS
HEEFT EEN KERK NODIG OP Z'N BEST

 

Geschilderd door  Iet Bezemer

DE GOEDE OUDE TIJD

In het dorp Pernis, een vissersdorp voorheen

Brachten mijn pa en moe 10 kinderen op de been

Twee van het mannelijk geslacht

En van de dochters waren er acht

Het was soms een huis vol herrie dat kun je begrijpen

En soms zaten ze hem ook wel eens te knijpen

Maar meestal was er geen nood

Want hun organisatietalent was groot

Ieder had zijn taak in het gezin

En de ouderen sprongen voor de jongeren in

Hoewel Moe geen dolle Mina was

Was Pa best met haar in z'n sas

En in een goede bui zei hij

"Er is geen betere vrouw dan die van mij"

Moe kleurde als dit gebeurde en zei: "okè

Ik ben er blij mee"

En zover ik het kan weten

Had zij van het feminisme geen kaas gegeten

En ook het woord emancipatie kwam bij haar niet op

Haar man stond gewoon bij haar aan de top

En het klinkt misschien wat raar

Maar andersom was het ook beslist waar

Veel theorie had zij niet onder de knie

Maar ook zonder boekentaal

Kon zij ons opvoeden allemaal

Zondags was de kerkgang een terugkerend feit

Daarna koffie drinken geen kleinigheid

's Maandags werd de was gedaan

Daar kon niet van worden afgeweken

En dinsdag werd de was altijd gestreken

Ja elke dag was geplaind

Zodat met een regelmaat werden verwend

Het kon bij ons ook erg rustig wezen

Want dan zaten wij allemaal te lezen

Moe viel weleens in slaap onder het appelen  schellen

Zij had met haar tiental best veel te stellen

Een man eem man een woord een woord

Dat was het principe zoals het ook hoort

Ja principieel waren zij wel, dit stel

Zo groeiden we op in deze maatschappij in het klein

Zodat het gezin ook een hoeksteen kan zijn

Maar wacht eens even is dit geen ouderwets gegeven

En kun je hiermee nog verder leven?

Nu zeer geacht publiek, ik hou van antiek

Dat is van goede makelij, dat is bewezen

En ik denk dat het best ook klassiek kan wezen

Ideale ouders, die ouders van mij

Och zo wil ik het niet noemen

Maar ik wil er mij op beroemen

Dat hum toegewijd zijn aan elkaar en kroost

Mij fijne herinneringen geeft en troost

Ps.

Ik vertel nog even vlug

Alle antieke dingen hoef ik niet terug

Want wassen op straat gaf niet altijd pret

Maar... je had geen slaappillen nodig  voor je bed.

 

DE SASSENPOORT IN ZWOLLE

Getekend door G. Bax

EEN GEZELLIG AVONDJE UIT

Ja, die had je ook wel in het verzorgingstehuis waar ik vrijwilligster was.

En ik verheugde mij er al op.

Terwijl ik de bewoners naar de recreatiezaal bracht met de rolstoelen, kwam ik een jonge vrouw tegen die ik nog niet eerder gezien had. Ik stelde me voor en vroeg of zij ook mee wilde naar de recreatiezaal.

"Nee", zei ze kordaat. "Maar waarom niet,"  zei ik "en waar kom je vandaan, want ik heb je nog niet eerder gezien", zij leek me ook niet dement of iets van dien aard.

ik ging even bij haar zitten waar na ik een verhaal kreeg wat mijn haren ten berge deed  rijzen.

Zij kwam uit een psychiatrisch centrum vandaan waar zij enkele maanden was geweest, maar waar zij ook beslist niet naar terug wilde.

Zij was gescheiden, had twee kinderen die ergens anders ondergebracht waren. Ook haar vader en moeder waren gescheiden en die zaten in een verpleegtehuis, ieder apart.

"Zo dan heb je ook geen gemakkelijk leven gehad", zei ik en ik raadde  haar nogmaals aan om naar de gezellige avond te gaan voor de nodige afleiding.

Maar zij hield voet bij stuk.

Ik ging wel en genoot van de prachtige muziek die daar in allerlei toonaarden naar voren werd gebracht.

Jammer dat zij er niet bij was dacht ik. Maar ik kon het natuurlijk nog eens proberen om haar over te halen, want de aanhouder wint.

Maar toen ik de gang opging liep ik, (bij wijze van spreken) de geneesheer in zijn armen die mij vroeg waar ik heen wilde.

In 't kort vertelde ik waar de reis naar toe ging.

Toen viel hij boos uit: "weet u dat zij na uw bezoek is gaan huilen".

"Nee", zei ik "dat wist ik niet. Maar je nag hier toch ook wel huilen dat is soms beter dan al die rustgevende tabletten".

Maar zo zout had de geneesheer het nog nooit gegeten en zei boos, "als u hier terug wilt komen wil ik eerst een gesprek met u hebben".

Ook ik was nu boos en wilde eerst huiswaats gaan. Maar toen bedacht ik mij want dan werd dat heerlijke ontspanningsavondje ook door mijn neus geboord.

Het was enkele weken later. ik kreeg  een ansichtkaart met twee gebakjes erop. Zij schreef dat zij veel moeite had gedaan om mijn adres te vinden en of zij een kopje koffie kon komen drinken (met gebak wat zij zelf meebracht)

Zij werd hartelijk welkom gegeten en is daarna diverse weekenden bij mij geweest. Ook heb ik nog een foto waar zij achter de breimachine zit, die zij beter kon hanteren dan ik trouwens.

Zij knapte ziederogen op en tenslotte kreeg zij een flat toegewezen.Zo had het verblijf in het verzorgingstehuis waar zij tijdelijk onderdak had gekregen, nog een leuk staartje gekregen.

OUD WORDEN WIL IK WEL, MAAR OUD ZIJN ?

Een aantal jaren geleden hielp ik als vrijwilligster in een verzorgingscentrum,

waar veel demente bejaarden waren.

Donderdags hadden we een zangdienst waar veel liederen werden gezongen uit de "oude doos" wat veel ouderen zich nog wel konden herinneren.

Als vrijwilligster mochten wij de mensen ophalen van hun eigen slaapkamer of van de huiskamer.

Ik had een dame die nogal verdrietig was en die bovenstaande gezegde uitsprak:"Mevrouw, oud worden willen we allemaal maar oud zijn?"

Zij was vroeger in de verpleging werkzaam geweest en woonde  nu al een poosje in het verzorgingstehuis.Met z'n vieren hadden zij een slaapkamertje.

Met het gezegde: "dat is toch wel gezellig" trachtte ik haar wat op te monteren.

Maar ik was toen wel een stuk jonger. Nu kijk ik daar anders tegenaan. Want gezellig is het natuurlijk niet, wanneer je altijd vrij mens bent  geweest en andere mensen terzijde hebt  gestaan.

En zij vertelde ook dat er verschillende dingen gestolen waren op haar slaapkamertje. Ik gaf haar een stevige arm om haar te begeleidde naar de zangdienst. Kun je nog zingen, zing dan mee!

Het mooiste komt echter nog. Nou ja het mooiste?

Ik werd naderhand op het matje geroepen omdat ik veel te aardig was voor de gewezen verpleegster.

Ook bij andere bewoners bleek ik iets op te roepen wat diverse  verzorgenden wel op prijs stelde, zonder dat ik weinig zei, want zo'n prater was ik vroeger niet.

Op een keer was ik er weer nadat ik een poosje ziek geweest was.

Wij moesten wachten op de vrijwilligsters die de  verzorgenden  kwamen halen om naar hun kamer gebracht te worden.

De mensen in een rolstoel, zeiden niets.

Totdat...ik vertelde dat ik eigenlijk ziek was geweest van verdriet,omdat mijn man was overleden.

Ik raakte kennelijk een gevoelige snaar aan, want ineens kwamen de monden los. Een draaide haar rolstoel zo om dat zij mij een knuffel gaf, met de woorden: "Ik vind u zo lief, zo lief"

Een ander deed ook een duit in het zakje met de woorden: "ik vind u ook zo lief, want u kijkt naar mij"

Ik was er zelf ontdaan van.

Maar kreeg van de directeur daarna te horen , dat ik zeer sociaal was, maar dat ik me niet moest bemoeien met de bewoners. Dit i.v.b met het personeel. Ik mocht alleen de mensen vervoeren met de rolstoel en verder niet.

Ik heb daar eens over nagedacht en geschreven dat ik geen robot was en de vrijwilligersbaan voor gezien hield.

De volgende keer vertel ik u een ander waar gebeurd verhaal.

EEN RECENTE FOTO

EEN (NOG) ONBEKENDE NEDERLANDER

RECTIFICATIE

Het gedicht over Zwolle is helaas op de datum van 13 Januari

terecht gekomen dus voor Hooghalen. Ik heb al geprobeerd om het te veranderen maar het lukt me niet tot zover. Sorry!

Dus even een paar passen terug.

HOOGHALEN (DRENTHE) (1981-1885)

Toen wij in Hooghalen kwamen was de tuin een bloemenzee

Wij hadden hem gezien toen het mistig was, dus dat viel nu mee

De verhuizing is  een heel groot karwei geweest

Maar met een gezamenlijk pannenkoekmaaltijd leek het een feest

En alles werd in onze grote schuuur gedeponeerd

En het duurde weken voor het was gesorteerd

Daarna werd de schuur omgetoverd tot een galerie

Want schilderen hadden wij inmiddels onder de knie

Ook vrienden zorgden voor een mooie verzameling potten

Ja daar viel echt niet mee te spotten

Door een van onze zwagers werd er getimmerd en gezaagd 

Wat ons allen verbaasde en zeer heeft behaagd

En toen na een paar maanden zwoegen gingen de deuren open

En kwamen de eerste gasten, (onze buren) naar binnen gelopen

Toen werd het een komen en gaan van touristen uit heel het land

Ook verkochten wij kunstwerkjes, meestal contant

In 1984 hadden wij 10.000 bezoekers ingeschreven

Dit hadden wij nooit voorzien, laat staan beleven

Maar helaas kreeg mijn man weer last van zijn hart

Wat veel zorgen baarde en heel veel smart

Na vijf weken in het ziekenhuis te hebben vertoefd

Is hij overleden wat ons zeer heeft bedroefd.

Adieu

Tot wederziens, tot wederziens

al waar het moge wezen

na lang of korte tijd, misschien

in 't ongekend na dezen!

G. Gezelle

 

Er zaten ook veel consequenties aan

Want de boerderij moest nu ook van de baan

Zo kwam ik met medewerking van mijn kroost

In Zwolle aan, dit was voor mij een troost.

wordt vervolgd:

ZWOLLE (1986-TOT HEDEN)

Een stad met karakter kun je het wel noemen

En over deze stad is veel te roemen

Artistieke gebouwen en mooie kerken

Een heldere kijk op de goede werken

Ook op theatergebied mag zij er wezen

Ik ben van mijn eenzijdigheid daar wel genezen

En al ben ik dan van huisuit van de biblebelt

Met mijn geestelijke leven is het wel gesteld

Van heel  veel markten ben ik thuis op dit gebied

Toch verloochen ik mijn afkomst niet

Alle kippen op dezelfde stok dat hoeft niet voor mij

Maar ik ben met diverse variaties ook wel blij

Maar als men mijn afkomst niet wil begrijpen

Vind ik dat zij zelf ook moeten rijpen

Daarom ben ik met de weblog aan de slag gegaan

Zodat zij mijn beweegredenen kunnen verstaan

Een gevarieerd leven heb ik ook hier

En dat doet me wel plezier

Als oppasmoeder heb ik ook gefunctioneerd

Ook heb ik studenten in de kost niet geweerd

Ook heb ik geschilderd of aan handenarbeid gedaan

Televisie kijken staat mij ook wel aan

Ook hoop ik weer in het fitnescentrum te zijn

Want een fitte ouderdom lijkt mij wel fijn

Nu laat ik verder deze rijm voor wat het is

Het is best een hele lange rijm als ik me niet vergis

    

T.z.t. schrijf ik nog wel wat nieuwe berichten

In proza of gewoon in rijmen of gedichten.

Iet Bezemer

OOSTERHOUT (1967- 1961)

 

Van Andijk naar Oosterhout was ook een hele sprong

Maar daar gaven wij niet om, want wij waren nog jong

Het was pionierswerk en dat boeide mijn man wel

55 leerlingen onder leiding van een jong stel

 

Met spanning werd er gewacht op een noodgebouw

Het lukte en met twee lokalen waren zij uit de kou

De school groeide en bloeide het was elke dag fijn

Om in de nieuwe protestantse school in Oosterhout te zijn

 

Iedereen was welkom het was een lust om te zien

Kwam het ook door de goede naam misschien?

Eerst keken de katholieken de kat uit de boom

En zij benaderde de christelijk school met schroom

 

Maar weldra waren ze één op het sportgebied

Soms was het 4-0 maar ook wel eens quitte

Ook zongen en speelden we een spel in de Katholieken kerk

Dit maakten de geestelijken band bijzonder sterk

 

Een nieuwe school werd opgezet in Oosterhout Noord

En ook daar was alles weldra wel  aan boord

Beide scholen, je zult het moeten geloven

Gingen het getal van leerlingen de 250  te boven

 

Een derde school zat in het verschiet

Maar mijn man haalde die eindstreep niet

Een paar hartinfacten maakten een einde aan zijn vitaliteit

Hij kreeg toen vervroegd pensioen geen kleinigheid

 

Maar wij zaten niet lang bij de pakken neer

Gingen  op zoek naar een boerderijtje dit keer

En met hulp van familie en bevriende personen

Gingen wij in uiteindelijk in Drenthe wonen

wordt vervolgd:

ANDIJK (1961 -1967)

Andijk ligt in de kop van Noord Holland.

Daarmee hadden we ook een goede band

Tot bovenmeester werd mijn man gepromoveerd

Wij waren daar allen zeer mee vereerd

De vierde telg kondigde zich daaraan

Een klavervier werd het nu voortaan

 

Vanouds was Andijk een lang gerekt gebied

Het kan gebeuren dat je daar nu weinig van ziet

Want er is een grote jachthaven gekomen

Wat een stuk van de dijk heeft weggenomen

Touristisch is de jachthaven een trekpleister gebleken

Ik  zal dit ook beslist niet tegenspreken

Ook een nieuw winkelcentum zijn ze nu rijk

Vroeger waren er nog diverse winkels aan de dijk

Andijk was  bekend om z'n mooie bloementeelt

Menig bosje bloemen werd ons ook toebedeeld

Stoere West-Friezen zo staan Andijkers bekend

Terwijl zij tevens met veel humor zijn verwend

Andijk heeft ook diverse kerken

En doen ook veel aan goede werken

De Gereformeerde kerk heeft een grote toren

Die torenklok kun je al van verre horen

En op de toren staat met grote letters gegrift

Ere zij God, wat zij zien als een plicht.

 

Na zeven jaar zijn wij naar Noord-Brabant gegaan

Om in Oosterhout aan de slag te gaan.

Wordt vervolgd:

BRANDWIJK IN DE ALBLASSERWAARD

In Brandwijk hebben wij vijf jaar gebivakeerd

En ook van de veeteelt veel geleerd

Wij zagen in het voorjaar de koeien in het gras

Wat voor ons een openbaring was

Ook de lammetjes zagen we springen

Ja, dat zijn best leuke dingen

Cultureel was het verschil wel groot met Pernis

Dat lag ook aan de ligging als ik ne niet vergis

Pernis lag dicht bij Rotterdam de grote stad

En tapte soms uit een ander vat

Mijn man hield veel van zingen en toneel

En dit veranderde Brandwijk voor een deel

Het sportonderwijs was ook bij mijn man in tel

Sommige oudleerlingen weten dit vast nog wel

Wij hebben daar drie kinderen gekregen

En daar waren we niet mee verlegen

Zij hadden volop ruimte rondom het huis

En dat was voor hen en ons geen kruis

Na vijf jaar verhuisden we naar Andijk

Het was een grote sprong ik zeg het maar gelijk

En daarover gaat het dus de volgende keer

Dus tot ziens dan maar weer.

DE BIBLEBELT

Diverse malen heb ik gehoord dat je wel kon merken dat ik van de biblebelt afkonstig was. Eerst wist ik eerlijk gezegd niet wat men bedoelde, maar Google heeft me ook dit keer weer uit de droom geholpen.

In het kort geef ik het even neer.

De biblebelt, bijbelgordel kun je het ook noemen, loopt van de kop van Overijssel via de Veluwe het rivierenlandschap op Zuidholland en de Zeeuwse eilanden.

Ik ben in Pernis -Rotterdam geboren wat toch bij de Zuidhollandse eilanden hoort.

Soms hoor je bij de bevindelijken.  Alhoewel  de  gereformeerden gemeenten daar meer voor bekend stonden of staan.

Bevinding is een zaak van het hart, dus wat je zelf ervaart.

De Bijbel wordt van kaft tot kaft genomen.

Dat was vroeger in onze kerk een vanzelfsprekendheid.

Twijfel was zelfs uit de boze of beter gezegd van de boze.

Sommigen houden zich daar nog steeds aan vast, maar veelal heeft men in andere kerken dat  met een korreltje zout genomen.

Schriftkritiek is er voor in de plaats gekomen.

Van plaats tot plaats is dit zelfs verschillend.

Vroeger waren de predikanten gezagdragers.

Zij moesten ook wel van goede huize zijn op het kerkelijk erf.

En zeker zijn van hun zaak waarvoor zij dienden.

Behalve scheidingen buiten de kerk zijn er ook veel scheidingen geweest in de kerken. Men dreef de dingen soms wel erg door waardoor er tweedracht ontstond en men het met de gezagdragers niet zo eens meer waren. Ik las bijvoorbeeld dat in het jaar 2007 men in de Gereformeerde gemeenten geen televisie mocht hebben.

Wat natuurlijk een stuk rust in het gezin bracht .En ook was een avondje uit naar de disco niet aanbevelenswaardig.

Zij hadden genoeg gezellige avonden onder elkaar, zoals wij, laten we eerlijk zijn, vroeger voor het televisie tijdperk.

Natuurlijk zet je opvoeding een stempel op je.

Zelf ben ik kris kras door het land verhuist, zodat je met diverse andersdenkenden ook in aanraking kwam.

We zijn daar ook wel door beïnvloed. En ruimer van inzicht geworden.

Wellicht is dit wederzijds geweest, want in sommige plaatsen moesten zij wel wennen aan de vreemde vogels die hun veilige nest binnen vlogen.

Mijn man en ik vonden het wel leuk om iets van de achtergronden te weten, wat ik heb verwoord in een bundeltje.

De titel luidt: Achtergrond van een (nog) onbekende Nederlander

De volgende keer geeft ik daarvan iets weer, in rijmvorm dit keer.

MENSLIEVEND GOD (JOHANNES 3:16)

Deze zin hoor ik weer in mijn oren

Het is het begin van een gebed dat ik mocht horen

Van jaren geleden, ik was nog een groot kind

Wel apart dat je het nu nog in je geheugen vindt

   

In die tijd is de inhoud langs me heen gegaan

Maar nu ouder geworden denk ik er weer aan

Menslievend God, een ouderwets gegeven?

Toch is met dit gegeven  ook nu nog te leven

 

Het troost mij dat wat in het vat zat niet is verzuurt

Menslievend God, wat tot in der eeuwigheid duurt.

 

Het gehele gebed stond ook op internet en citeer ik hier:

 

Menslievend God, uw Naam zij gelooft en gedankt

Omdat Gij ons met Uw liefdegaven hebt gevoed

Voed ook onze ziel met het brood des levens

en versterk onze harten door Uw genade

Opdat wij onze krachten mogen besteden in Uw dienst

En tot eer van God mogen leven,

Amen

JONA EEN BEELDEND VERHAAL ?

Onlangs kwam ik een boekje tegen bij de kringloop met de titel:  "Onwaak Jona" en het was gericht aan ...de christenen in de kerken.

Ik had er al een gedicht van liggen wat ik u  niet wil onthouden.

    

JONA DE PROFEET VAN GOD

    

Jona''s opdracht om naar Ninevé te gaan

Heeft hij niet opgevolgd, maar wel verstaan

Hij wilde niet naar de heidense stad

En koos gewoon een zelfgekozen pad

    

Naar Spanje wilde hij varen uit Ninevé's buurt

Toen heeft God een storm op hem afgestuurd

De zeelieden waren angstig en zeer beducht

Waren niet op de hoogte van Jona's vlucht

    

Tenslotte wierpen zij het lot om te weten

Wie had deze storm op zijn geweten?

Het lot viel op Jona's Gods profeet

Die zijn zonden toen ook beleed

 

Jona vertelde onverholen

Dat hij zich voor God had verscholen

Gooi mij maar in zee dan zal de zee kalmeren

En geen onheil zal u meer deren

 

En het was zoals Jona had voorspeld

De stormwind heeft zich afgewend

Is Jona toen verdronken in zee?

Nee, want een grote vis nam hem mee

 

Drie dagen en nachten zat Jona in de vis

Wat wel een heel groot wonder is

In de vis heeft Jona toen gebeden tot God

En toen kwam er verandering in zijn lot.

 

De vis heeft hem uitgespuugd op het strand

Daarna  ging Jona wel naar het heidense land

Hij predikte daar Gods oordeel aan

En hebben de mensen dit verstaan?

 

Zij waren onder de indruk van dit gebeuren

En zij gingen vasten en diep treuren

Zelfs de koning deed het boetekleed aan

Zodat de straf aan hen is ontgaan

 

Zo heeft God willen verhinderen

Dat 120.000 mensen omkwamen

waaronder kinderen

 

De slotconclusie is dat God

Door Jona heeft willen vertolken

Dat Gods liefde zich ook uitstrekt

tot de heidenvolken.

Een boerderij in Damwoude Haleweg

Aquarel door J. Bax

                                                                     1909-2008

ANGSTHAZEN

Je komt soms van alles tegen in de praktijk. Maar ook op de computer.

Zo las ik onlangs dat christenen met angsthazen werden vergeleken.

En waarom zult u vragen, wel omdat zij in nood tot God vluchten.

Ja,dat is ook een opvatting.

Dat wij als kerkelijke christenen niet altijd hoog genoteerd staan kan ik begrijpen.

Daar hebben de vele scheidingen ook aan mee gewerkt. Daardoor is er ook een bres ontstaan.

En is die bres nog te slechten?

Ja, waarachtig.  We hoeven toch geen genoegen te nemen met kerken die gesplitst worden, of gesloopt?

We zijn toch geroepen om het Evangelie te verkondigen aan heel de wereld .

Ergens is het soms griezelig dat profetiën veelal niet uit de kerken te voorschijn komen. Ja ook minder prettige.

Je kunt niet altijd met een roze bril op blijven lopen.

Toen ik in 1988 beelden voor mijn geestesoog zag die met de kerk te maken hadden, schrok ik. Ik riep tot God met de vraag "O God is dit Uw kerk? En wat staat de kerk te wachten als het zo doorgaat?"

Nu, niet zoveel goeds. tenziij de koers gewijzigd wordt. En de bakens worden verzet.

"Wat moet ik met die beelden dan doen", riep ik vertwijfeld uit:

Het antwoord (een sterke ingeving) luidde:  "Pak pen, papier en schrijf".

Nu dat heb ik gedaan, duizenden brieven en honderden gedichten.

Een angsthaas? Nu op deze manier is daar geen sprake van.

En wanneer elke kerkganger Jezus wil verkondigen als de Redder van de wereld (Johannes 3:16),  kan er weer een opwekking komen, die er niet om liegt.

We zijn toch geen angsthazen? 

Maar de nood dringt.

WAT IS EEN AGNOST?

Je komt het woord nog weleens tegen in dagbladen boeken en dergelijke. Maar wat het precies inhoudt?

Een defenitie vond ik op internet en zal dit nu even citeren.

Een agnost is van mening dat het onmogelijk is om de waarheid te kennen omtrent de zaken waar het christendom en andere religies zich mee bezig houden zoals God en het hiernamaals. Of zo niet onmogelijk, in ieder geval onmogelijk op dit moment.

     

In veel gevallen zijn ook agnosten in een gezagsgetrouwe gemeenschap opgevoed, waaraan  men wel waarde hecht.

Omdat een agnost niet in God gelooft, geloof hij ook niet dat Jezus Gods Zoon was en is.

Veel agnosten bewonderen wel het morele onderricht van Jezus in de evangelieën , maar niet meer dan van sommige andere mensen. zoals Boeddha of Socrates.

   

Terwijl ik over dit onderwerp nadenk, heriinner ik mij ook uitspraken van  godgeleerden die ook in deze geest hun mening hebben geventileerd. Weliswaar soms tussen de regels door.

Maar er gaat bij mij nu wel een lichtje op.

Nu een vraag, kan een agnost ook een christen zijn?  Of is hij of zij een christen geweest en nu in een stadium gekomen  waarin de twijfel hoog spel speelde.  En het gemakkelijker vindt om zals agnost door het leven te gaan. 

De agnost beschouwt de Bijbel net zoals "verlichte" theologen dit doen.

Dit betekent dat de Bijbel beschouwd wordt, als niet geïnspireerd.

Hij beschouwt de oude verhalen als mythen zoals bij Homeris (een Griekse dichter en zanger uit de oudheid)

Ja, wanneer je niet in God gelooft valt het niet mee om bij Hem bescherming te zoeken  en misschien denk je dat je het zelf wel kunt redden. 
Ook de afkomst en of studie zullen  wel een rol spelen, want gevormd worden we allemaal.  En door schade en schande worden we soms wijs.

Nog veel is er over dit onderwerp te vertellen, maar ik laat het hierbij.

Ik ben blij dat ik wat uit de doeken kon doen, wat ook voor mij  min of meer verhelderend was. 

PS.

Er komt nu  een psalmvers uit mijn oude psalmboekje in gedachten wat ik  nu citeer:

  

Ik roem in God, ik prijs 't onfeilbaar woord

Ik heb het zelf uit zijnen mond gehoord

"k Vertrouw op God, door gene vrees gestoord

Wat sterv"ling zal mij schenden?

Ik ben verblijd wanneer 'g in mijn ellende

Mij bijstand bood en ''t onheil af zoudt wenden

Tot U mij God, mijn lofzang op te zenden

Door ijver aangespoord.l

TELT IEDERE MENING?

Laatst had ik een gesprekje met een wat oudere dame.

Zij vertelde dat haar ouders haar vrijgelaten hadden wat de godsdienst betreft.

Bij ons thuis zei ze, kon iedereen terecht  van welke richting ook.

Ruimdenkend dus.

En zei ze: wanneer iedereen dit deed dan waren er minder oorlogen.

Zij was uitgesproken humanist.

Ik vond haar wel erg optimistisch

 

Zij vond mij wel streng wat de godsdienst betreft.

Ik gaf haar daarin gelijk.

En daar heeft ook mijn opvoeding mee te maken. Mijn ouders hebben bij de doop beloofd dat zij mij zouden opvoeden in de vreze des Heren, zoals men dat zo vroeger uitdrukte. En daar zijn ze niet nalatig in geweest.

Ik weet niet anders dan dat zij ook zeer humaan waren.

Al was het dat de buitenwereld dat niet altijd ter ore kwam.

Sommige betichte mij dat ik het achter de ellebogen had of hebt.

Terwijl ik zo open ben als een boek en wereldwijd gaat.

Ik moet er nu wat om lachen en denk nog steeds, och wie het laatst lacht, lacht het best.

Ik heb dikke boeken in mijn kast staan o.a. "Spoorzoeken"

Nu daar heb ik nog wel een tweede leven voor nodig om dit te doorvorsen, dus daar begin ik ook niet aan.

Maar soms wil ik wel het naadje van de kous weten als ik iemand tegen kom met een afwijkende mening.

En daarom hoop ik het de volgende keer het over agnostisme te hebben.

Die schijnen er tegenwoordig met bosjes te zijn.

Zijn het andersgelovigen, of geloven zij gewoon niet (meer)?

WIE GOED DOET,GOED ONTMOET

't Was voor de Kerstnacht al voorspeld

De dagen zijn geteld

Van hen die de Heer verwachtte

Men zou hen zelfs verachtte

Terwijl de herders spraken over het geluk

Zei koning Herodus: "dit geluk moet stuk"

Hij wilde het levenslicht verstoren

Van kineren die in die tijd waren geboren

En hij trad op met zijn schavuiten

Met zwaarden gingen zij naar buiten

Een stem is te Rama gehoord

Kinderen geslagen en vermoord

 

Ik geloof in de goedheid van de mens

Maar daarin is wel een grens

Ik zag het op de teve

En daar zat ik toch wel mee

Kennedy of Luther King

Leven nog voort in mijn herinnering

Een kopje kleiner werden zij gemaakt

Omdat hun streven in vrede te leven

Niet werd gewaardeerd

Het werd hen kort en krachtig afgeleerd

 

Gelukkig werd het Kerstkind gered

Toen Zijn leven op het spel werd gezet

Want al moest Hij in zijn leven lijden

Hij was gekomen om mensen te bevrijden

Het kwaad voor hen weg te dragen

En als wij het met Jezus wagen

Komt de "Shalom"weer in onze harten

Verdrijft de onvrede en de smarten

En dit gebeuren eindigt, versta me goed

Met: "wie goed doet, goed ontmoet".

HET NIEUWE JAAR

Wat zal dit jaar ons brengen

Zullen wij dikwijls tranen plengen

Over mensen die van ons heen zijn gegaan?

Zelf kun je daar ook bij zijn, daar denk ik ook aan

Wij hebben het zelf niet voor het zeggen

En moeten ons er ook bij neerleggen

De toekomst is nog verborgen

Ook over elk leed en alle zorgen

     

Maar er kunnen ook blijde dingen zijn

Zelfs op het godsdienstig terrein

Een saamhorigheid kan er komen

Waarvan wij nog weleens dromen

Nederland kan wakker zijn geworden

En een alert-zijn is dan aan de orde

 

We kunnen weer blij zijn met onze vrijheid

Leggen het accent niet op de narigheid  

En geloof het maar,

Wie zijn straks weer van zessen klaar

Gaan niet meer oppervlakkig door het leven

Dapper en standvastig is ons streven

 

Wij laten ons niet meer onderdrukken

En met Gods hulp zal dit gelukken

Een nieuw jaar dat kan op elk terein

Een wederom geboren worden is zelfs fijn

     

Een goed nieuwjaar wil ik allen wensen

Want liefde kent geen grenzen.